Rectificatie:
Dit berichtje komt oorspronkelijk uit 2010 en ik verwees Polletje 1 er gisteren in een app-gesprekje naar. Bij het lezen ervan schrok hij nogal, want: Het laatste dat ik zou willen vinden is overigens ontplofbaar materiaal en het laatste dat ik wil dat mensen van zoekers denken is wel dat ze dat hopen te vinden.
Dit is echt een onzinblogje. Je kunt nu nog stoppen met lezen. Het is in hoge mate absurd, vraagt het een en ander aan bijbelkennis en het is sterk anti-Wibra gericht. Je bent gewaarschuwd!
Zo af en toe is het absurditeitsgehalte in Huize Pollenstein hoog. Gigantisch hoog. Het gesprek aan tafel verloopt dan sterk associatief en het kan ons niet gek genoeg worden.
Parapol vindt het onbegrijpelijk dat ik wat tegen metaaldetectors heb. Hij is vast van plan er één te kopen en wil er dan Goede Werken mee doen. Daarom moeten we ook op vakantie naar De Ardennen of naar Normandië, want daar ligt volgens hem nog het een en ander aan gevaarlijk ontplofbaar materiaal onder de grond. Van de wijde wereldoorlog nog. Dús.
Ik schetste al eens dat ik mensen met metaaldetectors zielig vind. Maar van de week sloeg mijn mening zogenaamd radicaal om en verkondigde ik bij het nuttigen van de hutspot dat ik best met Parapol samen met onze metaaldetectors eropuit wil. Ik zag het al helemaal voor me:
Op zo'n oud rammelend, krakkemikkig tufbrommertje (Zündapp), bijeengehouden door touwtjes, bandjes en elastiekjes, op onze hoofden pothelmen, met op ons brommertje ook nog allerlei gevulde plastic zakken gebonden en Wibra-ondergoed dragend (in de ogen van de puber is dat iets onvergeeflijks).
Hierop had zelfs Parapol in eerste instantie geen antwoord. Zijn moeder was gek geworden, dat was de enige zinnige conclusie. En vervolgens ging hij er maar in mee, want tegen zoiets ingaan, dat doet zelfs een puber niet.
Het werd dus, ook tijdens de yoghurtronde, hoe langer hoe gekker.
En toen was ook het toetje op en werd het tijd voor een stukje uit de bijbel. Ik las voor uit 2 Koningen 1. Waarin de koning vraagt naar een beschrijving van de man die de boden tegenkwamen. En ik kon het weer niet laten. Ik las vers 8 voor: 'Hij was sterk behaard, droeg een pothelm en hij droeg een lendendoek van de Wibra.' En de koning wist dat het de Tisbiet Elia was.
Onze Parapol heet dus eigenlijk niet Parapol, maar Elias, moet je weten...
En wij lachten en verheugden ons zeer.
10 opmerkingen:
Nu ben ik aardig bijbelvast, maar niet gespecialiseerd in beschrijvingen. Ik heb het dus maar even opgezocht. Ook ik verheug me zeer, want ik zie het helemaal voor me! Trouwens: een metaaldetedtor zou ik nu uitstekend kunnen gebruiken, kijk maar op mijn blog.
Ik zou wel eens bij jullie aan tafel willen zitten!
Grijns, dit lijkt op bij ons aan tafel! Leuk.
Enne, metaaldetectors zijn erg leuk hoor. Stimuleren joh...super hobby. Zelfs ik kon er roestige spijkers mee opspeuren.
Stuur jouw Parapol maar snel met een metaaldetector naar Janneke in Zweden voor haar sleutels!
En zo zie je weer dat sommige bijbelgedeelte op de meest onverwachte momenten toepasbaar zijn in je leven! ;-)
hahahaha lang leve de onzinblogjes... en Elias;-)
Ik vind dit blogje errug billijk en betamelijk ;-)
Hahahaaaa! Geweldig!
En ik sluit me bij Karien aan, lijkt me énig!
Wat hangt er een lekker sfeertje in jullie huis!
Misschien kan ie dan nog de 'kruimkens onder jullie tafel' verzamelen ;))))
Ik dacht al: waar was er ook al weer een metaaldetector nodig?! Altijd leuk, een retourtje Zweden ;))
Ennem, ik moest erg lachen om wat je schreef :))))
Ik kon elke keer niet reageren op deze blog maar nu ineens wel. leuk! Want ik heb me kostelijk vermaakt met het lezen van deze blog. Ik kan nu al uitzien naar dat soort discussies met die jongens van mij. Soms proeven we er al iets van. Blijft natuurlijk wel 'school-kind-humor' maar daar kunnen wij best in mee gaan. Errug leuk blogje!
Een reactie posten