Er woedde een stille verbeten strijd in het op het oog zo vredige Huize Pollenstein.
Inzet was een onschuldig gnoetje. Een gezellig, roze zwijnachtig diertje dat Parapol ooit speciaal voor zijn lieve moedertje gekocht heeft op een schoolreisje. Toen ie nog klein en schattig was. En zíjn moeder net toevallig de liefste van de hele wereld was.
Dat gnoetje stond jaren rustig op zijn gezellig vaste plekje. Tot er twee Gigantische Pubers in Huize Pollenstein op het toneel verschenen. De gnoe werd gepromoveerd tot break-dancekoe.
En hij moest telkens op zijn voorpootjes enge kunstjes doen van die Gigantische Pubers. Waarbij op zijn snuitje moest steunen om nog enigszins zijn evenwichtje te kunnen bewaren. Maar door het lieve moedertje kwam alles telkens weer op z'n vier pootjes terecht.
Telkens weer zetten de GP's het gnoetje in zijn onhandige en oncharmante positie en telkens weer herstelde het lieve moedertje dit. Het moedertje plakte wanhopig stilletjes kleine bolletjes kneedgum onder zijn pootjes, zodat de GP's weerstand zouden ondervinden, ze zette in het holst van de donkere nacht het gnoetje op moeilijk toegankelijke en bijna onvindbare plekjes, maar de GP's bleven met manische ijver hun afschuwelijke werk doen. Daar hielp geen lievemoederen aan.
Tot vanavond. De verhitte strijd verhevigde zich plotseling en het kwam tot een grimmige veldslag, waarbij het gnoetje het onderspit moest delven. In de strijd sneuvelde zijn linkerhoorntje en beide partijen kwamen met een enorme schok tot bezinning. Ze hadden spijt van hun wandaden en rouwden om het verlies van het zo geliefde hoorntje. Plechtig werd de vrede getekend en om die te bezegelen aten ze er een caramelblokje op. En ze leefden nog lang en gelukkig, al bleef het nog lange tijd onzeker in welke stand het gnoetje de dag zou doorbrengen.
Naar alle waarschijnlijkheid binnenkort: Vuilnisbakkenstrijd tussen Grote Pol en Purperpol. Inzet: de deksel van de afvalbak (die moet altijd open: zo handig / die moet dicht, want open: zo onhygiënisch, ongezellig, 'het heurt niet zo' en het is vies).
6 opmerkingen:
Ik heb ooit in mijn ouderlijk huis een heel mooi echtpaar van aardewerk laten sneuvelen... Wat was ik blij dat ik hetzelfde echtpaar een poos later in kaarsvorm tegenkwam, maar het voelde toch niet hetzelfde.
Ik sluit me aan bij de kant die de vuilnisbak dicht wil (niet zo moeilijk voor iemand met in hun luier poepende kinderen).
Arm diertje! Waar heb je hem nu neergezet???maar eh secondenlijm kan hem wel were beter maken toch??
Wat een ellende! Zielig beessie...
PS: vuilnisbak = dicht! (maar voor mij vooral omdat ik er geen peuterhandjes in wil hebben)
Het zijn altijd de onschuldigen die sneuvelen in de strijd tussen twee machtige partijen..... En ik heb altijd geleerd dat er ratten afkomen op open vuilnisbakken.
Arm beest. En hij is zo leuk.
Klep dicht! ( van vuinisbak)
Lekker he dat biologisch ijs!
Een reactie posten