(af)kicken!!!

Mensen, ik tril, ik beef, ik slaap niet en sta zo strakgespannen dat ik bijna de lucht in vlieg als iemand me een opwaarts duwtje zou geven. Ik ben aan het afkicken. Daar komt het door. Maar niet helemaal, hoor, want er is nog meer aan de hand, waarover later meer. Sinds gisteren heb ik mijn facebookspelletjestijd grondig gereduceerd. Ik deed aan twee spelletjes, een heb ik rigoureuscoldturkeydefinitie verwijderd. Weg zijn mijn coins, sociale punten, wijnmakerijen, watervallen, bomenbossen, perkjes met haagbeukjes, pittoreske engelenbeeldjes en allerhande fleurige bloembedden, energiegebouwen, gehaalde levels en trofeeën. Heerlijk. Man, dat scheelt echt zeeën van tijd en stress, dat je dat niet meer hoeft bij te houden. Ik ging ver, hoor. Telkens inloggen op dikkevriendinsaccount om mijzelf via haar vriendendossiersleutels te sturen. En zelfs inloggen op het nepaccount van de Polletjes (Henk van de Henk, waar ze die leuke foto van hun rolmodel (not) voor hebben gebruikt ) om nog meer sociale punten te kunnen verzamelen. Niet normaal meer, zo verslaafd was ik. En voor wie doe je dat dan allemaal? Nou, voor jezelf. Om weer een diamant te winnen. Zodat je weer een skihut met tikibar kunt kopen. Lekker belangrijk.
Nee. Dat was niks. En nu ben ik dus aan het afkicken van dat spelletje.
Het andere spelletje is echt leuk. Dat mag ik van mijzelf tien keer per dag spelen. Kost een minuut per keer. Dus, wat zegt u daarvan? Goed bezig, die Purperpolletje!

Ondertussen heb ik dus tijd over. Hah. Haha. Nee, dat valt dus ook wel weer tegen. Maar het jaar is nog jong.

U bent er nog? U wilt weten waar ik nog meer door tril en beef? Nou, morgen vertel ik u meer. Maar ik weet zeker: het zou uw keus niet zijn. Ik ben namelijk heel uniek. Het uniekst van allemaal. Zeggen de mensen in de verf- en gordijnwinkel. En die kunnen het weten.