Kamp Pollenstein

Al een tijdje wilden De Polletjes als echte militairen de nacht buiten doorbrengen. Onder een militaire poncho. We hebben een gemeenschappelijke tuin, een aardig lapje grond om ons huis met heel veel mogelijkheden.
Uit de beschrijving van Parapol begrepen we dat zo'n poncho niet alleen regenkleding is, maar ook als primitief tentje gebruikt wordt. Maar het bleek niet meer dan een groot doek te zijn.


Poging 1. Een maand of wat geleden. Na maanden gezeur hunnerzijds en ein-de-lijk toestemming onzerzijds, ging het feest op het laatste moment niet door. De Polletjes hadden het doek op ongeveer 1 meter hoogte tussen vier bomen gespannen en wilden doodleuk daaronder gaan liggen. Ook nog 's zonder matje of luchtbed. Wij vonden het te bar, te onbeschut, te koud. Er lopen hier 's nachts katten, muizen, loslopende honden, eekhoorns en (vroeger) af en toe zelfs wilde zwijnen. Dat was een grote, niet te beschrijven teleurstelling.

Poging 2. Gisteren. Omdat wij ook hadden geleerd van de vorige keer, hadden we vooraf voorwaarden gesteld.
1. Het moest gebeuren in een beschut hoekje, met aan minstens drie zijden bescherming van takken, muur of karton.
2. Vóór de uiteindelijke toestemming gegeven zou worden, moest het kamp vooraf door ons worden gekeurd.
3. Het geheel moest voor vijf uur 's middags klaar zijn.
4. Het doek moest zo laag mogelijk gespannen worden.
5. Geen schmink, wel warm aangekleed.
We hadden nog verpakkingsmateriaal, kartonnen dozen, van Ikea, maar dat was hen te min. De Polletjes bouwden met natuurlijk materiaal een beschut en veilig nestje, Kamp Holland is er niets bij, en hebben vannacht (met Donald Duck) heerlijk geslapen!