Mooie Thijs, de vieze petareut, blijkt ook erg aardig te zijn. Hij vindt dat ik een gemiddelde conditie heb. Tadaaaa! Dus!
Ondertussen loop ik daar twee keer per week een kwartier dom op een loopbandje te snelwandelen, terwijl het natuurlijk veel beter, leuker en gezelliger is dat in het bos om de hoek te doen.
Of ik fiets op level 7 (van 30) rustig wat kilometertjes weg op een nepfiets, terwijl ik net in reality weer straf heb doorgetrapt om ondanks de tegenwerkende stoplichten op tijd bij de vieze petareut aan te komen.
Of ik trek en duw aan wat gewichten, met benen, armen, buik en rug, terwijl ik me net in alle bochten heb gewrongen om de ruimte onder onze werkplank eens flink te soppen.
En als ik dat dan allemaal in zo'n ruimte doe met
1. allemaal mooie vieze petareuten om me heen én
2. mannen met een afgetraind sportlichaam maar vast met een of andere marginale blessure weet-ik-waar én
3. meisjes van vijftien met een wat kromme rug, maar met een buik zo plat als een ouderwets dubbeltje....
vraag ik me af waarom ík, als enige human being, daar zo'n purperrood hoofd van krijg.
En waarom mijn zweet de laatste tijd nog erger stinkt dan de putlucht die opstijgt uit onze plotseling van tijd tot tijd eng borrelende en blurpende gootsteen die in verbinding staat met het overbelaste riool.
En waarom, terwijl ik toch zo relaxt mogelijk m'n stapjes zet, mijn hartslag binnen no-time op 160 bpm zit.
En waarom ik opeens hoge koorts lijk te hebben, terwijl de thermometer als ik me thuis rot, warm en moe voel hooguit 37,6 aangeeft.
Maar ik heb dus een gemiddelde conditie. Práchtig compliment.
2 opmerkingen:
Kijk, het glas is gewoon halfvol!
Dat is mooi, een gemiddelde conditie! Werpt al je geoefen, dus toch zijn vruchten af!
Een reactie posten