'Welke genen hebben jullie eigenlijk van míj geërfd?' roep ik vertwijfeld uit als de Polletjes een hele avond lang eindeloos blijven zappen en bij de afschuwelijkste programma's even blijven hangen en gelukzalige geluidjes maken.
'Moeheid' oppert Kunstpol. Maar hij is liever lui dan moe en ik ben nooit lui, maar altijd moe.
'Achter de computer willen zitten' raadt Parapol, maar ik sta mijn plaatsje mooi niet af.
En dan blijft het stil. Óf ze weten niets meer te bedenken, óf de discussie is volkomen oninteressant voor hun puberbreintjes, óf Discovery Channel is interessanter met een schreeuwerige, sensationele documentaire over oude pick-uptrucks en stoere boeren.
Ja. Inderdaad. Er gaat weinig boven Discovery Channel. Of het moet paprikachips zijn.
Dat heb je bij puberbreinen. Dat schijnt vanzelf over te gaan. Verstand komt met de jaren. En zo'n puberbrein veroorzaakt ook een selectief geheugen.
De Polletjes weten niet meer dat ze in wezen heel graag lezen, fietsen en wandelen. Dat ze eigenlijk heel veel houden van klassieke muziek, van een opgeruimd huis en van gerookte zalm. En diep in hun hart houden ze ook best van Grote Pol, van thee en winterkoninkjes.
Ze kunnen het zich alleen éven niet herinneren.
5 opmerkingen:
Kan handig zijn zo´n geheugen... voor de pubers dan hè....
Ah, zit dat zo. Selectief je dingen herinneren. Ik zal het onthouden. Denk ik, als het me te pas komt.
Ja, het gaat over, net als de mateloze zelfoverschatting en zelfverheerlijking. Maar TWEE van die pubers tegelijk, dat lijkt me toch wel erg vermoeiend..........
Tja, dat puberbrein ..... dat werkt gewoon .... anders
Tja, en volgens mij werkt het soms gewoon niet!
Een reactie posten