Church at Auvers

Luuk verveelde zich een week of wat geleden stierlijk. Die jongen moet af en toe geactiveerd worden, dus ik gaf hem de tip eens een schilderij te maken, naar een voorbeeld uit een boek. Meneer had er zin in. Hij pakte ons Van Goghboek met wat donker afgedrukte reproducties en koos het schilderij Church at Auvers ter inspiratie. Hij tekende en gumde, kliederde en kladderde, mengde en smeerde en dit is het eindresultaat, op de foto een stuk minder stemmig en veel lichter dan in het echt.

In datzelfde Van Goghboek zat nog een papiertje met een verhaal dat Elias op school schreef, zo'n vier jaar geleden. Het gaat over hetzelfde schilderij! Een luguber spookverhaal over een weduwe, elke nacht op zoek naar haar verdwenen man.

(Luuk heeft de vrouw van het origineel vervangen door een vogelverschrikker.)

Misschien gaan we dit jaar eens op vakantie naar Auvers. Wie weet wat dat nog meer aan inspiratie oplevert!

Manipulatie

Hoe fout is het als je moe en niet lekker bent en een hele dag dertig tien- en elfjarigen in een klaslokaaltje onderwijs moet geven, ze aan het begin van de dag allemaal één voetbalplaatje van AH belooft bij goed gedrag, te verkrijgen aan het eind van de dag?

Het was trouwens een heerlijke dag, ze hebben supergemotiveerd en hard gewerkt en we hebben genoten van elkaar! En zij dus aan het eind van dat ene voetbalplaatje.

Vergiet

Tot voor kort was ik er rotsvast van overtuigd dat ik een ijzersterk geheugen heb. Jarenlang gebruikte ik geen agenda en dat ging bijna altijd goed. Wachtwoorden, inlogcodes, telefoonnummers, adressen, compleet met postcode, en verjaardagen van Jan en alleman ken ik op m'n duimpje, maar ik begin nu toch ernstig te twijfelen aan de frisheid van een aantal belángrijke opslagfuncties. Vannacht lag ik eens een aantal herinneringsfouten van mezelf op te sommen, ik had toch niets te doen, maar ik weet er nu nog maar vijf van de zes...

Daar komen ze:

1. In mijn schooltas zit al maandenlang een oud judopak van Elias dat ik wil dumpen bij de verkleedkleren op school. Hartstikke leuk voor stoere kleuters. Ik vergeet het op school uit mijn tas te halen. Ook zitten er al een halfjaar witte, dikke kleuterpotloden in, die van de ene locatie (bovenbouw) van school naar de andere locatie (onderbouw) van school moeten. En ergens in een donker hoekje wachten nog kerstkaarten van leerlingen die ik thuis eens rustig moet lezen en bekijken en op de schoorsteenmantel moet zetten (volgend jaar dan maar). Zo zeul ik elke dag een aantal kilo's ballast heen en weer, van huis naar school, van school naar huis.

2. Via het Schoolbank-Plusabonnement kreeg ik contact met oude schoolvriend Bert P., die me mailde dat hij me nog had gezien op onze eigen bruiloft, in 1990. Ik kan het me ab-so-luut niet herinneren, sorry Bert... Ik heb je niet verdrongen, ik ben je verschijnen toen gewoon glad vergeten. Leuk dat je er was!

3. Ik vergeet genoeg te drinken.

4. Voor een studiemoment gisteren op school had ik de nacht daarvoor een superleuke, pakkende, inleidende zin om onze gastdocent aan te kondigen bedacht. Op het moment suprême wist ik 'm echt niet meer. Zeer frustrerend.

5. Ooooh, wat stom, ik weet ook punt vijf niet meer.

... Update: Ik weet het weer:

5. Ik vergeet telkens aan wie ik wat heb verteld. Met als gevolg dat ik sommige mensen twee keer hetzelfde verhaal vertel (ik vind het zelf altijd héél vervelend vaker hetzelfde verhaal te moeten aanhoren) en bij anderen ervanuit ga dat ze voorkennis hebben en dan weten ze helemaal niet waar ik het over heb.

