Uitgelezen 2019

vrijdag 15 juni 2012

Over loslaten gesproken

Mensen, het wordt alleen nog maar erger. Tenminste, in elk geval tot ze een jaar of zeventien zijn.

Je denkt: ach, erger dan mijn kind naar de oppas of de peuterspeelzaal brengen kan het niet worden. Of alleen naar het zwembad laten fietsen, of alleen laten douchen, alleen naar school. Of tot ergens in het holst van de nacht laten uitgaan.
Nee.

Dat is niet het ware loslaten. Dat zijn maar dingetjes.


Want als ze zeventien zijn, en bijna geslaagd voor hun examen (Parapol krijgt nog een herkansing en we gaan er gewoon vanuit dat hij het gaat halen), dan moet je ze pas loslaten. Echt. Maar dikke kans dat de moeder van een twintiger zegt dat ook dit loslaten nog peanuts is vergeleken met wat zij doormaakt met haar op papier zo volwassen zoon of dochter.

Als ze zeventien zijn en ze hebben een diploma op zak, dan moeten ze namelijk Keuzes maken waar ze meestal nog niet aan toe zijn. Vind jij dan, als moeder zijnde.

Dan zouden ze nog eigenlijk met de lego moeten kunnen spelen. Of eindeloos bommetjes maken in het openluchtzwembad. En duckies lezen in de tent onder de tafel.


Samen met jou naar het Spoorwegmuseum en dan drie keer achter elkaar in het mini-treintje.


En je verlangt zo terug naar de tijd dat je hand in kleverige hand met je kind naar school liep en nog even de juf sprak over die oorpijn van vannacht en als het niet ging dan moest ze vooral maar bellen.


En je zou willen dat je nog even dat kinderstemmetje kon horen, of nog een keer kon zien hoe hij in de boom klom en met geschaafde, zanderige beentjes en rode koontjes op het strand een pakje Yoki dronk.

Maar dat kan allemaal niet meer. Die weg is afgesneden. Want ze zijn Groot en Volwassen. Ze moeten kiezen. Kiezen voor de toekomst die op die manier al zo vast lijkt te liggen. En ze klagen wel: ik ben nog geen student, ik ben er nog helemaal niet aan toe, ik weet niet wat ik wil en of het wel leuk wordt. Laat mij maar een jaartje niets doen. Of werken of zo.
Maar dat is ook spannend. Stel je voor dat dat allemaal niets wordt? Dat het werk in de koekjesfabriek je na een uur al tegenvalt en verveelt? Of dat je blijft hangen in een baantje als afwasser en zo je ambities verliest? En je kansen op een solide inkomen?
Dus moet je wel, studeren, leren, werken aan de toekomst.
Nee. Het wordt niet leuk. Want studeren is zwaar en duur en tijdrovend en spannend en vraagt veel van je. Maar het wordt ook wél leuk. Want je zult groeien en wijs worden en achter je keuzes gaan staan en plezier hebben met vrienden en wie weet ook vriendinnen.

Maar eerst moet je moeder je nog even loslaten.

11 opmerkingen:

fleur zei

Helemaal mee eens.....zucht...zo'n puberdochter die dan denkt eerst eens een jaartje door de wereld te trekken...ALLEEN !!! maar GELUKKIG toch maar aan een opleiding begint.
Daar lag ik dan al nachten van wakker!!!Of een 15 jarige zoon die toch geen HAVOhuiswerk wil maken; omdat hij immers beroemd in een rockband gaat worden...zucht....
En dan die nacht dat 16 jarige dochter HELEMAAL niet meer thuis kwam....paps zoeken op straat om 4 00 uur en langs t politieburo;etc en dan sochtends gebeld worden; Oja ik ben in slaap gevallen bij vriendinnetje en mn mobiel was leeg... ZUCHT....
Dan zie ik ook nog die kleutersnoetjes voor me.....zucht....
groetjes Fleur

Anoniem zei

Ja joh als ze zo klein en schattig enz zijn sta je er nog niet zo bij stil, daarom zeggen wij ouderen, geniet er maar van.
Het komt allemaal op z'n pootjes terecht,
Op een gegeven moment kun je van de kleinkinderen genieten, en dan snap je de bezorgheid van oma ook
Als je die lieve koppies weer ziet, dan vergeet je dat je toen ook zorgen over ze had!
maomi

Inge zei

't Is wat ....
Hier moet jongste ook nog 'even' herkansen. Oudste gaat - als het (hem) meezit tenminste - op ruim 2 uur vliegen van hier studeren ..... Hij is al 23, maar toch .....

Tineke Plooij zei

Tja, ik geloof dat ik van nature nogal goed ben in loslaten.
Ik heb mijn studietijd geweldig gevonden, en dat heb ik mijn dochters ook van harte gegund.
Mijn jongste dochter heeft trouwens wel een jaar gewacht, waarin ze onder andere een aantal maanden in Engeland heeft doorgebracht als au pair: een hele ervaring waar ze veel van heeft geleerd.
Nu zijn ze alle drie klaar of bijna klaar met de studie, en zijn ze langzamerhand echt volwassen geworden.

Tijdens de studie hebben ze ook in het buitenland verbleven: leverde mij weer leuke reisjes op om ze op te zoeken!


Succes overigens met de herkansing van Parapol!!

wilmi zei

wat mooi geschreven weer.
en wat een lief briefje ;)

merula zei

o wat een lief geschreven berichtje!
Zoon en ik gaan volgende week kennismaken op de basisschool.....

sillie zei

oh je hebt zoooo gelijk, zeker ik met een 2de leg(zogezegd) zou van de groters ook nog wel weer eens hand ik hand met zanderige strandplakhandjes ruikend naar een vreemd mengsel van zonnebrand en zilte zoute zee lucht met een vleugje zelf gevangen kwal en krabbetjes en gaarnaltjeslucht met ze willen lopen...zucht

Saralien zei

Wat en mooi logje. Mijn moederhart gaat er harder van tikken.

clair1991 zei

succes met loslaten.. iets wat je jouw hele moeder leven blijft doen...maar je kunt het juist omdat je moeder bent en onvoorwaardelijk op ze vertrouw.

Ria zei

Als ik dit zo lees, dan ben ik zo blij dat Pelle nog maar 6 is, en dat ik bijna de hele 5 kilometer van de avond4daagse zijn handje heb vastgehouden en naar dat stemmetje heb geluisterd. Dat hij nog zo dicht bij is. Momenten om te koesteren.

wwi zei

Om er maar eens een levenswijsheid tegenaan te gooien "Wat je tijdig loslaat houd je en wat je te lang vasthoudt raak je kwijt"
Psychologie van de koude grond, maar het doet het altijd aardig.