Vakantie met goed en slecht nieuws op de valreep

Haha, zei Grote Pol. En hij ging in onze oude kar met z'n schoonmoeder op vakantie. En passant nam hij haar rollator ook nog mee. Ik volgde. Met de Polletjes en mijn vader. Op de fiets, want dat kost je niets. En fietsen is zo fijn. Maar we pakten ook de trein voor een flinke etappe, want het moet wel leuk blijven.

We fietsten helemaal naar een achterhoek in de Achterhoek. Naar een gaaf oud huis op een paradijselijk plekje. Met een aantal grote plassen (leemputten) helemaal voor onszelf. En een kano waar ik niet in durfde en een roeibootje waar ik wel in durfde. Maar dat roeien viel zo tegen, mensen. Daar word je namelijk moe van, als je ergens wilt komen. Bovendien weet ik niet zo goed hóe je ergens dan moet komen met van die peddels die je telkens ergens anders brengen dan je dacht. Nog een wonder dat ik weer veilig aanmeerde. En droog uit die boot kwam. Voor hetzelfde geld dobberde ik daar nog stuurloos rond...

Bij dat huis en op die lappen grond eromheen liep onze pauw. Voor een week, dan. Echt een leuk dier. Hij kon niet schreeuwen, dat scheelde. Hij at wel uit je hand en hij was gesteld op ons gezelschap. Logisch, want ons gezelschap was ook leuk. Met zo'n (schoon)moeder bijvoorbeeld kun je echt wel lachen. Dat had die pauw wel door. Denk ik.

Ooit was er een kinderboerderij bij dat paradijselijke huis, daar was die pauw een overblijfsel van. Dat kinderboerderijtje herbergde ook nog een gakkende gans, zacht tokkende kipjes, kukelende haantjes, hupserige konijntjes en mekkerende geitjes. Er was een idyllisch knuffelweitje en bootjesverhuur bij wat steigertjes en een terrasje met vooral veel caracaoijsjes. Maar nu niet meer. Dat vonden de mensen wel jammer die voorbijfietsten en ons wél zagen genieten, maar dat zelf niet konden. Op een heel oude verroeste spijker op de kiosk vlak bij dat paradijselijke huis hing namelijk een verweerd bordje. Met GE LO EN erop. Dat betekent gewoon gesloten.

Helaas voor u is dat huis niet meer te huur. Het is namelijk een Heel Oud Huis. Krakkemikkig en rottig en zonder behoorlijke fundering enzo. Erg jammer. Er gaat wel iets nieuws gebouwd worden. Dat is dan wel weer heel fijn. Voor de toekomst enzo.

Bovendien is zo'n huis veel minder leuk met zonder ons erin. En vooral met zonder mijn ouders. Want daar kun je mee lachen, joh.

Het goede nieuws is dat ik toch helemaal niet verslaafd blijk. Ik heb die hele week geen computer aangeraakt. En ook niet gemist. Het slechte nieuws is dat ik om die reden sterk twijfel aan het voorbestaan van dit blog.

Afkickkliniek

Hallo, mijn naam is Purperpolletje en ik ben verslaafd.
Ik ben een junk.
Ik kan niet meer zonder. Geen dag.
Als ik een ander zie gebruiken, MOET ik ook. Strontchagrijnig word ik ervan als ik dan niet meteen krijg wat ik wil.
Afleiden moet ik mezelf dan. Met een wel heel goed boek, een haakwerkje, een fietstochtje, hangen voor de televisie. Dan gaat die onmenselijke drang, dat trillen, die kriebel in mijn vingers en het schreeuwen in mijn hoofd wel over. Tijdelijk. Want zodra ik mijn kans schoon zie, gebruik ik weer. En ben ik niet meer weg te slaan uit mijn persoonlijke gebruikersruimte. Er is geen innerlijke remming. Geen controle heb ik over mezelf. Het beheerst mijn leven. Veel. Te veel.

Maar dat wil ik niet. Ik wil niet afhankelijk zijn van die stuff. Ik wil vrij kunnen denken, voelen, genieten. Geen slaaf. Ik wil niet meer geknecht worden door deze dope.

Daarom ga ik een week weg. Naar een afkickkliniek. Ergens in een maffe, slaperige uithoek in ons land. Daar waar er geen verleiding zal zijn. Totaal geen mogelijkheden voor een junk als ik.
Ik weet nog niet hoe ik de dagen door zal komen. Er zal veel tegenover moeten staan. Stapels boeken, een haakproject van enkele vierkante meters,  diverse fiets- en wandelkaarten gaan mee. Een televisie is ter plaatse. Ik ben verzekerd van goed gezelschap in de vorm van de mannelijke Pollen en mijn vader en moeder. Zij hebben het beste met me voor. Zij zullen me ondersteunen en helpen waar het kan.


Pfff. Purperpolletje gaat een week op vakantie in een huisje zonder internet. (En nee, ook niet via mobieltjes enzo....)

Wens me sterkte.

