Dit wordt een piesverhaal. Dus je hoeft niet verder te lezen, je mist niets, als je niet van pies houdt. Of pies vies vindt. En als je er wel van houdt, mis je waarschijnlijk ook niets. Gewoon een piesverhaal. Heb ik zin in.
Morgen mag ik weer naar de nefroloog (= internist met nierspecialisatie). Die man wil me dan graag vertellen hoe het nu werkelijk intern met me gaat. Daarom moest ik vorige week zondag al mijn pies opsparen en dat ’s maandags inleveren. Samen met een flinke dosis bloed.
Voor die pies krijg je vooraf van de immer vriendelijke laborante ;-( van het ziekenhuis óf een Geel-Bruinige, óf een Bruin-Gelige Bokaal. Dit keer kreeg ik de Bruin-Gelige variant. Er kan ruim 2 ½ liter in, dus ik dacht die dag maar een kopje thee extra te drinken. Want de internist had al gezegd dat álle vrouwen áltijd veel te weinig drinken. Dat zou mij niet overkomen.
Die Bokaal moest tussendoor telkens in de koelkast. Daar stond mijn pies af te koelen tussen de melk en de sinaasappelsap. In bijna net zo’n bokaal. En nee, we hebben ons geen enkele keer vergist.
Van de nervositeit moest ik ook al wat vaker. Dus telkens Bokaal uit koelkast, naar de wc boven, piesje doen, piesje overgieten, naar koelkast beneden, Bokaal in koelkast. Boven stond een handig opvang-Johma-huzarensalade-bakje en dat goot ik telkens leeg in De Bokaal. Was erg goed voor de wederopbouw van mijn conditie.
Maandagochtend was de laatste keer. Ochtendpies, da’s nog een fikse pies, hoor! D’r kan veel in zo’n blaas. En het paste nét in De Bokaal. Sticker met mijn persoonlijke streepjescode erop en hop, op de fiets met de pies. Bokaal in een zakkie aan het stuur. Het klotste lekker. Bokaal ingeleverd bij de nog immer vriendelijke laborante ;-( en toen nog wat buizen bloed laten aftappen.
Laatste opdracht van de internist: vlak vóór de afspraak een potje ochtendpies inleveren. Liefst nog lekker warm. Daar kon ik hem nou echt blij mee maken, zei-die nog. Dat wilde ik vanmorgen doen. Grote Pol had potje gisteravond goed zichtbaar klaargezet, opdat ik vanmorgen in nog half-comateuze slaaptoestand in het potje zou piesen, mij daarna fluks zou aankleden (alles lag klaar), een bammetje naar binnen kon werken, schielijk wat vrolijk gekleurde pilletjes zou slikken, lenzen indoen (lukt nu meestal binnen drie minuten, ik ga vooruit) en op de fiets kon springen met het potje warme pies.
Maar. Vanaf drie uur lag ik in heldere waaktoestand met een blaas die leeg wilde. Telkens draaide ik me maar weer om, Want Het Mocht Niet. Ochtendpies moet ochtendpies zijn. Warm, veel en geel. Om half zeven hield ik het niet meer en ben toen maar gewoon lekker gaan piesen op de wc en niet in het potje. Morgenochtend doe ik het echt in het potje.
En vanavond drink ik niets meer.
5 opmerkingen:
Sorry, moest toch wel erg lachen om je piesverhaal!
Succes morgen!
Leuk beschreven! Maar wel een heel gedoe hoor, 24 uur je urine opvangen. En joh, als het warm móet zijn, zet je 't toch ff in de magnetron voordat je richting je nefroloog gaat? ;o)
Ik heb ervan genoten hoor! Met een rioleringsdeskundige als man boffen wij dit jaar zeer. Hij kreeg rond de kerst als relatiegeschenk een scheurkalender, met voor elke dag een verhaal over (je raad het al) poep.Daar kunnen wij nu dus dagelijks van genieten. Je begrijpt een verhaal over pies was zeer welkom........
Wahahaha... sorry, hoor! Ik lig hier dubbel.... Doet me denken aan mijn 'Moeders voor moeders' tijd... weken lang je pies opsparen, in niet al te lekker ruikende tonnetjes, waarbij ik met mijn ochtendmisselijkheid best wel eens wat 'spijbelde' omdat ik dan echt bijna over mijn nek ging als ik na het plassen óók nog eens mijn pies in de vreselijk geurende tonnetjes moest doen!! Brrrr... Ik moest in die tijd echt 100 keer tegen mezelf zeggen: 'Het is voor een goed doel!! Kom op!!'
Het is net of ik de herinnering weer ruik nu.... Brrrrr...
p.s. Ben benieuwd wat je van mijn naam gemaakt hebt!! ;-) (overigens is het mijn doopnaam en heet ik in het normale leven gelukkig niet zo 'lieflijk'... Wahahahahaha)
Ha! Wondeglijn; ik dacht ook direct aan dat gehannes met moeders voor moeders plas... Gelukkig hadden ze mij alleen bij de oudste nodig, daarna werd het hier niet meer gedaan.
Ik hoop dat het goed gaat met je plas-blaas-nieren hoor!
Een reactie posten