Vakantie met goed en slecht nieuws op de valreep

Haha, zei Grote Pol. En hij ging in onze oude kar met z'n schoonmoeder op vakantie. En passant nam hij haar rollator ook nog mee. Ik volgde. Met de Polletjes en mijn vader. Op de fiets, want dat kost je niets. En fietsen is zo fijn. Maar we pakten ook de trein voor een flinke etappe, want het moet wel leuk blijven.

We fietsten helemaal naar een achterhoek in de Achterhoek. Naar een gaaf oud huis op een paradijselijk plekje. Met een aantal grote plassen (leemputten) helemaal voor onszelf. En een kano waar ik niet in durfde en een roeibootje waar ik wel in durfde. Maar dat roeien viel zo tegen, mensen. Daar word je namelijk moe van, als je ergens wilt komen. Bovendien weet ik niet zo goed hóe je ergens dan moet komen met van die peddels die je telkens ergens anders brengen dan je dacht. Nog een wonder dat ik weer veilig aanmeerde. En droog uit die boot kwam. Voor hetzelfde geld dobberde ik daar nog stuurloos rond...

Bij dat huis en op die lappen grond eromheen liep onze pauw. Voor een week, dan. Echt een leuk dier. Hij kon niet schreeuwen, dat scheelde. Hij at wel uit je hand en hij was gesteld op ons gezelschap. Logisch, want ons gezelschap was ook leuk. Met zo'n (schoon)moeder bijvoorbeeld kun je echt wel lachen. Dat had die pauw wel door. Denk ik.

Ooit was er een kinderboerderij bij dat paradijselijke huis, daar was die pauw een overblijfsel van. Dat kinderboerderijtje herbergde ook nog een gakkende gans, zacht tokkende kipjes, kukelende haantjes, hupserige konijntjes en mekkerende geitjes. Er was een idyllisch knuffelweitje en bootjesverhuur bij wat steigertjes en een terrasje met vooral veel caracaoijsjes. Maar nu niet meer. Dat vonden de mensen wel jammer die voorbijfietsten en ons wél zagen genieten, maar dat zelf niet konden. Op een heel oude verroeste spijker op de kiosk vlak bij dat paradijselijke huis hing namelijk een verweerd bordje. Met GE LO EN erop. Dat betekent gewoon gesloten.

Helaas voor u is dat huis niet meer te huur. Het is namelijk een Heel Oud Huis. Krakkemikkig en rottig en zonder behoorlijke fundering enzo. Erg jammer. Er gaat wel iets nieuws gebouwd worden. Dat is dan wel weer heel fijn. Voor de toekomst enzo.

Bovendien is zo'n huis veel minder leuk met zonder ons erin. En vooral met zonder mijn ouders. Want daar kun je mee lachen, joh.

Het goede nieuws is dat ik toch helemaal niet verslaafd blijk. Ik heb die hele week geen computer aangeraakt. En ook niet gemist. Het slechte nieuws is dat ik om die reden sterk twijfel aan het voorbestaan van dit blog.