Vandaag deed ik m'n rondje bos weer.
Samen met Parapol. Als je met Parapol wandelt, ben je nét niet aan het joggen. Man, wat loopt dat joch hard. Gelukkig maar dat ik in topconditie ben. Not.
Maar ik heb toch goed om me heen gekeken, hoor. Want al dat moois, dat wilde ik niet missen.
En Parapol loopt dan wel hard, maar mist niets. Die jongen ziet en hoort alles.
Een buizerd,
een dikke hommel net ontwaakt uit zijn winterslaap,
vossensporen,
een vreemde snoeshaan,
een gewone specht hier of daar.
Vroeger benoemde hij ook alles wat hij zag. 'Hé kijk, een dode ....'
En vul dan maar in.
Dat kon nogal variëren: van egel tot scholekster, van mier tot koe.
En dan moesten wij stoppen en met gepaste eerbied en respect toekijken hoe hij erbij hurkte en alles ernstig en van zeer nabij aanschouwde.
Vandaag stonden we bijna nergens bij stil. Ja, even bij een stapel stammen en een toktoktokkende specht. En hadden we gesprekken over Heel Andere Zaken. Over vakantiewerk en zaterdagbaantjes en Levenswijsheid en Liefde in het Algemeen.
En het was zo heerlijk.
6 opmerkingen:
Da kan ik me nou helemaal voorstellen dat dit een heerlijke wandeling was!
Heerlijk. Ik was ook met Prins aan de wandel. wij weten helegaar niets van De Natuur. Terwijl het bos bij wijze van in onze achtertuin begint. Wij herkennen ook geen vogels, verder. Beha;ve De Specht. Wat wat met verwondering aanschouwden.
En dan doe jij De Specht hier af met 'een gewone specht'. Toch jammer, Purper...!
;-)
Heerlijk dat het heerlijk was ;-)
Heerlijk wandelen en fotograferen. Het is ook zo'n lekker lente weer!
Wat fijn dat parapol zo'n liefde voor de natuur heeft. Dat probeer ik mijn kinderen ook echt bij te brengen.
Leuk, heerlijk jong lijkt me dat, die parapol van jou!
En zo tussen neus en lippen door van die interessante gesprekken das waardevol!
Je vorige post is ook indrukwekkend! Ik heb meerdere keren 112 situaties meegemaakt, dat vergeet je nooit vanznleven meer!
Een reactie posten