Een wel heel apocrief scheppingsverhaal

Ik vertel aan tafel over een vernieuwde supermarkt waar het prettig winkelen was. Ze hebben er ook van die bliepdingen waarmee je zelf je boodschappen kunt scannen en betalen. Grote Pol is niet blij met die 'vooruitgang', want dat gaat weer eens ten koste van de werkgelegenheid.
Parapol, onze geschiedenisman, legt de link met de industriële revolutie, waarbij er ook opeens een stuk minder werk was voor de gewone man.
En toen was het bruggetje naar de dino's snel gemaakt in dit fantasievolle huishouden. Want toen de dino's uitstierven, waren er opeens geen dinohoeders meer nodig. Gevolg: enorme werkloosheid. Crisis!
Er werden ook geen mensen meer opgegeten door die nare dino's, dus de bevolking groeide. Maar er was geen voedsel voor al die mensen, daardoor stierven ze weer uit en bleven er alleen één man en één vrouw over en die heetten toevallig Adam en Eva.
Adam mocht de overgebleven dieren een naam geven. Het waren vredelievende beesten, behalve de slang, die verdacht veel op een afstammeling van de dino's leek. 'Waar zijn jouw pootjes gebleven?' vroeg Eva aan de slang en toen moest ie wel gemeen worden. De slang verleidde de mens tot zonde. En de mens? Die bedacht dat een bliepding in de supermarkt wel een goede uitvinding zou zijn.

Ter geruststelling: normaal zijn we heel normale en bijbelgetrouwe mensen.