Nog één keer dat billetjesblootgedoe

Je kunt het spel ook gewoon kopen. Het liefst (bestellen) bij een ouderwetse, goede boekhandel, waarvan u wilt dattie voor eeuwig blijft bestaan. Maar als het dan écht niet anders kan: bij bol.com. Kan ook.

Wie gaat met de billen bloot?

Willy, van Zoet & Zo!

Hier het bewijs! (Mijn lieftallige, maar überpüberale assistent kon het stopknopje niet vinden.)

Jouw naam lag onder de vraag: Denk je dat vissen pijn kunnen lijden? Interessante kwestie. Ik denk dat ze zeker wel pijn voelen en voel me nog schuldig dat ik ooit een kreeft heb besteld in een restaurant. Lekker wassie wel.
Ik doe het spelletje morgen op de post, misschien nog net op tijd voor jullie naar het noordoosten  (?!)vertrekken?

Een aantal van jullie bedacht nieuwe vragen voor het spel. Lastige kwesties soms, hoor. Tijdens het uploaden van die video formuleerde ik op alles een antwoordje.

Deze is van Yko:
Wat is de beste klus in huis die je twee pubers van 13 en 15 jaar kunt laten doen?
1. Geen enkele klus, pubers moet je gewoon laten slapen
2. Alle keukenkastjes een goede beurt geven.
3. Oké, de keukenkastjes, maar wat beurt het!

Ik ga voor 3. Maar uitbetaling in natura: een dagje naar een Grote Stad, een keertje een broodje shoarma gaan happen, 's avonds rond een uur of 10, toestemming om de volgende dag eindeloos in bed te blijven stinken (met roomservice).

En deze is van Zoet & Zo:

Wat zou jij doen als je in een overheerlijke lasagne sliertjes tegenkomt die verdacht veel op groente/vitamines lijken?
1. Snel een hap nemen, mjammie, gezonde voeding! Ik hou van de schijf van vijf.
2. Mijn bedenkingen hebben maar deze niet uiten. Groente is nu eenmaal niet mijn favoriet, zeker niet in de vorm van sliertjes. Maar ja, ik doe de kok een plezier en eet zwijgend.
3. Als een ware archeoloog graaf ik naar alle vitamines en weiger ik deze te eten; ik maak hier een echte theatervoorstelling van, waardoor ik boven op mijn slaapkamer beland.
De Polletjes gaan zeker weten voor 3. Helaas. Maar ze belanden niet meer in hun slaapkamer, want dan zouden ze daar bijna elke avond zitten. Nee, zeiden ze op het consternatiebureau, je moet van elk eetmoment een feestje maken. Duh.
En ik: hoe meer groente hoe beter! 1 dus.

Greet had er twaalf. Greet, ik zeg het nog een keer: begin toch een eigen blog, je hebt inspiratie genoeg!

Vraag 1: Je bent puber (dus ver terug in de tijd, Purperpol). Je ouders gaan een weekend weg. Hoe ziet het huis er op zondagavond uit?Het huis zag er best goed uit, hoor. De afwas netjes weggewerkt, de vloerbedekking gestofzuigd. Ik was een heel braaf meisje. De vraag blijft wel wat er in de tussentijd met de koekvoorraad is gebeurd...

Vraag 2: Je hebt een afschuwelijk lelijk cadeau gekregen van iemand die het heel goed bedoelt en regelmatig in jouw huis te gast is. Wat doe je met het cadeau?Ligt eraan. Ik denk dat ik het eerlijk zeg en meteen een alternatief bied. 'Mmm, ik zie dat je erg je best hebt gedaan op het uitzoeken van dit vaasje/schilderijtje/vetplantje/kerstengeltje, dat waardeer ik heel erg (flinke knuffel), maar het is niet helemaal mijn smaak. Vind je het goed als ik het doorgeef aan ..., de arme buurman/..., de buurtkleuter / mijn moeder die dol is op deze parafernalia? Of heb je het bonnetje nog? Dan zal ik het ruilen, ik heb toch nog een gieter/fotolijstje/bloembol/adventskrans nodig.

Vraag 3: Je staat op het punt om naar een afspraak te gaan. Die afspraak is een verplicht nummertje. Je hebt er niet veel zin in. Dan ineens staan er onverwachts goede vrienden voor de deur. Wat doe je? Ik ga naar die afspraak. Of ik probeer de afspraak te verzetten, ligt eraan hoe ver die vrienden wonen.

Vraag 4: Een zwerver vraagt je om een euro. Geef je het hem/haar?Nee. Misschien wel een kop koffie, maar ik denk het niet.

Vraag 5: Er is een ongeluk gebeurd op straat. Er ligt iemand op de grond en er is al hulp bij. Blijf je stilstaan en kijken?Nee. Tenzij ik het slachtoffer goed ken en/of nog van betekenis kan zijn.

