M'n moeder, trouwe lezer van dit blog, reageerde gisteravond per mail. Zij wist zich het tompoeseetfestijn natuurlijk ook nog goed te herinneren. M'n moeder schreef:
Ook weet ik nog, dat er een Zeeuwse
mevrouw met mij ging praten, zij zei zich te schamen als vrouw, voor de
schaamteloze manieren van die jonge vrouwen.
En met die jonge vrouwen werden uiteraard wij bedoeld, wat meteen ook een soort compliment voor mijn moeder was, want die zal rond de veertig zijn geweest...
Eten op straat, ik doe het eigenlijk nooit meer. Misschien vind ik het ook wel een beetje schaamteloos. Terwijl dat tompoeseetfestijn juist vanwege het schaamteloze, maar dan positief bedoeld, zo leuk was... Ik was nog jong en dat opeens uit de band springen vond ik helemaal super.
Vroeger at ik dus wel vaker op straat. En dat doet me denken aan mijn aanbidder. Ik was een jaar of vijftien en hij was helemaal hoteldebotel van mij. Ik zal geen naam noemen, want zijn vrouw (bekend blogster!) leest hier regelmatig mee.... Hij uitte zijn liefde onder andere door het geven van cadeautjes. Zo kreeg ik een keer rond 22.30 uur een (halve?) liter boerenjongensijs, terwijl ik al in bed lag. We hadden amper een vriezer thuis, dus heb ik die hele beker meteen heerlijk leeggelepeld. Zonder mijn ouders wat aan te bieden, schaamrealiseer ik me nu pas.
Een andere keer hadden we, met nog een vriend, een doos negerzoenen gekocht. Naar huis lopend blufte ik dat ik die hele doos wel in een keer leeg kon eten. Dat moest ik natuurlijk bewijzen. Het lukte me moeiteloos.
Eten jullie wel eens op straat?
9 opmerkingen:
Nee, nooit (meer) maar dat heeft ook te maken met coeliakie en 't feit dat vele snacks en ander 'straat-eten' niet glutenvrij is.
Een patatje van Bram, dat hoor je op straat te eten! Dus dat doe ik dan ook.
Eerlijk gezegd, ik heb een aantal jaren in Amsterdam gewerkt en dan moest ik dagelijks een groot deel van de stad door op de fiets. Die route liep opvallend vaak langs automaten van de Febo...
nou tja liever niet inderdaad....
Zelden! En wat helemaal stom is, is roken op straat.
Niet vaak maar dat heeft er vooral mee te maken dat ik met mijn figuur ( nogal dik) dan heel veel commentaar krijg. En daar baal ik zo van........
Ik heb geleerd dat het niet netjes is om op straat te eten.
Ik heb tegenwoordig weinig reden om op straat te eten.
Heb het in het verleden wel soms gedaan.
Nooit HEMA tompoezen overigens: die eet ik of in het HEMA-restaurant, of ik neem ze mee om thuis met anderen te eten.
Het HEMA-restaurant draag ik toch een warm hart toe.
Toen mijn drie dochters nog klein waren ging ik twee keer per jaar nieuwe kleren met hen kopen, bij winkelcentrum Amsterdamse Poort, met de metro ernaar toe.
Als we dan geslaagd waren, en enigszins vermoeid, en onder dreiging van een chagrijnige terugreis, gingen we eerst naar de HEMA en dan dronken we daar samen nog iets, vaak warme chocolademelk. Bij hen alledrie heeft de HEMA daarom een nostalgisch plekje in hun hart.
Ja hoor, ik heb er geen problemen mee. 'k Heb er ook nog nooit over na gedacht dat dat niet netjes zou zijn...zal wel weer typisch Nederlands zijn, in het buitenland eet toch de halve bevolking op straat, met al die eettentjes?
En een ijsje dan, doen jullie dat wel op straat?
huh nou ook nog nooit van gehoord dat t niet netjes is. dus ik eet gewoon op straat en maak me ook nooit druk als anderen dat doen. ook geen last van mensen die zich storen aan mij omdat ik dik ben en eet.hun probleem
Een reactie posten