Tja, dat dát nu de titel van mijn eerste blogje is...
De jongens zeggen het al heel lang en sinds kort weten we dat het legitiem is, dat het niet tussen m'n oren zat en gewoon mag bestaan. Dat lucht echt wel even lekker op!
Met alle medicijnen die ik nu slik, gaat het misschien wel snel over.
Tot nu toe merk ik van de Prednison alleen de Pred in bed... (= pet).
Vannacht om 4.00 uur lag ik, nadat ik geruime tijd naar het lichte gesnork van Silvester had geluisterd, de weekopening van maandag voor de bovenbouw tot in de puntjes in gedachten had voorbereid, de hele voorgaande dag had doorgenomen en een half boek met een minilampje had uitgelezen, nog klaarwakker te bedenken waar ik op dat moment eens over kon gaan mijmeren.
Vanmiddag vielen m'n ogen natuurlijk zó dicht. Elias op harde fluistertoon tegen Silvester: 'Volgens mij is er daar ééntje in slaap gevallen...'
Je raadt wel welk effect dat had op mij. Grmpf.
Ben benieuwd hoe het vannacht gaat.
6 opmerkingen:
Welterusten schatje.
Je man (snorkhork)
Leuk dat je ook een blog hebt. minder leuk is het onderwerp van je eerste bericht...........Door je ouders zijn we natuurlijk wel op de hoogte gebracht en we wilden ook al wat van ons laten horen. Dat doe ik dus even op deze manier.
Ik begrijp dat je een lastige tijd doormaakt.we wensen je dan ook veel sterkte, met het verwerken van de diagnose en de hele behandeling.
liefs van jacqueline
Als jij met je ogen dicht op de bank ligt te knooren dan denk ik dat ja!
Elias
Hoi Lydia,
Wat leuk dat je ook blogt (zag je bij Jacqueline). Maar wat een naar bericht over die ziekte :o(((.
Sterkte!
Groetjes, Mirjam
Dank je!
Jouw blog inspireerde me ook!
Hallo Lydia,
Ik zag je berichtje op de NVLEsite vandaag.
Ik ga komende weken je blog doorlezen.
Sterkte en liefs,
Marlies
Een reactie posten