Vraag 6: Je buurvrouw moet dringend naar het ziekenhuis. Met de bus of de fiets komt ze er niet op tijd. Ze vraagt of jij haar ernaartoe wil brengen. Doe je dat? Of zeg je dat ze maar een taxi moet bellen?Ik heb geen rijbewijs. Ik vraag Grote Pol wel even.

Vraag 7: Dezelfde aardige buurvrouw en jij bent de aardige buurman/vrouw. Ze moet weer dringend naar het ziekenhuis maar nu vraagt ze het juist op het moment dat je gasten voor jouw verjaardagsfeest kunnen arriveren. Breng je haar?
Grote Pol doet dat vast wel even. Hij heeft een groot hart.


Vraag 9: Je buurman moet dringend ergens heen maar jij kunt hem daar nu niet heen brengen. Leen je hem je auto uit? Ja hoor.

Vraag 10: In een vertrouwelijke bui vertelt je vriend/vriendin dat hij/zij iets oneerlijks heeft gedaan. Dit strookt niet met jouw moraal. Hoe reageer je daar op?Ik zal dat onomwonden vertellen. In elk geval zoiets als: 'Ik zou dat nooit doen, want....'

Vraag 11: Voor de deur van AH staat altijd een buitenlandse vrouw om de straatkrant te verkopen. Ze praat slecht Nederlands maar ziet er keurig verzorgd uit, beslist geen zwerver. Waarom koop je wel/geen straatkrant van haar?Ik koop nooit een straatkrant, dus nu ook niet. Ik wens wel altijd vriendelijk goedemorgen / goedemiddag. Ik voel  me niet geroepen zo'n krant te kopen, maar misschien moet ik er nog eens over nadenken.

Vraag 12: Voor je in de rij bij de kassa staan een paar drukke jongetjes. Je ergert je aan hun gedrag. Ze hebben snoepgoed gekocht. Bij het afrekenen komen ze vijf cent te kort? Ze kijken jou smekend aan. Geef jij hun die vijf cent?
Ja. Maar vast met een of andere pedagogische aanwijzing. 'Joh, je kunt je beter maar wat rustiger gedragen in een winkel, da's veel prettiger voor de andere klanten.'

CdeV had een heel moeilijke:
je komt aangewandeld bij een wissel bij het spoor. verderop zie je dat op 1 afsplitsing 4 mensen zijn vastgebonden, op de andere 1. Help! de trein komt eraan. Je hebt geen tijd om mensen los te knopen. De wissel staat zo dat de trein over de 4 heen gaat tjoeken. Dan zie je de hendel waarmee je het spoor kunt omzetten, zodat de trein in plaats van over 4, over 1 persoon heen tjoekt. Je kunt helemaal niets - je enige optie is besluiten of je de hendel wel of niet naar beneden haalt zodat je het spoor omzet. Wat doe je...?

en dan kan je dat vervolgens nog compliceren door te zeggen van 'en nou ligt jouw kind op het stuk spoor waar de trein overheen gaat tjoeken' etc etc.
Wat een onmogelijk dilemma! Ik weet het echt niet, hoor. Ik ga in elk geval heel hard bidden om een wonder.

Deze is van Karien:
Wat nu als je er pas thuis achter komt dat je iets niet hebt betaald? En wat betekent: 'wees niet al te rechtvaardig'?
Ik zou de volgende keer dat ik naar die winkel ga het alsnog betalen. 'Wees niet al te rechtvaardig' biedt ruimte, maar niet voor winkeldiefstal of geitenkaastoestanden. Soms is het rechtvaardiger om allerlei principes en ge- en verboden even los te laten. De omstandigheden en de wijsheid en liefde die je gegeven is zullen wegwijzers zijn.

De laatste van Pien, een inkopper:
Waar staat: wat Gij (jij) niet wil dat jou geschiedt, doe dat ook n ander niet"?!
In de Bijbel staat: wat gij wilt dat u geschiedt, doet dat ook een ander, Mattheus 7: 12. Net effe wat anders dan die tegeltjeswijsheid op het toilet van buurvrouw Jansen!Vraag 8: Je loopt in een winkelstraat. Een slordiggeklede jongeman spreekt jou aan. Hij vraagt of hij even jouw mobieltje mag gebruiken omdat zijn moeder doodziek is. Hij heeft een of ander vaag verhaal waarom hij zelf geen mobieltje heeft. Mag de jongeman op jouw mobieltje bellen?Ik heb nooit een mobieltje bij me. En had ik het wel, dan mocht het nog steeds niet. Denk ik.

Genoeg van mijn blote billen gezien? Dacht het wel...

Continue dichter

Na ons toetje lezen we altijd een stukje uit de Bijbel. Tegenwoordig is dat uit De Naardense Bijbel, een nogal poëtische vertaling van de grondtekst. Dat levert wel eens onnavolgbaar, moeilijk taalgebruik met kronkelige zinswendingen en in onze oren vreemde woorden op. De geslachtsregisters in Genesis zijn ook nog 's goed voor de rekenvaardigheid. Bijv.: Gen. 11: 32: De dagen van Terach worden vijf jaren en een dubbelhonderd jaar; dan sterft Terach, in Charan.

