To hork or not to hork

Ja, sorry hoor. Ik heb zo af en toe wel eens iets geschreven over Grote Pol. Dat moet ik herroepen en snel ook. Ik schreef over stille hinten, minder stille hinten, subtiele vragen en opmerkingen en zelfs duidelijke aanwijzingen en hulpgeroep waarvoor Grote Pol ongevoelig, doof en blind zou zijn.

Maar dat blijkt niet zo te zijn.

Grote Pol is wél gevoelig, ontzettend hulpvaardig, innemend en attent.
Dat u het even weet. En dat u niet denkt: achach, die arme Purperpol, die al zo lang getrouwd is met zo'n hork, wat hebben we daar een medelijden mee.

Want wat is het geval?

Gisteren stond ik op met voor de zoveelste dag achter elkaar stinkende hoofdpijn. Grote Pol zág het meteen. Dat was een punt op de scorelijst voor nonhorkerigheid.

Toen vroeg hij zachtjes: 'Kun je wel werken?

Daarmee scoorde hij nóg een punt. Dat waren er al twee, binnen een minuut.

Daarna zei hij, op precies de goede toon (want zoiets kan ook heel verkeerd vallen): '' Vergeet je medicijnen niet, hè?'

Drie punten al!

En toen, beste mensen, ik kan het nog steeds bijna niet geloven, toen dééd hij iets voor mij. Zomaar, helemaal uit zichzelf, zonder dat ik erom vroeg. Een grote daad van zelfopoffering was het. Iets waarvan ik wel even hoopte dat hij het zou doen. Maar terwijl die hoopvolle gedachte bij me opkwam, onder een vluchtige tandenpoetsbeurt, verwierp ik die gedachte ook weer meteen, want ik blijf altijd en immer realistisch.

Wat was het geval? Wij wonen in een maisonnette en in onze semikelder staan onze fietsen. En bij de ingang van die berging waren er mannetjes bezig. Met bladblazers. En als er iets is waar wij een grote hekel aan hebben is het wel herrie. Meer in het bijzonder: herrie van bladblazende mannetjes. Grote Pol omdat hij lawaaidoof is, en ik omdat ik gewoon een hekel heb aan herrie en bijna altijd hoofdpijn heb. En gisteren helemaal. Toen ik opstond hoorde ik de bladblazende mannetjes aankomen en de moed zonk me al in m'n pantoffeltjes. Geen goed begin van de dag. Zo'n hobbeltje als mijn fiets door de herrie heen uit de berging halen, kan op de vroege ochtend voor een Purperpol als ik een Mount Everest lijken.

En u raadt het al. Wat had Grote Pol gedaan? Stiekem, toen ik mijn tanden poetste? Mijn fiets opgehaald uit de berging! Helemaal op eigen initiatief!

Dat verdient een punt en nog een bonuspunt erbij!!! 5 punten!!!!

Yahtzee, bingo, love game, strike!

HOLE IN ONE!!!!

Grote Pol is nu officieel een NON-HORK! Hoera voor Grote Pol en hoera voor Purperpol!

Jeuh!