Uitgelezen 2019

dinsdag 12 januari 2010

Odie, Rody en Coky

Onze buurman heeft drie hondjes. En die heten dus Odie, Rody en Coky. Of zoiets.
En ze hebben ADHD. Of zoiets. Ze zijn in elk geval Alle Dagen Heel Druk.
En bang. Daarom blaffen ze. Ze overblaffen hun angsten. Of zoiets. Ze zijn bang voor het donker, maar moeten dan toch een plasje doen. Ze zijn bang voor de sneeuw, maar ze moeten toch beweging hebben. Ze zijn bang voor een boom die dan opeens voor hun natte neusjes staat. Of ligt, omdat ie omgevallen is door een of andere storm.
En ze zijn bang voor Grote Pol. Maar moeten toch aan hem snuffelen. Grote Pol is ook een beetje bang voor hen. Maar ze zijn zo dom, dat ze dat niet eens door hebben.

Buurman is dol op zijn hondjes. Hij heeft zelf ook minstens ADHD. En hij is ook bang, want hij blaft graag. Bijvoorbeeld als hij 's avonds laat zijn Odie, Rody en Coky uitlaat. Want dan zijn ze zo bang dat ze gaan blaffen en dan moeten ze dus stil zijn. Dat blaft hij dan terug naar ze. En dan blaft hij ook nog even dat hij bang is dat de buren wakker worden. Maar hij blaft ook dat hij Coky een schatje vindt en Odie een poepje. En Rody, de jongste van het stel, is de lieve baby. En dan blaft ie dat de dames weer naar binnen moeten. Soms noemt hij ze theetantes. In een heel goede bui.

Maar midden in de winternacht schreeuwt hij zacht. Want om half drie moet Rody ook vaak een plasje doen en dan laat hij Rody los buiten en als Rody dan zijn angsten voor het donkere buiten, de bomen en de sneeuw heeft overwonnen, ook gezien heeft dat Grote Pol niet in de buurt is en eindelijk zijn plasje heeft gedaan, durft hij blijkbaar ook niet meer naar binnen. Dan klapt de buurman in zijn handen. Maar zacht. En hij fluit tussen zijn tanden. Ook zacht. En hij mompelt zachtjes dat Rody het dan maar zelf moet weten. Maar om half drie 's nachts hoor je dat dus allemaal vijfhonderd keer harder dan de bedoeling van de buurman was.

Verder is het een beste vent.
Hij bood zelfs aan om een dagje te ruilen. Ik zijn hondjes, hij mijn Polletjes. Hij dacht dat ik dat wel lekker ontspannend zou vinden.
Ik dacht het niet.

11 opmerkingen:

Anoniem zei

Wat heb jij een gezellige buur?!HIHIHI. ik heb je blog even gelezen en vind jou manier van schrijven erg leuk ga zo door.
ps. leuk he twee kaartjes maar de volgende keer krijg je dus geen he dat snap je wel?
gr Hendrika

Anoniem zei

Hahahaha, grappig. Zoals je schrijft lijken het kleine hondjes en niet van die grote logge 'dingen'...

gr. Marjan

Neeltje zei

Ik zou dat hondje midden in de nacht zachtjes toeroepen: je piest maar in je broek, maar ja, dat wordt je ook snel zat denk ik.

Mirjam zei

Nou já zeg!

;)

Anoniem zei

Typisch een gevalletje van de hond die op zijn baas is gaan lijken; of is het nu andersom ;-)! Prachtig beschreven!!!

Anoniem zei

LOL!
erg grappig beschreven.

Roelien zei

hahaha, gezellige boel daar bij jullie 's nachts

Adinda zei

Hey!
Ik lurk al een tijdje hier, maar vond dit wel een leuke reden om te reageren. Ik heb iemand in de buurt wonen met drie hondjes met namen die verdacht veel lijken op die jij noemde. Nou vermoedde ik al dat we in dezelfde regio woonden, maar zou het kunnen dat we echt wel heel dicht bij elkaar wonen? Ik zie de hondjes vaak in het stadspark bij de oude haven. Jack Russels zijn het geloof ik. Hebben we het over dezelfde? Grappig ;).

Adinda

Purperpolletje zei

@Adinda. Ha Adinda. Gezellig dat je lurkt, maar we wonen toch niet in dezelfde gemeente... Hier is geen oude haven, laat staan een haven. Hier is geen stadspark, maar wel een 'gewoon' park. Ik ben er overigens achter dat de hondjes (ook geen Jack Russels, maar vuilnisbakkies) Rody, Coky en Doky heten. Erg origineel, niet?

Adinda zei

Haha okee. Grappig dat hier dan dus iemand woont die ongeveer dezelfde namen voor zijn drie hondjes heeft ;).

Unknown zei

Je moet columns gaan schrijven. Of een boek. En dit stuk moet je als eerste plaatsen!