Ik had hoge verwachtingen. Zéér hoge verwachtingen, mag ik wel zeggen. Kunstpol heeft niet voor niets die naam gekregen, dacht ik. Hij sprak zelf over een tweede Guernica (van Picasso, u kent hem wel). Ik hoopte op een fantastische raamschildering (leest u eens snel mijn vorige berichtje als dit u niets zegt), waarmee ik u de ogen zou uitsteken. Figuurlijk dan, want letterlijk doe ik nog geen vlieg kwaad.
U kent toch wel die truc met dat transparante limonadeglas en een papiertje? Daarmee loodst u snel en doeltreffend allerlei ongedierte van uw raam naar buiten. Ik doe dat altijd graag. Dit in tegenstelling tot Grote Pol wiens grootste hobby in de zomer bestaat uit het doeltreffend vermoorden van dit soort gebeeste. Gewapend met wespenelectocuteerracket en vliegenmepper kan hij zich uren vermaken. En dat vind ik zielig voor die prachtige bromvliegen en karaktervolle wespen, dus ik probeer hem altijd vóór te zijn met mijn diervriendelijke methode. Maar dit terzijde.
Kunstpol dus. En die hoge verwachtingen. Die hoge verwachtingen had u ongetwijfeld ook, toen u dat stukkie las, ik ken u. En ik ben mild, want ik weet best dat een deel van u, een GROOT deel van u, dat stukje daarnet nog even snel las om nu net te doen alsof u het allemaal állang gelezen had....
Kunstpol toog dus goedsmoeds aan het schilderen op zijn raam. Ik liet hem zijn artistieke gang gaan, want dat soort creatieve processen moet je nooit verstoren. Ik voorzag hem van tijd tot tijd van z'n natje en z'n droogje, stimuleerde en bemoedigde hem in z'n veelvuldige rustpauzes en ik liet hem, toen hij eindelijk eerlijk toegaf geen inspiratie te hebben, niet op de computer zoeken naar voorbeelden, want ik wilde een puur en eerlijk resultaat (en ik was ook net zo lekker bezig met een dom spelletje).
Een onvergeeflijke fout, bleek later.
Het bedroevend waardeloze resultaat was namelijk geheel en al te wijten aan het feit dat ik Kunstpol niet op de computer had laten zoeken naar voorbeelden, verklaarde hij. Maar, voegde hij eraan toe, hij was zelf niet ontevreden: de lichtinval was significant verbeterd en gaf zijn kamer precies die sfeer die er nog aan ontbrak.
Nou. Oordeelt u zelf.
En nu zitten we met de gebakken peren, want deze naïeve schilderkunst mag er natuurlijk van z'n langzaldielevennooitniet afgewassen worden.
Zucht.
8 opmerkingen:
heu, ik ga toch voor dat mooiste visje van de zee van jou op dat raam op school ;-)
Echte kunstenaars worden niet begrepen, dat blijkt maar weer ;-)
Marijke
Mm,het is..uh...kleurrijk?
nou het is het recht van de Kunstenaar, hoe hij het maakt.
Hij heeft voor mij een saaie glazen vaas helemaal opgefleurd,
er hoeven niet perce bloemen in, dat is toch kunstig? komt het zien!!
IK vind joew vis ook heel goed hoor,gewoon een andere stijl.
liefs, Maomi
Haha de veestapel nu dus op het ene raam? En op het andere ..tja, daar ga ik niks over zeggen met mijn Italiaanse achternaam:))
Schitterend! Ik zou de ramen verkopen aan het Rijksmuseum (en zelf lekker schone nieuwe laten plaatsen)
Ik zou er een andere lijst omheen doen, accentueerstiftgeel of -groen bijvoorbeeld; een donkere bril erbij en binnen de kortste keren is alles weer als vanouds en kun je opnieuw beginnen.
Het is prachtig!
Kan me heel goed voorstellen dat de lichtinval significant verbeterd is.
En dat ramen wassen, ach waarom zou je ook?
Een reactie posten