Nerd-alarm

Gisteren was ik zoooooo chagrijnig. Niets was goed, alles was te veel. Die bui sloeg gelukkig om toen Grote Pol en ik naar een gezellig feest gingen.
Vandaag had Parapol die chagrijnigiteit overgenomen. Het was gewoon komisch, zo niet te harden was-tie. Alles was fout, niets was genoeg. Zo rond zes uur had ik geaccepteerd dat ie nu eenmaal in die bui zat en kon ik er ook van gaan genieten. Toen voerden we een discussie over smaak. Maar over smaak valt niet te twisten, alleen weet Parapol dat nog niet. In grote lijnen ging het ongeveer zo:
Parapol: 'Kinderen hebben echt smaak, want volwassenen eten alles.' (Moet je even over nadenken, is wel mooi geredeneerd.)
Grote Pol gaat er tegenin en zegt dan ook: 'Maar jij wordt volwassen, dus wen er maar vast aan.'
Parapol: 'Nee.' (+ een aantal puberargumenten)
Purperpol: 'Dus, wat jij uiteindelijk zegt is dat moedermelk de ultieme smaak is? Kom maar, dan.'
Parapol: 'Nee.' (+ een weer een aantal puberargumenten, herhaling van standpunten en eromheendraaierij)
Purperpol en Grote Pol gaan maar over op een ander onderwerp.

Vanavond bleek dat Parapol helemáál geen huiswerkvrij weekend had. In plaats van te blijven hangen in de chagrijnigiteit veranderde hij door een vrolijke weddenschap plots in een gezellige nerd! Da's écht een grote overgang, kan ik je zeggen.
Als Parapol voor zijn repetitie wiskunde dinsdag een 8.0 of hoger gaat halen, krijgt hij van mij iets militairs en anders krijg ik bloemen. Geen bos, maar 'potbloemen' wil hij me geven. Waarschijnlijk 1 petunia, 1 lobelia of 1 afrikaantje, maar oké.
Hij pakte zijn boek en ging spontaan zitten leren. Ik moest hem gewoon afremmen. Vreemde opvoedingspraktijken, daar in huize Pollenstein...