Maar daarover later meer. Als het allemaal nog wat beter geland is en ik er weer iets over met mijn gebruikelijke humor en relativeringsvermogen kan schrijven.
Maar ik heb ook gelachen, hoor, vandaag. Heus wel.
Met een psycholoog had ik het over omgaan met emoties. Dat is voor mij een hot item, zullen we maar zeggen. Ik ben er erg goed in om ze lekker in de kelder op te bergen. Achter een luik. Met een dik slot erop. Haha. Lachen, man.
Maar 's nachts, beste mensen, 's nachts gaat dat luik vanzelf open, daal ik af in de kelder (in de krochten van mijn ziel, zou je ook kunnen zeggen), en zoek ik die emoties vanzelf wel weer op. En of dat gedrag gezonder is dan in de kelder op zoek gaan naar chocola en chips, dat is maar zeer de vraag. Want je schiet er niets mee op. Een zak chips bevredigt meer.
Nou ja. Daar had ik het dus over, vandaag. Met dikke kans dat ik vannacht gewoon slaap, in plaats van die kelder opzoek. Want er zit nu niets meer achter dat luik, dus heb ik er niets te zoeken.Snapt u me nog?
 |
Nee.
Dacht ik al.
Maakt niet uit. Weet u, ik heb nog een ander probleem, dat u vast ook niet begrijpt, maar waar u me vast wel mee kunt helpen.
Ik heb een probleem met wekkers. Wekkers die gezet zijn, vooral. Want die zenden middenin de nacht geheime signalen uit. Codes die ik moet kraken. Sommen die ik moet oplossen. Uren, minuten en seconden die ik moet doorgronden. En, wat heul heul vervelend is, ik moet die wekkers dus uitzetten voor ze afgaan. Want anders. Ja, want anders. Nou. Dat maakt me zo middenin de nacht heel calculatief en berekenend. En ook dwangneurotisch en gigagestoord.
En dat is niet bepaald slaapverwekkend. Integendeel.
Beste mensen, er is geen eenvoudige oplossing voor dit probleem. Dit is iets waar ik al tientallen jaren mee worstel. En waar die beste psycholoog ook geen antwoord op wist. Want niets werkt, tot nu toe. Andere wekker, kleine cijfers, grote cijfers, wijzers, wekker andersom neerzetten, vogelgeluiden, oerwoudgeluiden, Grote Pol als weksysteem, etc.etc. Alles faalde. Nu overweeg ik zo'n duur wake-uplight. Iemand ervaring? Zou het helpen?
Of weet u iets beters? Of wilt u nu niets meer met zo'n gigagestoord mens te maken hebben?
Nou. Dag dan.
17 opmerkingen:
Och, lieve Purperpol, waar kan een mens al niet mee tobben he, 'k wou dat ik je kon helpen. Vandaag bij het opruimen van een bureaulaatje kwam ik een papiertje tegen waar ik het volgende op had geschreven :"om in slaap te kunnen vallen moet ons bewustzijn er bewust mee instemmen om onbewust te worden, dat is de paradox "". Kennelijk heb ik het aansprekend gevonden dat ik het overgenomen heb. Moeilijke materie .Ik moet ineens denken aan het versje dat ik als kind leerde over die 14 engelen die 'savonds rond het bed
staan. Misschien ken je het wel , ik niet meer zo goed maar ik vond het vroeger wel mooi. In ieder geval wens ik je sterkte bij alle dingen en alle goeds. Tineke
Ach wat vervelend. Ik heb zelf ook wel wat dwangmatige neigingen en ben daar niet bilj mee, maar deze is nieuw voor mij. Niet leuk dit. Dus. Sterkte.
Ik zet 's avonds een luisterboek-cd op. Dus gewoon laten voorlezen, dan kun je niet meer aan iets anders denken. En val je vanzelf in slaap.
De enige oplossing die ik voor je wekkerobsessie bedenken kan, is geen wekker zetten. Maar dat heeft consequenties en dan heb je weer andere problemen.
En om vandaag toch maar even echt te lachen het volgende:
A little girl was talking to her teacher about whales. The teacher said it was physically impossible for a whale to swallow a human because even though it was a very large mammal its throat was very small.
The little girl stated that Jonah was swallowed by a whale.
Irritated, the teacher reiterated that a whale could not swallow a human; it was physically impossible.
