Vergiet

Tot voor kort was ik er rotsvast van overtuigd dat ik een ijzersterk geheugen heb. Jarenlang gebruikte ik geen agenda en dat ging bijna altijd goed. Wachtwoorden, inlogcodes, telefoonnummers, adressen, compleet met postcode, en verjaardagen van Jan en alleman ken ik op m'n duimpje, maar ik begin nu toch ernstig te twijfelen aan de frisheid van een aantal belángrijke opslagfuncties. Vannacht lag ik eens een aantal herinneringsfouten van mezelf op te sommen, ik had toch niets te doen, maar ik weet er nu nog maar vijf van de zes...

Daar komen ze:

1. In mijn schooltas zit al maandenlang een oud judopak van Elias dat ik wil dumpen bij de verkleedkleren op school. Hartstikke leuk voor stoere kleuters. Ik vergeet het op school uit mijn tas te halen. Ook zitten er al een halfjaar witte, dikke kleuterpotloden in, die van de ene locatie (bovenbouw) van school naar de andere locatie (onderbouw) van school moeten. En ergens in een donker hoekje wachten nog kerstkaarten van leerlingen die ik thuis eens rustig moet lezen en bekijken en op de schoorsteenmantel moet zetten (volgend jaar dan maar). Zo zeul ik elke dag een aantal kilo's ballast heen en weer, van huis naar school, van school naar huis.

2. Via het Schoolbank-Plusabonnement kreeg ik contact met oude schoolvriend Bert P., die me mailde dat hij me nog had gezien op onze eigen bruiloft, in 1990. Ik kan het me ab-so-luut niet herinneren, sorry Bert... Ik heb je niet verdrongen, ik ben je verschijnen toen gewoon glad vergeten. Leuk dat je er was!

3. Ik vergeet genoeg te drinken.

4. Voor een studiemoment gisteren op school had ik de nacht daarvoor een superleuke, pakkende, inleidende zin om onze gastdocent aan te kondigen bedacht. Op het moment suprême wist ik 'm echt niet meer. Zeer frustrerend.

5. Ooooh, wat stom, ik weet ook punt vijf niet meer.

... Update: Ik weet het weer:

5. Ik vergeet telkens aan wie ik wat heb verteld. Met als gevolg dat ik sommige mensen twee keer hetzelfde verhaal vertel (ik vind het zelf altijd héél vervelend vaker hetzelfde verhaal te moeten aanhoren) en bij anderen ervanuit ga dat ze voorkennis hebben en dan weten ze helemaal niet waar ik het over heb.