Tsja. Ik zal het maar bekennen: ik stam van de olifanten af. Mijn grote motoriek is net zo onhandig, mijn geheugen net zo sterk, mijn haar onder de verf net zo grijs en mijn kont net zo breed. Niets aan te doen, het zit nu eenmaal in de genen.
Het bewijs: de onderbroek van mijn betovergrootmoeder. En voor een juist beeld van de grootte: dat oranje ding ernaast is een
pompoen mandarijntje.
Maar ondanks dat olifantenpostuur kon ze wel netjes naaien. Een nieuw elastiekje erin en ik heb een hartstikke hip zomerbroekje!
En ter geruststelling: deze onderbroek wordt geen lamp, geen hippe zomerbroek. Ik zal 'm weer netjes inpakken en achter in de kast leggen. Voor de volgende generatie olifanten.
10 opmerkingen:
Nou, da´s nog eens een prachtig erfstuk...
Sorry, moet lachen. Je schrijfstijl...
Hoe zit het met de olifantspoten, een lange neus, flaporen?
Proest......
kan jou het schelen, als je maar gelukkig bent!
Phew...dacht even dat je 'm echt ging dragen ....;)
wat schattig!!
Jojo
Heerlijk stukje! :-)
Haha, ook ik was even bang dat je dat meende, van dat zomerbroekje! Maar grappig gedaan, zo met dat ieniemienie mandarijntje!
Nou, het kan best hoor. Het is helemaal hip en dan noemen ze zo'n leuk broekje vintage !
nou nog een gehaakt bovenkantje...
Arie.
Ze zeggen toch dat alles qua mode later weer terugkomt... misschien toch maar goed bewaren, voor je het weet ben je er helemaal hipperdepip mee :-)
Een reactie posten