Allerlei vage plannetjes, ideetjes, hersenspinseltjes zweven er rond, maar iets productiefs zit er niet in. Vandaag in elk geval niet. Vandaag blijft het bij halfaffe gedachten. Vandaag is het weer zo'n typisch moeilijk dagje. Van bed naar bank en van bank naar bed. Wel met een goed boek, natuurlijk. Het kabinet van de familie Staal, van Yolanda Entius. Van harte aanbevolen, maar vrolijk word je er niet van, hoor!In de tussentijd kijkt u maar eens naar dit filmpje. Ik ben het grotendeels met de strekking eens, maar net niet helemaal. Weer zo'n halfaffe gedachte waar u het maar mee moet doen, maar ach, u kent mij inmiddels een beetje...
9 opmerkingen:
Als ik mijn oudste had laten testen was er vast en zeker ADHD uitgekomen. Hij was altijd énorm druk en in beweging. Lastig jongetje in de klas dat nooit stil kon zitten, anderen en zichzelf van 't werk afhield. Maar: als hij dit label had gekregen, had hij nooit de kans gekregen om te leren voor 't beroep van zijn dromen .... En nu is hij piloot ;-)
Ik ben het helemaal met het filmpje eens! Ware het niet dat onze zoon ook zo'n label heeft. Niet dat ik daar nu op zat te wachten, maar in Nederland is het zo dat je dat moet hebben om passend onderwijs te mogen genieten. Voor mij is hij gewoon Jan, met zijn gekke grollen en gewoontes..... Ik denk zelfs dat dit wat toevoegt aan hem!
mmmm...
in het rijtje eens/oneens/weetniet zou ik wel eens de laatste kunnen kiezen denk ik..
zo'n plakkertje is weleens handig, kan je helpen om dingen beter te begrijpen ceequu te plaatsen. Maar wat hierboven staat aan comments is natuurlijk ook wel waar..
vindje het goed als ik er nog even over denk?
oh en sterkte meid!
Ik denk gewoon nog even verder,
ik denk ook aan jou!
Geweldig filmpje! Zo laat je de kracht zien die achter de zogenaamde afwijking ligt.
En w.b. die halaffe gedachten: volgens mij is dat gewoon een symptoom van de zomervakantie!
Oudste hier is ook " anders", er kan vast een of ander label op. Ik twijfel echter of dat is wat we willen. Man wil niet, geen labels ( wat zoon heeft, dat heeft hij ook) want iedereen is anders en het komt allemaal vanzelf goed, geen speciale behandelingen of etiketten nodig zegt ie. En daar heeft hij ook wel een beetje gelijk in. Het is zo makkelijk om een kind niet meer te zien maar alleen het labeltje
Mijn oudste dochter had in deze tijd misschien ook wel een labeltje kunnen krijgen; ik hoop dat mijn man en ik daar in haar geval niet in waren meegegaan: ze heeft, met een beetje hulp van vooral onze kant, en van God (dat vindt ze zelf ook) geleerd om goed te functioneren in haar eigenheid, en kan haar talenten nu goed inzetten.
Ik denk wel dat voor andere kinderen een label wel goed en terecht kan zijn, ook om beter te weten wat het kind nodig heeft om zo mooi en zelfstandig mogelijk op te kunnen groeien.
Als ik als kind het labeltje had gehad was me een hoop ellende bespaard gebleven.
Zonder label en dus zonder hulpmiddel (lees pilletje) heeft zoonlief een hoop drukte en onrust in zijn hoofd. Met label kan hij zich beter concenteren en dus ontwikkelen! Maar we laten niet de hele wereld weten dat hij een label heeft. Voors of tegens, elke situatie en persoon (met of zonder label) is anders, dat laat het filmpje heel mooi zien! Inderdaad: blijf je kind zien als je kind, niet als een etiket!
Een reactie posten