The little girl said, 'When I get to heaven I will ask Jonah'.
The teacher asked, 'What if Jonah went to hell?'
The little girl replied, 'Then you ask him'.
en het ergste die wake-up light (die van ons in ieder geval van Philips) heeft voorop ook gewoon in led lichtjes de tijd staan....
Dus daar zal je dan niets mee opschieten vrees ik.
Wordt je er echt wakker van en ga je dan dat soort dingen liggen te bedenken? Of??
Die wake-up wekker is eigenlijk alleen om je langzaam aan wakker te laten worden vanuit je diepe slaap door het langzaam steeds lichter te laten worden.
Sterkte ermee!
Ik wil er niks mee te maken hebben hoor......helemaal niks dus......zennnnnnnnnnn.......
Nou, dat zijn problemen waar ik thuis niet zoveel ervaring mee heb. Alleen als ik op mijn werk slaap, dan lig ik nogal es wakker. En weet je, daar staat zo'n wake up ding. Nou, ik slaap meestal 's morgens vroeg juist wél, en ik vind het uitermate irritant als er volop zonlicht in je toet schijnt als je nog lekker even kunt doezelen, dus nee.. voor mij geen wake up light. (ik heb 'm onklaar gemaakt)geef mij maar gewoon even een radiodeuntje, heel eventjes maar...
weetje, als ik jou zo hoor.. heb je in die kelder van je geen goed wijntje staan soms?
Dan zou ik er es eentje open trekken en lekker een glaasje nemen voor het slapengaan.
Werkt bij mij prima;)
succes hoor, met al je neuroses ;)
Ik heb ook een wake-up light, maar het is me niet helemaal duidelijk voor welk probleem je nou precies een oplossing zoekt. Een wake-up light is eigenlijk gewoon een wekker met een lamp. Dus je ziet er ook de tijd op en behalve dat er een geluid klinkt als de wekker afgaat, gaat er verder een lamp branden.
Als je het alarm om 7.00 uur instelt, gaat vanaf 6.30 uur die lamp branden. Eerst heeeel zachtjes, merk je nog niets van, en vervolgens steeds een beetje feller. Om 7.00 uur brandt hij op volle sterkte (wat 'volle sterkte' is, kun je zelf instellen). En het geluid springt om 7.00 uur ook niet op volle sterkte aan, maar ook eerst heel zachtjes en dat zwelt in 1 minuut aan tot volle sterkte. Dat laatste is wat ik misschien nog wel het fijnst vind aan die hele wekker, dat het geluid niet op volle kracht aanspringt, want ik heb bij een gewone wekker altijd mijn hart altijd in mijn keel zitten als hij afgaat. Je kunt wakker worden met het geluid van de radio, maar ook met andere geluiden (zee, vogel, krekels).
Maar ik weet dus niet of deze hele procedure neurotisch gegoochel met cijfers helpt verhelpen. ;)
Ik heb wel van die wekkers gehoord. Van die wekkers die je zachtjes wakker kussen met hun steeds feller wordende licht.
Ik word nu gewoon wakker gepiept.
Wat betreft gevoelens: het zijn net kinderen. Hoe harder je ze probeert te negeren, hoe meer ze aan je gaan trekken en je aandacht proberen te vangen.
Een trilwekker voor onder je kussen!
Of zou je nieuwe fijne kussen dat geen goed idee vinden?
Hoe herkenbaar, dat afdalen in de diepste gewelven van je ziel... en dan bij voorkeur 's nachts... *kreun* Alsof een mens niks beters te doen heeft 's nachts! Sinds een aantal maanden slik ik Passieflora (forte! Hahaha) en sindsdien gaat het een stuk beter 's nachts... Misschien iets voor jou? ;-)
Haha, die wekkertik. Is het net zoiets als mijn man, die ligt dan om 1 minuut over half twaalf te berekenen hoeveel 23 gedeeld door 31 is (23:31)..
Ik ben meer het type van die kelders met luiken die opeens open springen. Zal ik vannacht even bellen anders? Gezellig! Samen wat kelders uitwisselen!
je eerste gedeelte begrijp ik heel goed, heb het helemaal omgekeerd.
het lijkt me soms best handig om een emotie even te parkeren, en er mee om te gaan op een handig moment.
en voor je 2e gedeelte zeg ik;
bidden.
flikker het eruit, en een
dikke zegen erin.
dat helpt geheidt.
je hebt een byzonder geschikte man om dat even te doen.
en nog bedankt, erg, voor je mooie lieve woorden op mijn blog vandaag. die deden goed.
kus
Die kelder hoort ook leeg. En dat duurt bij de ene mens een stuk langer, als bij de ander. Wakker liggen 's nachts maakt niet iedereen mee. En niet iedereen blij ook trouwens.
