GGGGGGRRRRRMMMMMBBBBLLLL

Sorry mensen, ik gebruik u even als meelevend publiek. Ik neem tenminste aan dat u bij het lezen van dit stukje meelevende gebaren maakt, zoals hoofdschudden, het laten hangen van uw schouders of dat u juist uw handen in opperste wanhoop ten hemel heft, en ondertussen volop 't is toch wat en nounou  en arme, arme Purperpol voor u uit murmelt.
Grote Pol is aan het werk, Kunstpol bezorgt zijn folders en Parapol zit verkleefd aan z'n computer, dus daar kan ik helemaal niets van verwachten. Nee, u moet het nu even voor mij doen. En ik vertrouw op u, op uw schouders ligt een zware, verantwoordelijke taak, of u het nu wilt of niet.

Al een week lang wacht ik op een pakketje. En dat komt maar niet. Ik wacht nog wel met zoveel smart, dat wilt u niet weten. Elke dag ploffen er weer honderden kerstkaarten en rekeningen op onze mat, worden er pakketjes voor jan en alleman hier bezorgd, maar MIJN pakketje is er telkens niet bij. En bovendien is de helft van al die post ook nog eens verkeerd bezorgd. Gisteren werd er zelfs aangebeld, ik denk: PAKKETJE, staat er politie voor de deur. Ook al verkeerd.

Vandaag, vijf minuten geleden zelfs, kwam dan de postbode weer eens langs. Twee brieven. Niet voor ons, maar voor de buurmannen van nummer 16. En dat was het. Ik ben slim, ik ga naar de brievenbus van nummer 12. Dat huis staat al twee jaar te koop, niemand die naast ons wil wonen. Jawel, post is blijven hangen in de brievenbus: ik vis er voorzichtig één brief uit, een ander pakketachtig iets valt, ondanks mijn precisie, binnen op de mat. Blijkt die brief inderdaad voor mij te zijn. Van het ziekenhuis nota beide bene! Een Belangrijke Brief Van Het Ziekenhuis!!!!  Echt, mensen, we hebben hier op de Veluwe zulke snuggere postbodes, daar zakt je broek van af.

Ik ga de makelaar maar eens bellen. Dinsdag. Of ik laat de Polletjes inbreken bij ons buurhuis, als ze tijd voor me hebben. Staat de politie binnenkort waarschijnlijk wéér voor de deur.

Zalig kerstfeest. Grrrrrmmmmbbbllll.