Michelinmannetje

Onder invloed van Prednison maak je nog eens wat mee. Al een paar keer een soort waan, of hallucinatie gehad. Wat vreemd is dat, zeg. Met je verstand weet je dat het niet kan, maar toch ervaar je dingen die er niet zijn. Heel raar, een beetje beangstigend, maar ook geestverruimend...
Wat gebeurt er: vlak voor ik normaliter zou inslapen, maar na zo'n ervaring dus voorlopig niet meer, voelt het of alles aan mijn lijf twintig keer zo groot wordt, vooral mijn handen. Je wordt een complete superluchtballon, een Michelinmannetje is er niets bij. Het enige dat helpt is Silvester even stevig aanraken, dan krijg ik het gevoel voor de juiste verhoudingen weer terug. (U raadt zijn commentaar al...)

Het gekke is dat het doet denken aan een ervaring die ik ooit als kind ook wel eens had, maar meer dan die gedachte kan ik niet precies terughalen.

Gelukkig is het Michelinmannetje altijd vrolijk en dat ben ik ook best de laatste tijd.
En om jullie ook even extra op te vrolijken de volgende cartoon:

(hij zegt: hondervijftig kilo vermageringspillen aub! .... en een glas water!)

(Ik krijg het niet duidelijker gepubliceerd, jammer.)

Winkeltjes waar je blij van wordt

Ik ben niet zo'n shopper, en al helemaal geen materialist, maar vanmiddag waren grote Pol en ik een gezellig middagje aan het winkelen in Wageningen. Eerst naar de molen, waar we weer tientallen kilo's ecomeel kochten. Elke nacht bakt een machine ons brood en dat bevalt best. Daar ook nog wat lekkere koekjesmixjes gekocht. Toen naar een wolwinkeltje, waar we voor een nieuwe kabeltrui voor grote Pol wol kochten. Dat wordt weer lekker breien 's avonds, ook al zo knus. Daarna naar een kaasboer met van die heerlijke kaasjes die je nooit koopt, maar waarvan je telkens denkt: dat zou ik toch ook eens moeten proeven. Ik word gewoon blij van de sfeer in zo'n zaakje. Lekker stuk oude kaas gekocht, 't kleinste Polletje is er ook gek op; hoe brokkeliger hoe beter. Even een antiquariaat binnengestapt en gesnuffeld bij kinder- en grote-mensenliteratuur en de muziekboeken. 'Duizend schitterende zonnen' voor een zacht prijsje gekocht, ik wilde hem toch hebben. In een tweedehandswinkel gesnuffeld. Grote Pol kocht een folkelpee die niet veel voorstelt, maar toch leuk voor de heb was. Wel met een rare titel. Dat soort dromen droom ik nou de laatste tijd, overigens. En een broek voor €15, koopje. Nog een koopje: een bh voor €5,40 (interessant). En ook nog even de wagen volgeladen bij de Aldi, maar die spullen staan niet op de foto.
Simpele genoegens. Daar werd ik dus blij van... Ik ga me bijna schamen.

Veertien - deel 2

Veertien is ie, en vanavond voor het EERST in zijn leven, schepte hij voor de tweede keer op. Het was hutspot. Dat wil echt wat zeggen.

BLIJF VAN DIE BIJBEL AF!

Nieuwe gewoonte bij De Pollen: n.a.v. het gelezen stukje uit de bijbel stellen we een vraag. De Polletjes zijn bloedfanatiek - ze krijgen een dropje bij een juist antwoord, vandaar - en duiken letterlijk op de bijbel.
Gisteren was de vraag: wat nam Hanna mee naar de tempel toen ze Samuël bracht? Antwoord: een zak wijn (echt Hema?), een driejarige stier en een efa meel. Op die efa meel kwamen De Polletjes niet meer, terwijl het een halve minuut daarvoor nog was voorgelezen. Er ontstond een verhit gevecht om de bijbel... Ik moest echt roepen: 'BLIJF VAN DIE BIJBEL AF!'
Vandaag stelde ik deze vraag: in het nieuwe testament staan ook lofzangen, noem er eens twee. Begint de grootste Pol de lofzang van Goliath te zingen: 'We are the champions', de middelste Pol de lofzang van Noach en de dieren in de ark: 'Dank u wel, knor, knor, piep, piep,' en de kleinste Pol de lofzang van Adam en Eva in het paradijs: 'Mmmm, mmmmm, lekker, lekker.'
Als we weer eens naar mijn moeder gaan, wordt de vraag: 'Wat moet je volgens Boaz doen als je naar je schoonmoeder gaat?' Ben benieuwd of ze het antwoord nog weten, 't is alweer een week geleden dat ik het voorlas...

