Inmiddels lopen er hier tweeënhalve halfzieken rond. Dus reken maar uit hoe gezellig het hier is.
Toen het nog kleine peutertjes waren en ze waren ziek, zwak, misselijk en écht zielig, las je een boekje voor, gaf je ze een autootje en speelden ze al snel weer wat. Of ze sliepen. Geen centje pijn.
Tussen hun peutertijd en puberteit zijn onze mannen eigenlijk nooit echt ziek geweest.
Ik denk dat dat het is. Ze weten niet wat hen overkomt, nu. Het is een emotioneel gebeuren hier! Elk pijntje, elk braakneiginkje, elk tiende graadje koorts moet verwerkt worden. We zijn nog maar een klein stapje verwijderd van hyperventilatie, tranquilizers en valeriaan.
Halfziek zijn ze nog maar. Het grote braken is gestopt. De temperatuur van beide heren valt weer binnen normale waarden. Maar er is geen land meer mee te bezeilen. Pijntjes hier en daar, steken zus en zo. Redenen te over om alleen maar televisie te kunnen kijken. Of te computeren. En te vervelen, te hangen en te wachten. Alleen heb ik geen idee waarop ze dan wachten.
De beste stoel moet bezeten worden, want op die andere stoel kun je niet goed ziek zijn.
De bank, met een kussentje en een oud dekentje, moet belegen worden, want dat is het beste signaal dat je kunt uitzenden om te zorgen dat je morgen nog écht niet naar school kunt.
Een steekje hier of daar is het beste bewijs dat je écht niet kunt afdrogen, of tafel dekken.
Een paracetamol, met veel theater doorgeslikt, moet het perfecte alibi gaan vormen voor ... Ja, voor wat eigenlijk?
Binnenkort heb ik een perfect alibi nodig, want ik krijg hier wraakzuchtige neigingen van.
Maar goed. Da's altijd beter dan braakzuchtige neigingen.
12 opmerkingen:
Vreselijk, zieke mannen in huis!
Ohh...dus het word alleen maar erger???
Hier zijn ze 9,7 en 0 en vind ik het al heftig soms, maar het ergste staat me nog te wachten???
Heel veel sterkte voor jou gewenst! Als gezonde vrouw maar je hoofd koel houden en ze wat schoppen onder hun gat geven! Of juist niet; gaan ze weer piepen! ;-)
STERKTE!!!
Groetjes,
Christien
Sterkte met je zieke mannetjes!
Ach mannen. ;-)
Beterschap voor hen en sterkte voor jou.
Van harte beterschap voor de polletjes. Vertroetel ze maar lekker.
Zijn zieke dochters altijd makkelijker?
Of is het inderdaad omdat ze zo lang niet ziek waren geweest?
Ik herken dit namelijk niet als ik terugdenk aan mijn dochters.
Maar hoe dan ook: veel sterkte!
Overigens, ik herken ook mijn man niet in dit verhaal.
Hij hield zich altijd zo goed mogelijk; vooral kenmerkend: als hij zich echt beroerd voelde trok hij zich zoveel mogelijk terug.
Als je hem dan maar voorzag van de eerste levensbehoeften was het ok.
:-) ze kunnen maar proberen he
beterschap
En als jij je nu eens een dagje (of twee....) halfziek, zwak en misselijk voordoet...? Zoiets als spijbelen, maar dan anders... :-)
herkenbaar! t is volgens mij een typisch mannending.... mijn DH en zwager nemen ook het liefst elk symptoompje uitgebreid door en roepen bij elke verkoudheid: ik ben zíe-iek.
:) toch echt mannen hoor. Die van mij die speelt zo lang mogelijk de taaie, maar laat wel aan de hele wereld, met mij op kop, weten dat hij ondanks de ellendige staat (ik ben moe, ik heb pijn, mijn keel zit toe, ik ben misselijk, ik voel me zo zwak,...) wél gaat werken. Af en toe blijft ie toch thuis en dan concurreert ie met de hond in om ter zieligst kijken. Hij kan dan ook niet meer zelf een glas water inschenken, en op het knopje van de afstandsbediening duwen vergt het uiterste van zijn krachten. En inderdaad, elk pijntje moet uitgebreid geanalyseerd worden.
Achteraf is het grappig. Op het moment zelf wens ik hem flink wat menstruatiepijn toe. (je vorige post blijft nogal hangen :) )
Mijn moesje had dezelfde neigingen als jij alss we ziek waren.
Op maandag schopte ze ons onverbiddelijk naar school, geen koorts niet spugen, geen diaree gaan met die banaan!
En hoppaaa!
Een reactie posten