Vandaag heb ik met behulp van de pep van de Prednison een dekbedovertrek van ouwe lapjes in elkaar geflanst. Dat bleek niet alleen heel nuttig om de verstofde textielzooi onder onze werktafel wat weg te werken, maar ook om allerlei herinneringen op te halen en te koesteren:In '82 maakte ik zo'n zelfde soort dekbedovertrek om de simpele beginselen van het naaien onder de knie te krijgen.
Ik knipte de lapjes met een SuperSingerSchaar die nog van Silvesters moeder is geweest.
De klosjes garen bewaar ik in een naaidoos die ik in een gulle bui van Wico, de overleden broer van Silvester, kreeg.
De lapjes gebruikte ik ooit voor een babybroekje voor Elias, voor een sjaal voor mijn lieve, oude oma van 96, voor een zonnig tafellaken en nog een paar van dat soort werkstukjes.
Vannacht slapen we eronder. Met ons bed heb ik momenteel een soort haat-liefdeverhouding, ik hoop dat de hoes een beetje positieve invloed heeft!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten