Afvallen is een feest!!!!

Ik ben een slanke den, met hier en daar een vreemde uitstulping. Ik ben een lat, met hier en daar een grappige bobbel. Tenger gebouwd, maar met een stevige uitstraling. Ik wil voor de lol wat kilootjes afvallen, want ik mag het niet te negatief stellen, volgens dit artikel. Anders is dat hele afvalproject voor de zoveelste keer tot mislukken gedoemd.

Ik ben een typische jojo. Elke winter gebeurt het me weer. De zo in de loop van het jaar zorgvuldig afgevallen kilo's komen er in rap tempo weer aan. Conditie van 0,0, chagrijnig gezicht bij de kapper als ik mezelf wel móet aanstaren, broeken die niet echt lekker meer zitten. Terug naar af.
Dus: Purperpolletje komt met het verschijnen van de sneeuwklokjes weer in actie! De Wii komt weer tevoorschijn en morgen ontbijten met havermoutpap.

Hoera, ik mag appels en eierkoeken en kipfilet en rookvlees en ligthcrackers en 20+ smeerkaas en komkommer en lijnzaad en magere yoghurt. En hoera, dat mag ik mijn hele leven lang blijven eten, want  stel je voor dat je dan weer die vieze chocola en speklappen en koekjes en snoepjes en croissantjes en volvette brie zou moeten gaan eten. Bahbahbah.
Nee, heerlijk, ik mag mijn hele leven blijven sporten, zo'n grappig kriebelend gevoel in mijn maag blijven houden (jaja, iedereen zegt dat het overgaat, ik moet het nog voelen), blijven genieten van weer een glaasje water.
Bovendien is het fijn dat ik voorlopig nog wel aan de Prednison zit, want dat motiveert zo heerlijk extra. Elke avond tegen m'n blozende ronde wangen en kliklaklotsende onderkin aankijken bij het tandenpoetsen, dat helpt echt. (Maar wie weet, misschien zegt de internist over anderhalve week wel dat ik mag gaan minderen. Dat zou tof zijn.)

Gelukkig ben ik een slanke den. Met hier en daar een vreemde uitstulping. Verder niets aan de hand.