Een klein fotootje is het maar, ik weet het nog precies: ik dans op school een rondedansje met Zwarte Piet, m'n haren dansen mee op mijn rug, m'n mooiste kleren aan. Het is een heerlijke dag, ik ben zes jaar en volmaakt gelukkig.
Achttien jaar geleden eten Grote Pol en ik op 5 december bij de Italiaan, vieren zo toch een beetje sinterklaasfeest. Ik ben hoogzwanger van Studiepol, twee dagen later beginnen de weeën.
Daarna is het een paar jaartjes rustig op het sinterklaasfront, maar tot vorig jaar vieren we dat feest in Huize Pollenstein ieder jaar. Met én gedichten, én een mand vol cadeaus én veel pepernoten, taaitaai, schuimpjes en chocolademelk én surprises, jawel.
En dit jaar? Dit jaar voor het eerst niet. Aan de ene kant heerlijk. Geen gestress, geen laatste-moment-werk- of-afgeraffel, geen rijmpaniek, geen last van gebrek aan inspiratie, geen gesjouw door winkels om iets te kopen wat nergens precies zo te koop is zoals jij dat in je hoofd had. Maar ook geen voorpret, pret op het moment suprême en napret. Geen cadeaus, geen maffe gedichten, geen surprises die al uit elkaar vallen bij het uitpakken en juist daarom zo leuk zijn. Zelfs de cd van Bert en Ernie met o.a. De pakjespolka is dit jaar geen enkele keer gedraaid.
En voor mij ook sinds jaren: geen sinterklaasgebeuren op school. Ook daar altijd spanning, drukte, onrust. Maar ook: verheugen, glinsterende ogen, pret, gezelligheid, warmte.
Gisteren, tijdens het eten, constateerden we dat we dit jaar geen van allen al een piet of sint tegengekomen waren.
Ik mis het. Het sinterklaasfeest mis ik, maar bovenal mis ik de school, realiseer ik me nu. Iets doen waar ik goed in ben, dat mis ik. Bij vlagen verheug ik me op die eigen praktijk, maar ik vind het ook allemaal nog zo eng en ongewis.
Kon ik nog maar zo onbekommerd dansen met Zwarte Piet.
7 opmerkingen:
Tja, weemoed, herinneringen, loslaten; de tijd schrijdt voort.
Nou idd, die voorpret, het ernaar toe leven, spanning, en dan jaaaa het is zover.
Dit jaar niets van dat alles, ze hebben er dit jaar niet zo'n zin in. ZUCHT waren ze nog maar klein.
Ik wens je toe dat je volgend jaar in je eigen praktijk, weer Sinterklaas kan vieren met de kinderen die daar onder je hoede komen!
Sint komt zelfs naar Berlijn! Gelukkig is er internet met SInterklaasjournaal!!
Vandaag heb ik met de kinderen nog lekker geknutselt, en ik heb nog een heleboel jaren voor me (ook al achter me!)
Ik kan me goed voorstellen, dat je het mist!! Volgend jaar gewoon weer doen!
Doei,
Jojo
Zelfs als we hier door onze gelovigen heen zijn, blijven we het zeker vieren. Ik vind het sinterklaasfeest fantastisch. Dáár horen de cadeautjes, niet bij de Kerst wat mij betreft.
Ja, ik kan me voorstellen dat je het mist, de school. En dat je soms je twijfels hebt over je eigen praktijk. Het hoort er bij, denk ik. Maar ik proef ook je liefde voor de kinderen. Ik wens hen dat jij doorzet en ze helpt.
Hier kwam hij niet omdat hij 't weer te lelijk vond........ Sincterklaasvieren is hardstikke leuk, maar het is ook een gestress....Wacht maar tot je praktijk loopt of tot je kleinkinderen hebt.
Een reactie posten