Veertien - deel 1

Vraagt de dominee belangstellend aan Elias: 'Hoe gaat het met je moeder?' Zegt ie: 'Ze leeft nog.'

Echt een leuke leeftijd.

Scaffolding 2

Een lieve collega mailde me een tijdje geleden een gedicht. Normaal heb ik niet zoveel met gedichten, maar deze, zelfs in het Duits, spreekt me heel erg aan. Transparant, helder, eenvoudig. Ik geef hem maar even door!

Der Engel - dein Wegbegleiter
Ich sagte zu dem Engel
der an der Pforte des neuen Jahres stand:
'Gib mir ein Licht,
damit ich sicheren Fuszes
der Ungewiszheit
entgegen gehen kann'.

Aber er antwortete:
'Geh nur hin in die Dunkelheit
und lege deine Hand
in die Hand Gottes,
das ist besser als ein Licht
und sicherer als ein bekannter Weg'.

Dansdag

Vandaag was bij ons op school een grote dansdag, de afsluiting van een schoolbreed project. Ik zat in de organisatie en heb vannacht (dus) weer eens geen oog dichtgedaan. Het was een groot succes! (Op een paar minpuntjes na, maar die probeer ik nu even te vergeten.)
Vanmorgen volgden de kinderen twee verschillende workshops. Ik zat bij de workshop Afrikaans dansen. Het was enorm leuk en verbazingwekkend om te zien hoe de kinderen van stijve Hollandse harkjes veranderden in katachtige dansers die met armen, benen en veel mimiek op de ritmes van de djembé de coucou dansten.
Inspirerend te zien hoe de workshopleiders de groepen 'meenamen' en er een feest van maakten! Dansen spreekt hoofd, hart en handen aan. Toponderwijs!

Fotoboek

Vandaag moest het echt eens gebeuren: foto's maken voor het fotoboek van onze kerk. Ook wel fijn dat het gebeurde vóór ik een gezellig vollemaansgezicht heb.

Het bleek lastig: vier mensen tegelijkertijd naar volle tevredenheid op de foto krijgen. Met behulp van de schoorsteenmantel, een krukje, de zelfontspanner, wat blik op oneindig en vooral het verstand op nul, wat inschikkelijkheid en flexibiliteit is het resultaat nét acceptabel.

Ik blijf trouwens nog steeds stiekem hopen op een foto waar ik er voor de verandering eens wél leuk op sta. Met een lekker smal koppie, zonder onderkinnen en een beetje kleur op m'n wangetjes. Tja...

Maar de individuele foto's van De Pollen zijn leuk, kijk maar:

Vannacht...

... heb ik heerlijk geslapen! Ik was ook wel errug moe...

Nostalgisch dekbedovertrek

Vandaag heb ik met behulp van de pep van de Prednison een dekbedovertrek van ouwe lapjes in elkaar geflanst. Dat bleek niet alleen heel nuttig om de verstofde textielzooi onder onze werktafel wat weg te werken, maar ook om allerlei herinneringen op te halen en te koesteren:

In '82 maakte ik zo'n zelfde soort dekbedovertrek om de simpele beginselen van het naaien onder de knie te krijgen.

Ik knipte de lapjes met een SuperSingerSchaar die nog van Silvesters moeder is geweest.

De klosjes garen bewaar ik in een naaidoos die ik in een gulle bui van Wico, de overleden broer van Silvester, kreeg.

De lapjes gebruikte ik ooit voor een babybroekje voor Elias, voor een sjaal voor mijn lieve, oude oma van 96, voor een zonnig tafellaken en nog een paar van dat soort werkstukjes.

Vannacht slapen we eronder. Met ons bed heb ik momenteel een soort haat-liefdeverhouding, ik hoop dat de hoes een beetje positieve invloed heeft!

Potjes janken

Soms heb ik van die dagen dat ik overal wel om kan janken. Allemaal kleine potjes vol zoute tranen.

Tranen om een vriendin met een vreselijk zwaar leven, al heeft ze nu wel haar rijbewijs.

Tranen om tegenvallende resultaten in een groep op school.

Tranen om een stomme, lompe actie van een klasgenootje van Luuk op Hyves.

