Sokken vs ouwe meuk

De Polletjes maken zich grote zorgen.
Sinterklaas schijnt nog maar één cadeautje voor hen te hebben gekocht en ze willen zo graag dat die goede man dit jaar allerlei onmogelijke wensen van ze vervult. 'Kunnen jullie niet wat NORMÁÁLS vragen?' vraag ik smekend. Maar nee. Dat kunnen ze niet.
Sokken, pyjama's en onderbroeken, dáár zitten ze niet op te wachten.
'En daar word je ook niet populair van,' zeggen ze dreigend. Zijzelf niet en Sinterklaas al helemaal niet. Stel je voor dat je op school moet vertellen dat jouw sint niet verder dan de bakken met ondergoed in de HEMA en de sokkenafdeling van V&D kwam... Populair zijn, dat willen we allemaal, dus ook hun eigen Sinterklaas zou dat zeker moeten willen. En daarbij kijken ze me indringend aan. Alsof ik zelf Sinterklaas ben.
En ja, je schijnt pas echt indruk te maken als je op school kunt vertellen dat je de Wii Mario games hebt gekregen. Of mooier en veel indrukwekkender nog: WO-II bodemvondsten of NSB-zegeltjes. Daar word je pas echt INTERESSANT van. Denken ze. Volgens mij vindt de gemiddelde puber van tegenwoordig heel andere dingen kapot gaaf en zijn de Polletjes verre van gemiddelde pubers. Maar goed.
'Nou,' zeg ik gevat, 'in de oorlog, toen de NSB-zegeltjes op straat voor het oprapen lagen, zouden de kindertjes juist verguld geweest zijn met nieuwe sokken en frisse onderbroeken. Dus, als je je echt wilt verplaatsen in de belevingswereld van die kindertjes, zou je ook dolblij moeten zijn met een nieuwe pyjama of een fijne, gebreide trui.' 
Maar dit soort PABO-prietpraat is niet aan de Pollenoren besteed. Ze schudden misprijzend hun hoofd, dus ik ga nog even door, zwijgen is niet echt mijn sterkste kant: 'Toen ik 11 werd, kreeg ik een kamille-deodorantstick en een bijbel voor mijn verjaardag. Ik zat op een openbare school waar geloven de ergste zonde was die je kon begaan en ik moest toch 's morgens in de kring vertellen wat ik had gekregen. Dat vond ik niet bepaald cool en al zeker niet vet.'
Het is even stil. Heel even.
Dan denken de Polletjes een nieuwe ijzersterke troef in handen te hebben: 'Jij zegt altijd dat je jezelf niet moet vergelijken met anderen. Wat jou is aangedaan hoef je ons toch niet aan te doen? Wij willen nu eenmaal deze cadeaus, wij zijn nu eenmaal origineel en creatief. Dat moet je waarderen.'

Huh? Wie? Ik? Ik ben toch zeker Sinterklaas niet?