Kunstpol moppert. Hij vindt het maar niets, al die moeilijkdoenerij. Dat kan best anders. Als wij vertellen dat het wat dichterlijk taalgebruik is, moppert hij dat dát het niet is, want hij kan ook best dichterlijk praten. 'Ja,' knikt Parapol, 'jij praat altijd in gedichten.' En hij citeert precies (met vet straattaalaccent) wat Kunstpol tijdens het toetje oreerde:

Weet je

onder het zadel

van die motor

-dat tilden ze omhoog-

stond zó een handtekening

van The King

van hemzelf.

Weet je.

En ja. Toen hoorde ik het ook. Kunstpol is een continue dichter. Hij maakt moderne poëzie van alledag, de hele dag door. Wow. Nog meer reden om onbedaarlijk van m'n kind te genieten. Al mag soms die dichtfontein even stoppen, want dan lijkt Kunstpol meer op een spraakwaterval. Of zou dat mijn gebrek zijn? Dat ik te weinig oor heb voor die prachtige verzen?

(Denken jullie nog aan mijn weggevertje? Een superspel om ook nóg meer van je kinderen (of ander gezelschap) te kunnen genieten... Reageren kan nog nét!)

Vakantieweggevertje: Het Billetjesblootspel!

Zoals beloofd geef ik Het Billetjesblootspel weg! Weet u niet waar het over gaat? Lees dan het vorige berichtje. Reageer snel, sluitingsuur: woensdag 20 juli, 12.00 uur.

Spelregels voor deelname:
Lees onderstaande casus en beantwoord de vragen!

Vandaag liet ik per ongeluk een klein geitenkaasje in m'n winkelwagentje liggen, i.p.v. het af te rekenen bij de kassa. Ik kwam erachter toen ik m'n fietstassen aan het inpakken was. Wat denk je? Ben ik

a. het alsnog netjes gaan afrekenen?

b. heel snel weggefietst?

c. rustig weggefietst omdat ik van mening ben dat Appie maar meer moet doen aan de beveiliging tegen diefstal? (dit is een korte samenvatting van een lange redenatie met talloze argumenten)

Een van deze antwoorden komt van Kunstpol (pubertje van 13 dat meestal alleen maar aan zichzelf denkt), één van Parapol (PUBER van 16 die de schuld altijd bij een ander legt) en één is van mijzelf (zeer gevorderd moreel ontwikkeld).

1. Inkoppertje: welk antwoord is van wie?

2. Wat zou jij doen?

3. Verzin zelf nog een andere originele Billetjesblootvraag.

Ik ga op reis en ik neem mee: essentiële onderdelen

Deel 3 in deze zomerse vakantiereeks. Klik hier en hier voor deel 1 en 2. Bedoeld om u in een nog betere vakantiestemming te krijgen.

Stel: u gaat nu op vakantie. Een dezer dagen. Of u bent nu op vakantie. En u hebt besloten niet zo ver te gaan, dit keer. Want België/Nederland/Groot Brittannië/Duitsland/Denemarken is wel mooi zat. Ergens in een straal van pak-'m-beet 150 a 200 kilometer om mij achter m'n laptoppie heen. Dan hééft u kans op regendagen. Zou zomaar kunnen. En dan móet u wat.

U kúnt niet dagen achtereen boeken lezen, rondlopen in de dichtstbijzijnde IKEA, HEMA of V&D. Het plaatselijk walviskaakmuseum heeft u uitgebreid bewonderd, de pijlpuntententoonstelling (met educatieve speurtocht voor kinderen tot 10 jaar) heeft u ook al wel gezien, het zoveelste orgel- met panfluitconcert in het lokale kleine witte kerkje trekt u niet meer, van de patatatmosfeer in de dierentuin met overdekte speeltuin wordt u gaar bij de gedachte alleen al en van het indoorzwembad krijgt u het Spaans benauwd. U bent oostindisch doof geworden voor de smeekbeden van uw bloedjes van kinderen die de laatste dingen wél ambiëren.

U móet wat!

Dan is categorie 3 van de heringedeelde lijsten van Grote Pol precies dat wat u zoekt. Essentiële onderdelen voor regendagen. Die helpen u uit de brand, na de spreekwoordelijke regen breekt de spreekwoordelijke zonneschijn in uw tent/caravan/camper/veel te klein en primitief vakantiehuisje/trekkershut/hotelkamer door.

HOERA!

Deel III: Essentiële Kofferbestanddelen ter Ontspanning bij Regenvakanties

Het billetjesblootspel

Eenvoudig zelf te maken, maar binnenkort is er ook gratis ende voor niets een gebruikt exemplaar te winnen bij uw eigenste Purperpol.

Wat is het billetjesblootspel?

Anders dan de titel in uw verdorven geest misschien doet vermoeden: er komt geen striptease bij te pas.

