Ach. Ze zijn erfelijk belast, vandaar.
Ze smelten bij het zien van hun eigen baby- en peuterfoto's.
Kunstpol, die gespierde spijker, geen grammetje vet op zijn ganse lijfje te bespeuren, kijkt trots naar de foto waarop zijn babybolle wangetjes, zijn gulle babysmile, de kneepjes in zijn armpjes en de vetrolletjes op z'n polsjes te bewonderen zijn.
Parapol lacht zich rot om de foto's van hem en vriendje D., met toen al de ultieme deugnietenblik op zijn boeventronie.
En de grote Pollen lachen (besmuikt) mee.
De Polletjes zijn eigenlijk nog steeds een beetje boos om het weggeven van hun eerste fietsje. Dat zou namelijk een perfect crossfietsje geweest zijn.
Maar de grote Pollen zijn allang blij dat we 'maar' zeven fietsen bezitten.
Het weghalen van de oude totaal verroeste schommelstandaard, een jaar geleden, leverde bij de jongens een acute aanval van heimwee naar 'die goeie ouwe tijd' op.
En de grote Pollen denken met weemoed terug naar het eindeloze schommelplezier van de Peuterpolletjes.
De letters op de slaapkamerdeur mogen er nog lang niet af, want 'daar ben ik aan gehecht.'
De grote Pollen vinden het nog best wel schattig staan, maar denken ook bezorgd wat de pubervrienden van de Polletjes hiervan zullen denken.
Maar van de week barstten we alle vier aan tafel in sentimenteel gezang uit.We zwolgen gezamenlijk en haalden nostalgische herinneringen op over een veelgelezen geweldig prentenboek met cd. Oliebol tot Krentenkoek, door Koos Meinderts. De gedichtjes, op muziek gezet door Harrie Jekkers, konden we bijna allemaal nog exact nazingen. De cd is nog te koop, het boek is lastiger te vinden, maar zeer de moeite waard. Zeker voor kinderen van 4 tot 7. Bij elke letter van het alfabet een liedje, een gedichtje en een illustratie. Bij de N de tophit in huize Pollenstein:
Nina No zegt altijd nee
Zet je koffie, wil ze thee
Braad je kip, wil ze konijn
Schenk je bier dan wil ze wijnGeef je yoghurt, wil ze vla
Nina No, zeg nou eens: ja
Nina No
Nee, nee
Zeg nou eens: ja
Nee
Ja
En over tien jaar zwelgen alle Pollen weer, als we ons herinneren hoe we tien jaar geleden konden zwijmelen bij het ophalen van herinneringen van nog weer tien jaar eerder. En ik zweer dat we dan weer uitbarsten in een euforisch jubelend zingen van de liedjes van Oliebol tot Krentenkoek.
5 opmerkingen:
Mooi, zo'n logje over vroeger.
o, hier zwijmelen ze ook allemaal als de dia's te voorschijn komen.. ust de mislukte dia's zijn het leukste, daar is veel over te vertellen..
grts
Ahhhhhhhh wat leuk, en herkenbaar!
Het is dan toch ook heerlijk om terug te kijken op een geweldige jeugd!!?? ;-) gewoon laten zwelgen in sentiment dus, zou ik zeggen!!
En ik zat me van de week te bedenken dat ik me jou zo goed nog voor de geest kan halen. Over sentiment gesproken.
Het was op vakantie in B. in de grote witte gang (waar je echt heel goed kon rennen en gillen, maar waar ook de kapel was) speelde jij harp. Dat wilde ik ook, maar het is er (nog) niet van gekomen.
Grote Pol herinner ik me ook, maar ik denk dat jullie nog niet getrouwd waren.
Oei, dat lijkt ineens wel heel lang geleden...
Een reactie posten