Kicken!!! deel 1 Reststress

Ik tril en beef nog steeds. Ook vannacht sliep ik weer niet. U kunt sinds gisteren weten waar dat aan ligt: ik ben aan het afkicken van een dommespelletjesopfacebookspeelverslaving. Het gaat best goed, hoor. De pukkeltjes zijn weggetrokken en mijn bloeddruk is weer onder aardbevingsniveau.

En nu komt u hier om te lezen waar de rest van de stress dan aan ligt. De reststress. Vindt u dat niet een prachtig woord, ik vond het zojuist uit. Belooft u mij bij dezen dit woord vandaag ook zelf nog eens te gebruiken?

De reststress komt van de interne logistieke megaoperatie hier in huis. Onze kamer overhoop, de jongenskamer (waarover morgen meer) een hoofdpijndossier en de praktijkruimte-in-wording in grote puinhoop.
Onze kamer wordt heel uhm... bijzonder. Ik toog een week of wat geleden naar de gordijn- en verfwinkel met Een Plan in m'n kop. Ik wilde iets met gemberpotgroen, purperpollenpaars en nietbabylichtblauw. Dat snapten ze daar best, maar niemand, niemand anders in onze gehele gemeente durfde dit soort kleurkeuzes te maken. Ze waren zwaar onder de indruk van mij. Zowel de gordijnenman als de verfjuffrouw zeiden, onafhankelijk van elkaar, hoe leuk ze het vonden dat ik dit gewoon durfde. Dat de rest van de mensheid gaat voor rustig. Voor voorzichtig en niet te gek. En of mijn man het hier wel mee eens was? Nou. Ik zal u vertellen: Grote Pol vindt alles best. Hij laat mij volledig zelfstandig mijn gang gaan. Helaas voegt hij er dan telkens de zure woorden aan toe: 'Je doet tóch precies waar je zelf zin in hebt.'

En toen alles keurig eerst in de grondverf gezet was, begon ik met de nietbabylichtblauwe kwast rond te zwaaien en verfde hier een deur, daar een raam en ook nog een stukje kast. De officiële naam van deze kleur is, lach niet, dwaasheid. Dat heb ik geweten, want die hele nacht sliep ik niet. De verflucht was onaangenaam, maar de kleur besloop me steeds stiekem en rukte me telkens wreed uit mijn zoete bijna-in-slaapvalgesoes. Ik vond mezelf een SUPERDWAAS!!! Grote Pol verblikte en verbloosde niet, dat moet ik hem nageven. Die man is blijkbaar al helemaal murw geslagen door mijn domme acties.

Ik kocht daags daarop bij een hevig in mij teleurgestelde verfjuffrouw een flesje vergrijzer en mengde dat hoopvol door het restant dwaasheid en smeerde er weer vrolijk op los. De dwaasheid bleef behoorlijk dwaas, het verschil is minimaal, maar het begint te wennen. Gisteren was Buuf Truus hier en die schilderde met gemberpotgroen (rucola) wat kozijnen, wat plinten en een deurpost en ik durf te zeggen dat ik het mooi vind, de combinatie. Maar u zou het dus niet kiezen. Tenzij u net zo knettergek wilt zijn als ik. Dat raad ik u niet aan, want het levert dus een hoop slapeloze nachten op.

Foto's? Nou, als het af is, oké? Dan wijd ik me nu weer aan het naaien van het purperpollenpaarse gordijn met applicaties in gemberpotgroen en dwaasheidblauw. En daarna doe ik nog iets heel geks met de lamp.

U bent er nog? Oké, een foto dan van de staaltjes rucola en dwaasheid. Daar moet u het mee doen. Past u op: het volgende beeld kan als zeer schokkend kunnen worden ervaren. Het is niet geschikt voor gevoelige kijkers.

Mij rest dus alleen nog wat reststress.