PakjesMIDDAG dan maar

Met de vrouwen ging het vandaag alweer wat beter - mijn moeder (Maomi) was gisteren ook al hondsberoerd - dus gingen we vanmiddag maar aan de zware klus om bij opa en oma alle pakjes uit te pakken en gedichten voor te lezen.
Elk jaar denken we weer dat we dít keer toch echt niet zoveel cadeaus hebben, maar dat valt elk jaar weer vies tegen. Dit jaar waren we weer dik anderhalf uur bezig. Er leek geen einde aan te komen. Er waren ook weer erg mooi dingen in elkaar gefrutseld.

Paton hield de gang er overigens goed in door elke keer als het vorige cadeautje zo'n beetje was uitgepakt en bewonderd het volgende pakje snel aan te bieden aan de volgende patiënt. Ja, het is echt een man met grote daadkracht. (Maomi noemt dat 'ongeduldig'.)

Parapol houdt niet van vitamientjes, maar kreeg modelbouwverf, verpakt in uitgehold fruit. Hijzelf en Kunstpol verwenden iedereen met leuke cadeaus, inclusief surprise 'light' en gedicht. Zo leuk om te zien dat je kinderen creatief zijn en zich echt kunnen verdiepen in de ander en zijn of haar wensen en karaktertrekken.
Een stukje uit het gedicht van de Polletjes voor Grote Pol:

Papa's hoofd bevat normaal een aureool

maar hij wil een blad met de naam van een pistool (revolver)

Vader is verder erg gelovig

alleen zijn zonen vinden 2 x per dag naar de kerk overbodig

Hij slurpt grote hoeveelheden Bavaria (klopt niet, af en toe een Hertog Jan)

maar zijn zonen gunt hij niet eens militaria.

Wat konden we weer genieten van elkaar. Alle zorg, aandacht, liefde en warmte die er was voor elkaar, toevallig nu ook uitgedrukt in gedichten en cadeaus, was gewoon GOED! Ik hoop dat de Polletjes de herinnering aan dit soort dagen bewaren in hun hart en er ook, net als ik dat soort momenten van vroeger koester, nog lang met liefde aan terugdenken!