Je kunt het ook als een zegen zien. Zonder afleiding praten met God, denken zoals je denkt. Gedachten die buitelen, onnoemelijk, onhandelbaar, maar wel van jezelf. En dus zoals God je heeft ontworpen.
Daarbij hoort dat tellen/rekenen of wat niet anders ook. Ik heb ook zo mijn (neurotische) afwijkingen. Ik tel bijvoorbeeld de woorden van de ondertiteling van een film, of 'moet' berekenen hoeveel keer de letter 'e' er gemiddeld in mijn te lezen boeken zit.
Ik troost me met deze twee gedachten:
1- zolang niemand er last van heeft, heb ik wél lekker mijn eigen privé-leventje en geheime plekje in mijn hoofd om alleen mijn rare dingen te kunnen doen.
2- Blijkbaar is mijn IQ zó hoog, dat mijn hersens naarstig op zoek zijn gegaan naar een uitdaging die de dorst naar meer, anders, ingewikkelder etc. voedt. En dat náást mijn gewone leventje met eigen, pleeg- en oppaskinderen en de gebruikelijke hatseflats aan activiteiten die ieder mens op zijn bord neemt of laat schuiven.
Je bent dus gewoon eigenlijk té slim! ;p
Maaike.
O ja, en wat die dwanghandelingen betreft (zoals de wekker uitzetten voor hij afgaat): de beste therapie is altijd een directe confrontatie met je angst (of wat het dan ook is) dus die wekker gewoon toch af laten gaan, hoe vreselijk je dat ook vindt. Ik heb veel, echt heel heel heel veel ervaring met dwangneuroses en ik ben er helemaal vanaf gekomen. En dat helemaal zonder therapeut, ik had het als kind en als puber, noem een dwanghandeling en ik had 'm: alles tellen, liefst in stapjes van vier, de stappen die ik zette, de happen brood die ik at, alles altijd maar tellen. Als ik met mijn linkervoet op het begin van een schaduw stapte, moest ik met mijn rechtervoet op het einde van de schaduw stappen en eventuele stappen ertussenin moesten een even aantal zijn, alles moest recht liggen/hangen, toen ik typeles ging volgen zat ik heel vaak dwangmatig woorden in gedachten te typen, in ieder geval die van de ondertiteling op tv en dat heb ik nog heeeel lang daarna gedaan (voordeel: ik heb nu een typesnelheid van meer dan 400 aanslagen per minuut)en nog veeeeel meer dingen. Maar vooral dat getel werd ik gek van.
Ik weet nog precies het moment dat ik als puber in bed lag en weer van mezelf uit bed moest om iets aan te raken of weet ik veel en dat ik dacht: dit moet stoppen. Dit is zo gestoord, deze gedachten beheersen mijn leven, ik moet hier vanaf. Wat kan er gebeuren als ik het NIET doe? Niets.
Ik ben mezelf vanaf dat moment gaan dwingen om niet aan die dwanghandelingen toe te geven. En het bleek gek genoeg helemaal niet zo vreselijk moeilijk te zijn. In het begin was het lastig en kreeg ik er de kriebels van om ergens niet aan toe te geven, maar al best gauw ging het steeds makkelijker. En inderdaad, er gebeurde natuurlijk helemaal niets als ik die rare vouw die in het t-shirt zat dat over mijn stoel hing gewoon liet zitten.
Ik ben er echt helemaal vanaf, ik ken het gevoel nog wel, heel soms, maar ik hoef er nooit meer aan toe te geven. Wat een vrijheid, pfff.
Ik ben het daarom niet eens met de koester-gewoon-je-eigen-gekke-gewoontes-strekking van de reactie van Maaike hierboven. Als deze dwanggedachten je zo beheersen dat je slaapgedrag er zó verstoord door raakt, dan denk ik echt, doe er wat aan. Want ik weet uit ervaring dat dat kan.
