Jawel, jawel. Grote Pol is gepromoveerd tot gastblogger. Op het mooie, altijd verrassende en interessante blog van Pascale, waarop zij vanaf nu regelmatig ruimte biedt voor gastsprekers, staat een verhaaltje,
nee, een column,
een vlammend betoog,
een vurige tirade
van zijn hand. Klik en lees maar eens!
Mooi is dat. Grote Pol schrijft graag, goed en veel, maar nooit meer voor mij. Vroeger ja. Liefdesbrieven, - kaartjes, -kattebelletjes. Maar nu dus nooit meer. Nu lees ik zijn liefde voor mij onder andere uit het koken van het eten, uit het poetsen van de badkamer (?), zijn eeuwige geduld en een bijna altijd luisterend oor. En af en toe een kruisje onder een mailtje.
Ook fijn, natuurlijk.
Maar ik zal hem eens een kaartje sturen, misschien krijg ik een kaartje terug.
3 opmerkingen:
Nou, hij doet niet voor jou onder met schrijven zeg! Lijkt wat dat betreft wel wat op mijn André met zijn ene blogje over onze bevalling... Maar over dat onderlinge schrijfverkeer: als André in zijn kantoortje zit, stuur ik hem wel eens een leuk of lief mailtje, waarop dan een lief of leuk antwoord komt. En die bewaar ik dan zorgvuldig op mijn laptop... Tja, wij leven dus in een zeer digitaal tijdperk.
En zullen we dan 'en masse' gaan vragen of ze alsjeblieft haar comments aan wil zetten? ;)
Als je hem dan maar een ouderwets handgeschreven kaartje stuurt die je zelf op de bus hebt gedaan en niet zo'n digitale groet in de mailbox...
Leuk stukje van hem!
Een reactie posten