Negenendertig is ze geworden en vandaag werd ze begraven.
Iemand uit onze gemeente die SLE had. Haar nieren functioneerden de laatste jaren helemaal niet meer en ze was afhankelijk van dialyse. In haar kindertijd heeft ze een keer een ongeluk gehad en dat had veel impact op haar leven. Ze wist zich geborgen bij God. En: er bleef altijd hoop.
Ik ben ook negenendertig, heb ook SLE, mijn nieren doen het maar voor de helft en ook ik heb vroeger een ernstig ongeluk gehad, dat veel impact heeft gehad op mijn leven, het heeft me behoorlijk veranderd. Ook ik weet me geborgen bij God en ik heb ook vaak hoop.
Veel overeenkomsten.
Veel verschillen ook.
Ze leefde alleen, maar was veel bij haar moeder.
Ik ben gezegend met man en kinderen, met een moeder én een vader. Ik hoef niet drie keer per week gedialyseerd te worden, ik heb een milde vorm van SLE. Ik kan werken, koken, fietsen en wandelen. Het gaat allemaal nog heel aardig, ondanks de belemmeringen, ondanks het verdriet en de strijd (ook om andere dingen dan alleen die SLE).
Het is niet (meer) zo dat ik nu extra geniet van de kleine dingen.
Dat hoor ik zo vaak: 'Ja maar, door die ziekte leer je toch zeker ook meer te genieten van ándere, kleinere dingen?'
Nou, nee. Ik geloof dat ik altijd al genoot van de dingen waarvan ik nu ook kan genieten. Soms geniet ik wel méér van dezelfde dingen. Dat wel. Intenser.
Misschien ga ik nog leren om ook van ándere dingen te gaan genieten, al zou ik niet weten waarom dat zo nodig moet. Dat kan dan ook weer zo'n DOEL worden. En van te veel doelen in je leven word je ook weer zo moe en misschien wel ontevreden en rusteloos.
Ik was bij de rouwdienst en dat was goed. Hieronder lees je de bijbeltekst die centraal stond.
Mooie dienst. Hoopvol. Troostrijk. Goed om er te zijn om al die redenen waarom het goed is om bij zo'n afscheid te zijn. Juist niet alleen voor jezelf.
Toch was het ook confronterend. Natuurlijk wel. Want je zit er toch maar, met jezelf als bagage. Ik ben er nog wel even mee bezig, om dit weer een plekje te geven. Maar het bijwonen en het luisteren naar wat gezegd, gebeden en gezongen werd, gaf weer hernieuwde rust en ruimte, ook in mijn hoofd en hart.
Elke morgen schenkt hij nieuwe weldaden. - Veelvuldig blijkt uw trouw!
Ik besef: mijn enig bezit is de HEER, al mijn hoop is op hem gevestigd.
(Klaagliederen 3: 23, 24)
11 opmerkingen:
Ach schat...ik heb er geen woorden voor. Kon ik je maar troosten, bemoedigen....
............sterkte purplepol.......
Van alles door elkaar, he: Confronterend, hoopvol, troostrijk.
Sterkte, telkens als je hier mee bezig bent van binnen, en Gods nabijheid wens ik je toe.
Heel confronterend. Knuffel.
Ook een digitale knuffel van mij. En wat mooi dat je er zo open over een stukje van je gevoelens schrijft, en zo een kijkje in je leven geeft.
Super.Ik wens je veel kracht van God toe in je leven. Hoe het dan ook zal gaan.
Hele dikke knuffel...................sterkte....liefs van ons.......
Pfff, wat een mooi logje. Maar moeilijk ook. Sterkte!
Heel veel sterkte!
Hemeltjelief, de titel zegt alles: heel confronterend. Ik weet niet zo goed at te zegen, behalve: vreelijk en vreselijk veel sterkte.
Toen ik dit blogje gisteravond las, dacht ik: ik reageer wel even als ik weet wat ik moet zeggen. En nadat ik vandaag nog vaak aan je dacht en het nu avond is, weet ik nog steeds niet wat ik moet zeggen. Wat zal dit moeilijk voor je zijn geweest, zoveel overeenkomsten maar ook weer niet. Ik wens je sterkte toe en omdat ik nog steeds niet weet wat ik kan zeggen: een arm om je heen. Mijn gebed is voor jou en je verdriet.
Wat heftig zeg en confronterend inderdaad. Sterkte.
Een reactie posten