Je zou zelf eens kunnen beginnen met jezelf proberen te dwingen om morgenochtend de wekker te laten afgaan. Je zult natuurlijk voor die tijd al wakker zijn, maar dan kijk je naar de cijfers tot je het tijd ziet worden, je laat de wekker afgaan en zet hem meteen uit. Maar je moet hem wel echt gehoord hebben. Als je dat een week lang gedaan hebt, probeer je als volgende stap te wachten tot de wekker afgaat zonder dat je naar de wekker kijkt, dus je laat het moment je overvallen. Ik vermoed dat als je dit ook een tijd lang hebt gedaan, het makkelijker zal worden om het afgaan van die wekker helemaal los te laten, zodat je niet meer voor die tijd wakker zult worden. Maar ja, ik ben geen prof, misschien is er wel een betere methode. Dwangneurosen zijn in principe heel goed te behandelen, hetzij zelfstandig, hetzij met hulp. Misschien moet je een psycholoog zoeken die erin gespecialiseerd is.
Leuk dat er een reactie op mijn stukje kwam! En Jaqueline heeft naar mijn mening óók gelijk. Ik denk dat één en ander vooral afhangt van de mate waarin je 'afwijkingen' zich manifesteren. En tussen het ene en het andere uiterste ligt een uitgestrekt grijs gebied. Ergens in dat grijze gebied ligt de lijn waarmee het stuk dat je je nog acceptabel genoeg kunt gedragen gescheiden wordt van de kant waarop je je neuroses niet meer de baas bent. Maar er afhankelijk van bent.
Ik ervaar mijn gekke dingen niet als een onoverkomelijk probleem. Dat ik ze koester, sterkt mijn gevoel van eigenheid, maar ik zou ook zonder kunnen. Dus hoef ik daar verder niets mee.
Als je je zo gedwongen voelt om bepaalde handelingen te blijven herhalen, panisch reageert als iets buiten je gewoonte blijkt te vallen of op een andere manier overheerst wordt door afwijkende denkwijzes, dan is het tijd om dat eens onder je eigen aandacht te brengen. En misschien zelfs onder de aandacht van een (professionelere) ander.
Feit is wel dat er 's nachts alle ruimte is om je te verliezen in dingen waarvan je rationeel wel weet dat ze vreemd(er dan normaal) zijn. De vraag is dus: wordt je wakker door je neuroses? Of hebben je gedachten de vrije loop, omdat je nu toch eenmaal wakker ligt? Oorzaak of gevolg?
Ik hoop dat dat een waardevolle aanvulling is van de bovenstaande twee stukjes.
Maaike.
Nou, nou, jullie maken je drukker dan ikzelf, geloof ik. Wat dat betreft is het dus meer een gekke tic in de lijn van zoals Maaike het beleeft. Iets waar ik ook wel lol aan kan beleven. Gisteravond loste ik nog de deling 23:51 op. Errug leerzaam!
Helaas hoef ik ook de wekker niet meer zo vaak te zetten, hooguit drie tot vier keer per jaar, i.v.m. mijn ziekte. Daardoor treedt die wekkergekte ook niet zo vaak meer op. En als ik 's nachts wakker lig, ben ik, helaas, de laatste tijd ook echt klaarwakker, waardoor ik mezelf, indien nodig, ook redelijk rationeel weer tot de orde kan roepen.
In het geval van wekkergekte lukt dat ook best, het piekeren is minder goed te stoppen.
Mocht er weer meer wekkergekte gaan optreden, ga ik de voorgestelde methode van Jacqueline eens uitproberen. Ik vind het wel een goed idee, en als het me kan helpen rustiger te slapen, doe ik graag die moeite!
Met heel veel dank voor het meedenken!!!
Neem in plaats van een wekker een hond! Die piept om 8 uur omdat hij moet plassen. Ideaal ;-)
Maar volgens mij heeft inderdaad iedereen zijn of haar rariteiten. Ik ben gek op palindromen (ook in getallen). Denk altijd om 16:01, ik ben jarig (16 jan) en meer van dat soort dingen. Het telt voor iedereen: wanneer bepaalde gedachtes of tics controle krijgen over het dageijks functioneren, dan is het abnormaal. Mooi geformuleerd uit de studieboeken. Maar voor mijzelf geldt het zeker!
En die diepe krochten van je ziel...die zijn 's nachts nou eenmaal opener. Minder afleiding. Ik schrijf ze op, zodat ik niet ga malen.
Een reactie posten