Inspiratie

Vandaag was ik met Buuf Truus in Kasteel Groeneveld. Voor de Gouden Boekjes Beestenboel. Een leuke tentoonstelling (nog tot zondag!) die ik nátúúrlijk niet mocht missen. Maar er was nog veel meer te doen en te zien en dat levert me behoorlijk wat inspiratie op. Dat heb ik nu altijd, als ik mooie dingen zie. Ik denk dat dan ook te kunnen maken. Beter nog. Veel beter. Zo goed dat het de originele mooie dingen compleet overbodig maakt.

Zo waren er de tekeningen van Peter Pontiac van De krantenpoes, een nieuw Gouden Boekje. Met mijn neus op de prenten keek ik zijn techniek, een soort collagegedoe, stiekem, maar simpel, af. Ja. Zo kan ik het ook. Denk ik dan. Een fototoestelletje tekenen, uitknippen en opplakken. Als het mis gaat, teken/knip/plak je zó weer een nieuwe. Appeltje, eitje.

Het deed me denken aan de fantastische schilderijen van Maria de Groot, waarvan ik de techniek een paar maanden geleden al dacht na te kunnen bootsen. Purperpol de Groot - ik zag het al voor me. Exposities in het ganse land, opdrachten hier en daar, interviews op radio en televee, waar ik me dan als een echte kunstdiva gedraag: mysterieus, zweverig, maar ook vriendelijk en met een vleugje humor soms. En af en toe gewoon een schilderijtje weggeven, dat ook. Hebben die mensen ook een goede oudedagsvoorziening. Maar nee. Het lukte niet. Helemaalvanzunlangzalzelevenniet. Not. Weg droom...

Dan maar een Hongerige leeuw schilderen. Ergens op een muur. Ook leuk. Misschien kan ik dat, als ik heel hard oefen, tegen de tijd dat er Kleinpolletjes zijn. Leuk voor op de kinderkamer. Weet alleen niet of de Polletjes en mijn toekomstige Pollendochters er blij mee zullen zijn.

En een muur vol oude televisievoorkantjes, met schilderijen of platen of foto's of weetikveel erin, die wil ik hier in huis ook wel. Ga ik morgen ook maken. Heeft u toevallig nog zo'n frontje voor me in de kelder staan? Beetje zagen, beetje timmeren, dotje lijm hier of daar. Klaar. Namelijk. Dat u het even weet.

In dat kasteel bevindt zich een xylotheek. Een van de drie of zo van Nederland. Nou, dat is het helemaal, hoor. Ik ga ook even een xylotheekje maken. Van Bomen uit de Buurt. Dat wordt toch briljant, mensen! Van heinde en verre komen er hier dan xylofielen kijken en bewonderen en in katzwijm vallen.

En die saaie trapleuning van ons ga ik binnenkort even opleuken. Ik koop er net zo'n zachte, warme, blauwe loper bij. Heerlijk, kun je gewoon op blote voeten naar beneden om even iets te pakken. Een onderbroek of zo. Nee, dat laatste grapje begrijpt u niet. Tenzij u een bepaald persoon bent. Maar voor u is het misschien wel leuk om te weten dat die bepaalde persoon als ze dit leest zit te schuddebuiken van het lachen. En daar doe ik het allemaal voor.

Als het dan hier binnen volhangt met schilderijen en oude televisietoestellen, mijn xylotheek compleet is, ga ik buiten een insectenhotel beginnen. Met een bijenkast ernaast en velden vol geurende bloemen en hei en acacia's erbij. En maar imkeren en doen en honing verkopen. Héle lekkere honing, natuurlijk. De lekkerste honing van de héle wereld. Dat begrijpt u.

Nee. Ja. Het is duidelijk. Purperpol heeft weer inspiratie genoeg voor de komende week. Wat zal de wereld blij met mij zijn.  (En wat zal ik moe van mezelf worden...)

Want. O ja. Ik heb SLE. Iets met chronisch ziek, zwak en misselijk. Maar weet u: in kasteel Groeneveld kennen ze dat wel. Ik kwam een portret tegen van een betbetbetbetovergrootmoeder van me. En die had het ook al. Kijk maar: die lodderogen, die heb ik ook. En ze heeft ook Prednisonwangen en -borsten.

Tja. Dit uitje heeft me echt opgevrolijkt én ik heb een zielsverwant gevonden. Joechee!!!!