Het spel bestaat voornamelijk uit heel veel kaartjes met uiteenlopende vragen, waar op verschillende manieren mee omgegaan kan worden. Gewoon een kaartje trekken, de vraag lezen en de vraag vervolgens (al liegend en bedriegend, of juist goudeerlijk) beantwoorden of laten beantwoorden door iemand uit het gezelschap, da's leuk genoeg. De Polletjes bleken, ondanks hun doorgaans lollige en oppervlakkige gedrag, heel goed in staat tot filosoferen en het formuleren van serieuze antwoorden en nieuwe vragen.

Kinderen vanaf 7 jaar kunnen gemakkelijk meedoen. Op de foto ziet u enkele voorbeelden. Met die voorbeelden moet het te doen zijn om zelf ook vragen te bedenken. Dan heeft u wel weer een extra regenachtige middag zinvol besteed. Veel plezier ermee!

Muziekinstrumenten

Haal die valse oude gitaar van de zolder, leen een accordeon (met lesmethode, je speelt zó een eind weg), koop een blokfluit en speel! Leen desnoods een 'Jonge blokfluiter, deel 1' uit de bieb. Begin op de gitaar met wat basisakkoorden en binnen no-time blèrt de hele tent Blowin' in the wind met u mee. Of The house of the rising sun. Altijd fijn.

Regenkleding en oude kinderfietsjes

Niets is zo mindfull (blèh, wat een rotterm. Wie heeft een goed alternatief?)

als bij uw volle bewustzijn door de regen te fietsen. Met regenpak of zo schaars mogelijk gekleed.

Gebruik daarbij al uw zintuigen. Wordt vies en nat en moe en GENIET!!!! Als je er eenmaal dóór bent, is er niets leuker dan eindeloos te slippen over het campinggrasveld. Of een wedstrijd zo langzaam mogelijk fietsen.

Neem dan wel wat gereedschap mee (Grote Pol: hamer, imbussleutels, fietspomp en bandenplakset).

Altijd leuk om de zadels en stuurtjes van de kinderfietsjes heel hoog mee te stellen, zodat de volwassenen er ook wat mee kunnen.

Wie heeft nog meer ideeën?

DWZI een balkondingesgeval

Wat een troosteloze toestand was het weer weer. Woensdag kon ik ook echt niet meer tegen het lelijke balkonscherm en ik roetsjte twee oude spijkerbroeken door de naaimachine en vermaakte ze tot een balkondingesgeval.

Gisteren kocht ik er plantjes bij en vandaag geniet ik van wat meer zomer!

Maar m'n tomaten en komkommers doen nog niksnientenada, geen bloemetje te zien. Overal in blogland zie ik welvarende planten, berichten over rijke oogsten, heerlijke salades met groenten en vruchten uit eigen tuin / bak / balkon, maar wij moeten op een houtje bijten. Wat doe ik fout?

  

(Misschien weet ik het wél. Ik zet er te veel in één pot, maar wie kan nu zo'n mooi plantje wegdoen? En bemesten, daar doe ik ook niet aan. Moet dat dan toch? En tomaten dieven, dat heb ik één keer gedaan, maar dat vind ik ook zo zielig. Elke avond zing ik liedjes voor ze, daar kan het niet aan liggen, of juist wel? (ik zing echt niet vals, hoor...))

Voor meer DWZI-plezier: klikkerdeklik!

Ik ga op reis en ik neem mee: kwaliteit in plaats van kwantiteit

Deel II in deze zonnige (...) zomerserie gaat over de spullen die vroeger in grote hoeveelheden meegesleept moesten worden, maar nu sterk gerantsoeneerd zijn. Ging het eerder om kwantiteit, nu gaat het om kwaliteit.
(Klik hier voor de eerste aflevering - ongeüpdatete spullen.)

Categorie II: kwaliteit voor kwantiteit

Zes Schone T-shirts per dag voor Kunstpol

Kunstpol was een fervent duimer. Altijd en overal had hij die duim in z'n mond. 24/7.

Stond heel schattig, maar 't was vies. Want hij kwijlde ook gigantisch.

Elke twee uur moest ie een schoon T-shirt, of de hele dag met een slab (geen redelijk alternatief, vind ik).

En, heel pedagogisch, als het warm was: kwijlen op de blote huid.

Op de camping met zandbak tegenover de tent leidde dat tot deze fantastische foto.

Tegenwoordig draagt hij het liefst z'n LuckyLukeshirt een week lang door. En dat gaat ook best, want kwijlen doet hij nooit meer. Slijmen wel.

427 attributen voor strand en zee

Met de kleine Polletjes gingen we jaar in, jaar uit naar Zeeland. In de loop der jaren schaften we ons een heel arsenaal aan strandattributen aan en telkens weer sleepten alles telkens weer mee over die duinovergang heen.  

Schepjes, petjes, strandtentjes, emmertjes, zwembandjes,

duikbrilletjes, vlotjes, bootjes, surfplankjes, visnetjes, vormpjes,

handdoeken, strandlakens, opblaasbanden, vliegers, ballen,

opblaaspompen, zwembroekjes, tentjes en wat al niet.

