'Ja, maar, mam, pubers veranderen niet, maar ouders veranderen,' orakelt Kunstpol vanaf de achterbank. En ja. Hij heeft gelijk. Deels. Want ik ben inderdaad wel veranderd. Een beetje. Okee, een beetje boel. Ik dóe in elk geval wel anders. Ik denk dat dat tijdelijk is. Net zoals ik tijdelijk heel anders deed toen de Polletjes baby's en kleine peutertjes waren. Iets met ontblote borsten en in het openbaar en oeliekoelie en kiekeboe enzo.
Maar de PuberPolletjes, die veranderen nog veel meer. Alleen het grappige is dat ze dat niet doorhebben.
Al vind ik dat dus niet altijd even grappig...
2 opmerkingen:
Ja, dat is best een doordenker...
Bedankt voor je kaartje! :-)
Kunstpol heeft voor deze ene keer zwaar ongelijk: pubers veranderen met het nodige gedoe van kinderen in echte mensen!
(Om later, als ze groot zijn, zo af en toe nog eens flink kinderachtig en puberaal te kunnen doen, als het goed is, en op momenten dat dat kan....)
Een reactie posten