Groen

Wilde ik eens een gezellig huis-, tuin- en keukenlogje plaatsen over wat groene dingen hier in huis, word ik geplaagd door een buikgriepje. Groen en geel van misselijkheid zag ik. 't Is nog niet helemaal over, maar nee, het gaat al stuk beter, dank u.

Ik had dus een frisgroen logje in gedachten, maar als je midden in de nacht telkens brakend boven de oude luieremmer hangt, vergaat de frissigheid je wel...

En zo'n gewoon logje zou het ook niet worden, want u kent mij. Tenminste. De meesten van u kennen mij wel een beetje. En die weten dat er altijd wel wat leuks, doms of geks te beleven valt in huize Pollenstein.

Vandaag iets doms. In eerste instantie was het best slim van mezelf, vond ik. Een glazen lampenkap hergebruiken en bombarderen tot binnenkas, dat klinkt hoogst intelligent. Maar niet als je weet dat de tweelingbroer van deze kap in duizenden stukjes was geëindigd. En als je weet dat ik wel eens wat laat vallen, weet je al helemaal zeker dat het dus geen goed plan was. Maar het zag er wel leuk uit:

Ik voorzag een geweldige taugéoogst, maar dit gedoetje eindigde in een gesplinterde, waterige puinhoop met groene, pruttige dingetjes o-ver-al op de harde vloer. En de stofzuiger was in de reparatie. Arme ik.

Ook nog wat leuks te melden, Purperpolletje? Nou. Ach.

Ik kocht bij X.enos dit kasje, maar dat werkt dus voor geen meter als ie niet in de zon kan staan. Het staat wel leuk, hoor, daar niet van, maar er is totaal geen broeikaseffect te bekennen. Rechts gaat nog wel, da's lathyrus en dat groeit overal wel. Links, da's een stuk minder. Basilicum moet dit schimmelige goedje worden...Ik wacht op nog iets beter weer, en dan zet ik 'm buiten onder een afdakje, maar wel in de zon.

Anders nog iets?
Ja. Dit camerahoesje haakte ik laatst met van dat draad dat van kleur verschiet. Jáhaa. Dat was u bijna alweer vergeten, maar Purperpolletje is ook heel handig en creabea met draad en naald en dergelijke. (Ik blijf er heel bescheiden onder.) Maar het gekke is dus dat ik niet kan fotograferen hoe goed de camera past in dat nieuwe hoesje.

Dat dacht ik dus wél eventjes te doen, dacht zelfs even aan bijzondere acties met de zelfontspanner enzo, maar ja, het is u nu wel weer helemaal duidelijk hoe dom ik soms kan zijn. Gelukkig ben ik officieel ziek, dus kan ik wel een potje bij u breken.
Nog één? Is één lampenkap in 4572 stukjes niet genoeg dan? Nou, blijkbaar niet.


Tot slot nog een pretentieloze foto van een hoekje op mijn vensterbank. Van zoiets word ik nu blij. Ondanks alle toestanden, gedoe en geprut.

Dank voor uw aandacht.