Op deze foto ziet u Parapol, getooid met supersonische duikbril en eendenvleugeltjes.

Tegenwoordig trekken de Polletjes niet eens meer een aparte zwembroek aan, maar duiken gewoon - hop - in het water met een normale korte broek. Of met een wat zwemachtige broek, maar mét onderbroek eronder. Schijnt normaal te zijn, tegenwoordig. Ook strandlakens en zelfs handdoeken vinden ze overbodig. We nemen geen schepjes, vormpjes en emmertjes meer mee, maar wel een metaaldetector (en een flinke schop).

Een Compleet Vervangend Huis(houden)

Namen we vroeger ons hele huis in de vorm van een joekel van een Tent Met Inhoud mee (u wilt niet weten wat er allemaal op die lijst van Grote Pol stond), tegenwoordig gaan we naar volledig ingerichte huisjes en hoeven we alleen nog maar mijn eigen hoofdkussen mee te nemen....

Dat scheelt. Dat scheelt behoorlijk.

(Maar stiekem vind ik het ook verschrikkelijk saai en veel te gemakkelijk - een échte vakantie is in mijn concept iets met door weer en wind moeilijk doen met primitieve middelen in een zeer beperkte ruimte.)

Zalige Zomerse Zalade Zonder Zanikgevaar (doe-het-zelf: geef iedereen een flink diep bord, laat opscheppen en husselen maar!)

Ik ga op vakantie en ik neem mee: ongeüpdatete vakantiespullen

De eerste aflevering van een korte vakantieserie. Lekker leuk begin van de zomervakantie. Luchtige, lichte blogkost...

Er is niets waar ik een grondiger hekel aan heb dan inpakken voor vakanties. Elke keer weer stel ik het zo lang mogelijk uit en als ik bezig ben, wil ik eigenlijk niets anders dan stoppen en gewoon thuis blijven. In de loop der jaren is het een stuk simpeler geworden, dat wel. De Polletjes doen het zelf (met wisselend succes) en we gaan niet meer kamperen vanwege de SLE. We gaan trouwens nooit ver en/of lang op vakantie. Zo moeilijk is het allemaal ook eigenlijk niet, wat zeur ik toch?

Ja, ik zeur. Maar ik vind het ook echtecht heulheul vervelend.

Enige verlichting bieden de Systemen van Grote Pol. Grote Pol is dankzij zijn geheugen-als-een-zeef een man van lijstjes. Hier op de computer, achter die toetsen die ik nu fanatiek berammel, staan er talloze:

• adressen waar hij ooit woonde;
• vakantieadressen waar hij ooit was;
• cd's en lp's die hij ooit kocht / verkocht / herkocht;
• vriendinnetjes die hij ooit had;
• ziektes die hij ooit had;
• uitstapjes die hij ooit maakte (bijv. in 2001 (uitkijktoren Lunteren, kasteel Doorwerth (Lydia lekke band)));
• baantjes die hij (n)ooit had;
• restaurants die hij ooit bezocht en hoe het eten daar was;
• films die hij ooit zag en hoe hij ze vond;
• films die hij ooit nog moet gaan zien;
• puntsgewijze handleidingen voor de oppassers van de Polletjes (versies o.a. 2002, 2003, 2004, 2006).

(Ik overdrijf enigszins. Vier van de genoemde lijstjes bestaan niet echt.)

  

Ook voor elke vakantiesoort heeft hij wel een meeneemlijstje ontwikkeld. Die lijsten zijn netjes ingedeeld in categorieën (niet altijd even logisch) en werkelijk álles staat erop, soms met Praktische Belangrijke Toevoeging.

• Basis (auto, batterijen (checken!))
• Kleding (één lange broek (was in 2004 ruim voldoende)),
• Persoonlijke verzorging (nagelschaartje),
• Ontspanning (afgeknipte spijkerbroek, bandenplakset),
• Huishoudelijk (vuilniszakkenophangsysteem),
• Last minute (theethermoskan) en
• Daar kopen - evt. (wc-papier - niet nodig op camping De Vlaschaard bij Middelburg).

(De oplettende lezer begrijpt misschien, net als ik, niet zo goed wat Grote Pol onder ontspanning verstaat. Ik zal het hem eens vragen.)
Maar ik ga die lijsten eens even een beetje indelen in andere categorieën. Even een andere blik, een frisse kijk op de zaak!

Vandaag deel I.

I. Enkele ongeüpdatete vakantiespulletjes op de lijsten van Grote Pol
(de spullen die zijn blijven hangen en om d'een of d'andere duistere reden nooit van het lijstje verdwenen zijn)

Het Campingbedje

Af en toe zou ik best willen dat we de Polletjes nog steeds

gewoon met een afgelebberd knuffeltje in een campingbedje

konden dumpen en dat ze dan zoet zouden gaan slapen.

Maar nee.

De tijd is ruimschoots aangebroken dat ze standaard later dan ik naar bed willen.

