De meest wezenlijke bezigheid van de puber

De meest wezenlijke bezigheid van de puber is praten. Tenminste, dat is die van mijn pubers. Of beter gezegd: communiceren. Want momenteel is er één hier in de kamer heel hard bezig met niet-praten, omdat hij boos is. En daarmee zegt hij juist weer heel veel.

Hoe voed je dat nu weer een beetje leuk op?

De Polletjes vinden allebei dat zijzelf te streng worden opgevoed, maar dat broertjelief een te slappe opvoeding krijgt. 'Je moet hem gewoon flink aanpakken,' adviseerde Parapol mij laatst over Kunstpol.
Zelf zouden ze hun kinderen een strenge opvoeding willen geven, veul strenger dan die van ons. Maar naar school of 'gewoon' thuisonderwijs, hoeven de Kleinpolletjes later niet, want daar leer je niets. Nee, de Kleinpolletjes zullen de hele dag televisie mogen kijken, op de hei rondsjouwen,  luieren en vooral spelen.
Toen hád ik ze natuurlijk fijntjes kunnen wijzen op die mooie definitie van spel van Langeveld die iedereen die met kinderen werkt hoort te kennen, maar dat heb ik niet gedaan. Soms moet je als opvoeder namelijk wijselijk je mond kunnen houden. Daar zijn talloze goede redenen voor. Maar ik heb er een nieuwe bij gevonden, door die adremme pubers om me heen: zodat je kinderen later ook wijselijk hun mond zullen kunnen houden. En dat is heel wat anders dan niet-praten.



O.
Daar bent u nog.
U bent zeker nieuwsgierig naar die definitie?
Vooruit, komtie. “Spel is de meest wezenlijke bezigheid van het veilige kind met een wereld, die alles nog kan blijken te zijn.”

Zo. Denk daar maar eens over na. Zoek ik nog wat fotootjes uit de oude doos op van spelende, zoete Polletjes.