Studio Hatseflats - licht met of zonder antieke onderbroek?

U weet vast nog wel dat ik Plannen had. Grootse plannen om de onderbroek van mijn betovergrootmoeder te recycleren, waardoor zij alsnog letterlijk haar licht over mijn leven zou gaan schijnen.
Ik moet u teleurstellen. 69% van de stemmers op mijn Purperpolonderbroekenpoll had toch echt gedacht dat ik die lingerie een plekje zou geven op de lampen boven onze eettafel. Van die stemmers dacht 70% dat dat wel paste bij het kunstzinnige imago van de Pollen, de overige 30% vond mij knotsgek en daarom tot dit soort banaliteiten zeker wel in staat.
Die onderbroek is nog steeds bij mijn ouders en de lampen zijn klaar en verspreiden hun licht tot mij volle voorlopige tevredenheid. Je weet nooit hoe lang dat bij mij duurt. Wie weet ben ik het over een maand of twee wel helemaal zat en gebruik ik 'm alsnog.

Ik gebruikte wel andere materialen, waaronder haakkatoen dat ik uithaalde van een gek hemdje dat m'n oma ooit haakte. Geen kleinkind dat dat hemdje dragen wilde, waarschijnlijk. En het plaatje dat op onze trouwkaart stond, een tekeningetje van mijn vader. En een kopietje van een mooi lied uit Taizé dat we tegenwoordig in Huize Pollenstein aan tafel vaak driestemmig zingen.
Het zijn nu echt MIJN lampen geworden!