De Mand Met De Piraatjes

Dat was nog 's vakantiespeelgoed.

Elk jaar weer goed voor uren speelplezier in of bij de tent.

Liefst met verkleedkleren erbij.

 Ik vrees dat het daar al mis ging met onze pacifistische opvoeding.

Parapol was altijd nogal van de precieze. Die was niet zomaar een ordinaire piraat, maar

Barbarijse zeerover. Voor die uitdossing moest altijd een hoop extra's mee aan hoeden, glimstofjes, pistolen, zwaarden, sjerpen, stokken en scheepsuitrusting...

Puberwijsheid

'Ja, maar, mam, pubers veranderen niet, maar ouders veranderen,' orakelt Kunstpol vanaf de achterbank. En ja. Hij heeft gelijk. Deels. Want ik ben inderdaad wel veranderd. Een beetje. Okee, een beetje boel. Ik dóe in elk geval wel anders. Ik denk dat dat tijdelijk is. Net zoals ik tijdelijk heel anders deed toen de Polletjes baby's en kleine peutertjes waren. Iets met ontblote borsten en in het openbaar en oeliekoelie en kiekeboe enzo.
Maar de PuberPolletjes, die veranderen nog veel meer. Alleen het grappige is dat ze dat niet doorhebben.

Al vind ik dat dus niet altijd even grappig...

DWZI een rugzak vol

Parapol gaat drie dagen op trektocht met goede vriend A.
Vandaag deden ze inkopen. Ik zei nog: 'Op de eerste camping is een kampwinkel, dus je hoeft nu niet alles te kopen.' Maar deze heren zijn eigenwijs. Heel eigenwijs. Superrrrrrrrrrrrrrreigenwijs. SuperrrrrrrrrSTRONTeigenwijs!
Zo eigenwijs dat ze erom bekend staan. Allebei.
En ze zijn niet altijd slim bezig. Ook dat nog.

Dus kwamen ze thuis met een tas vol tucjes, snoepjes, borrelnootjes en cup-a-soupjes. Okee. Dat valt nog mee. Dat kan ermee door. Dat schijnt een eerste levensbehoefte te zijn als je zestien, zeventien bent.
En ze hadden appels. Voor vriend A. Want Parapol eet geen appels. En dat is zacht uitgedrukt. Heel zacht.
Ze hadden ook een pond spaghetti en een zakje mix. Prima. Veel koolhydraten, veel zout en geur-, kleur- en smaakstoffen. Dat hebben ze nodig. Schijnt.
Maar.
Ze hadden nog meer.
Twee zakjes diepvriessaté en een bak bami van bekant een kilo. En een bolletje paté.

Niet slim.
Grote Pol vond het wel meevallen (ze zouden er niet dood aan gaan, het hoort bij de leeftijd, alles moet je leren, IK was vroeger ook zo etc.etc.), maar ik niet. Ik niet.
Ik kan er niet tegen dat mijn kind niet luistert en niet meer alles van mij aanneemt. Dat is het.

Ik heb er het een en ander áf kunnen praten. Nadat Parapol afgekoeld was, nadat ik afgekoeld was. Als u begrijpt wat ik bedoel.

Hij neemt zelfs geen potten pindakaas en chocopasta mee. Terwijl dat toch ook eerste levensbehoeften zijn. Van een puber, dan.

Z'n rugzak weegt 'maar' zeventien kilo. Ach. Dat is niets vergeleken met militairen op missie, want dat is het ware en enige referentiekader.

Ik wens hem veel plezier en een goede reis.

Voor meer DWZI klikkerdeklik!

Over Barbalala

Barbapapa bestaat al heel lang. Vanaf 1973 werden de filmpjes in Nederland uitgezonden. Mijn moeder vond die blubberpoppetjes maar niets, maar ik keek er graag naar. Vooral naar Barbalala. Want die speelde harp en dat wilde ik ook. Liefst meteen, maar ik begreep ook wel dat ik een beetje groter moest zijn.
Ik kan me niet herinneren dat ik om het spannende of vaak ook educatieve verhaaltje keek. Dat kwam later pas. Ik zag dat ook bij de Polletjes. Toen ze nog klein en lief waren, keken ze naar televisieprogramma's, puur en alleen om Dipsy, Koekiemonster, Thunderbird 3 of Messenjochem te kunnen spotten. Het zien van hun favorieten was voldoende.
Barbapapa was leuk, maar als Barbalala geen rol had in het verhaal vond ik er niets aan. En het allermooiste was het dus als ze harp speelde. Ze speelde ook wel eens dwarsfluit of viool, maar ach. Dat gedoogde ik.
Vanwaar die harpfascinatie?

Dat heeft ook weer met de televisie te maken. Ja, ik ben een echt beeldbuiskind, dat blijkt. Rond diezelfde tijd, in 1974 denk ik zo'n beetje, was er een (schooltv?)serie op televisie waarin een prinses, wonend in een prachtig paleis, zich stierlijk verveelde. Per aflevering probeerde ze een muziekinstrument, om te kijken of het wat voor haar was. Natuurlijk kwam de harp ook langs. Ik identificeerde me met dit, in mijn ogen, prachtige meisje. Ze was een jaar of vijftien, schat ik, slank, droeg mooie, ruisende jurken en had lang blond haar. Ik had donkere krullen, bolle wangetjes, droeg wel jurkjes, maar die ruisten niet en ik verveelde me eigenlijk ook nooit.
Uiteindelijk koos ze haar instrument, de stem, haha, maar ik had allang gezien dat die prachtige, gouden harp míjn instrument zou worden. Ik zag mezelf dus al theatraal met ruisende jurk, met dramatisch bewegende armen, lange haren (bruin i.p.v. blond) achter een protserige harp zitten optreden in volle, barokke concertzalen.

Laat mij u geruststellen. Ik ben tamelijk veranderd.
Al vind ik het heerlijk om een beetje harp te spelen.

Maar ik ben dus dolblij met die tegelsticker van Barbalala die u in het vorige berichtje kon bewonderen. Ik denk dat ik 'm op een tegeltje in de douche plak. Kan ik ernaar kijken als ik haren was, mijn grijze, krullende, warrige, niet lange, maar ook niet korte, haren.

Helemaal hieperdepieper-ladiela met Marktplaatsvondst!

Doe mee aan een totaal onwetenschappelijk taalonderzoek!

 

Daarnet heb ik even een waardevolle (...) bijdrage geleverd aan een Leuvens taalonderzoek, waarvan ik eigenlijk niet eens weet of het nog wel loopt. Maar ze vroegen om meer deelnemers, nadat ik alles netjes had ingevuld, dus als u wilt, kunt u ook meedoen! Ik vond het in elk geval wel plezant om te doen.
Hier de link: klik!

Maar doe eerst 's gek en doe mee aan het taalonderzoek van uw eigen prof. dr. Purperpol! Geheel ten behoeve van haar eigen plezier, totaal onwetenschappelijk en onzinnig. Maar niettemin hoop ik op vele, vele deelnemers.
Gelukkig hoeft u niet veel te doen.
a. Een beetje ontspannen en vrij associëren op maar één woord,
b. vooral niet spieken bij die honderden mensen die met hun antwoorden u voorgingen en
c. een reactie achterlaten in de reactiebox of mailen naar purperpolletje@gmail.com

Dit nonsensonderzoek wordt niet gesubsidieerd, want het is maar een linkse hobby van een niethardwerkende Nederlander. Mocht u zich geroepen voelen een vrijwillige geldelijke of morele bijdrage te leveren, dan kunt u mijn gegevens via bovenstaand mailadres opvragen.

Maar dan nu: het onderzoek!

Welke drie belangrijkste woorden roept het volgende woord bij u op?

gezellig

Bij voorbaat heel hartelijk dank voor uw medewerking!

Superduperpurperpol

Mensen, ik voel me niet super. Al was ik de laatste tijd heerlijk in balans en heb ik fijn gewerkt, de laatste schoolweken zijn toch best zwaar. Een musicalavond extra vind ik prachtig, maar ik moet er letterlijk een week van bijkomen. Eigenlijk ga ik nooit meer 's avonds weg en na zo'n avond begrijp ik weer waarom...

Gelukkig is AH er met een leuke actie om me een beetje op te kikkeren. Als ik daar afreken en ik krijg weer wat pakjes superdieren voel ik de adrenaline, of, beter nog, de serotonine vrijuit stromen.

Voetbalplaatjes konden me gestolen worden,

met de figuren uit Toy Story had ik niets (een plastic Woody - wie verzint dat nou?),

ik had al drie maffe smurfen in huis en vond dat meer dan genoeg

(Grote smurf, Lolsmurf en Moppersmurf),

 sneeuwwitjefiguurtjes werden hier op de vreemdste wijze neergezet,

Beesies vond ik belachelijk,

maar deze actie vind ik dan wel weer heel leuk.

Ik zie de Kleinpolletjes al met de kaartjes kwartetten, de feitjes spelenderwijs lerend, gezellig zittend op die deken die dan ook afgehaakt zal zijn...

De mannelijke Pollen zien mijn gemanipuleer met de kartonnetjes hoofdschuddend aan en vinden me maar een gek mens. En dat ben ik natuurlijk ook. Er bestaat zelfs een bonuskaartje van mij. Een heel zeldzaam kaartje. Je mag in je handjes knijpen als je dat kaartje hebt!

Op school heerste een levendige en fanatieke ruilhandel, maar het is vakantie en ik moet er nog dertien.
O? U wilt de nummers wel eens weten? 9, 18, 16, 32, 78, 93 104, 118, 124, 128, 154, 158, 175, 179 en 185.

Daarnaast ben ik momenteel vooral geïnteresseerd in het pantoffeldiertje, de marmot, de luiaard, de slaapmuis en het pyjamamonster.