Tranen om wat ik lees op de blogspots van lieve, verdrietige mensen die ik eigenlijk niet eens zo goed ken.

Tranen om een huwelijk dichtbij dat plotseling stuk is.

Tranen om het verdriet van ouders om het verdriet van hun kind.

En tranen om al die pillen die ik moet slikken en die naar mijn idee geen ene moer helpen. Nachten met amper slaap en nachtmerries.

(Dit is voor één dag...)

Er zijn van die dagen dat er alleen maar een heel donker dal is.

En dan midden in de nacht, opeens, weet je het weer: je hoeft niet bang te zijn, de Heer is onze herder. Zo simpel is het. Dán wel.

Wintertenen

We denken dat Luuk wintertenen heeft.

Broertje Maurits heeft op Internet een snelwerkende, gratis oplossing gevonden, maar Luuk wil er nog niet aan. Piesen in een emmertje en dan elke ochtend eventjes met je tenen in je urine weken.

Zou het de leeftijd zijn?

C-Factor: 67%

Via Trouw.nl heb ik mijn C-Factor laten berekenen. Ik hou wel van dat soort testjes. Hier de uitslag:

Test je C-Factor
67%
Je hebt calvinistische trekken. Je leven staat in een calvinistisch licht, maar de harde kantjes zijn er wel wat afgesleten. Hard werken is prima, maar tegenover anderen hoeven we ons niet per se zwart-wit op te stellen. Matigheid voert de boventoon, maar daarbinnen past ook heel goed een uitspatting nu en dan.

Categorie

Soberheid
17%
Voor een leven als calvinist ben je niet in de wieg gelegd. Katholicisme past je beter - een tikje hedonistisch, los en emotioneel.

Relaties
33%
In je relaties ben je weinig gereserveerd. Zeg maar: oncalvinistisch. Daarvoor laat je je te gemakkelijk gaan.

Rechtlijnigheid
80%
Je hebt iets rechtlijnigs, zoals wel meer calvinisten hebben. Voordeel is dat men op je aankan, nadeel dat genieten niet je sterkste kant is. Laat eens wat van je afglijden. Onnuttige zaken maken het leven aangenamer!

Geloof
100%
Zwaarmoedig hoef je zeker niet te zijn, maar het geloofsgoed van Calvijn zit tot in je genen.

Arbeid
100%
Jij hebt het calvinistische arbeidsethos . Je werkt nooit hard genoeg ; het is voor jou een dure plicht. Je bent gewild op de arbeidsmarkt, maar het evenwicht tussen werk en privé kan zoekraken.

Niet echt verrassend, toch?
Ik zal eens wat meer van me laten afglijden. Bijvoorbeeld een ernstige chronische ziekte of zo. Kan ik wat meer van het leven gaan genieten.

En hoe scoren jullie?

Erfelijkheid

Het is ons een raadsel. Elias is sportief.


Muzikaal is ie ook, en dat kunnen we dan weer wel plaatsen, maar sportiviteit zit dus bij ons allebei absoluut niet in het bloed.


Een greep uit zijn GEHEEL vrijwillig ondernomen sportieve activiteiten:

- hij gaat voor zijn lol hele einden joggen,
- het liefst banjert hij hele dagen (in weer en wind) op de hei op zoek naar kogels (en aanverwante artikelen),
- hij heeft bijna de blauwe judoband,
- zijn cijfers op school voor gym zijn hoger dan wij ooit hebben behaald, sterker nog, wij dróómden er niet eens van,
- hij wil later een heel fysiek beroep gaan uitoefenen (bij het Korps Mariniers, hoera) en
- hij schijnt zich elke avond voor het slapen gaan tig keer vrijwillig op te drukken.

Onbegrijpelijk.
Een raadsel.

Scaffolding

Een begrip uit de bouw dat de laatste jaren steeds vaker opduikt in het onderwijs. Steigerbouw.

Om een kwetsbaar kind te helpen ontwikkelen, kun je als leerkracht steigers om hem heen zetten. Je helpt hem, steunt hem waar het moet, complimenteert hem waar het kan, je zet hem in zijn kracht. Het kind wordt er sterk van en zal zijn taak steeds beter kunnen volbrengen. Ik vind het altijd fantastisch om te zien hoe leerlingen daarvan opbloeien.

Het is geweldig om te merken dat er zoveel mensen om ons heen staan met hun gebeden, kaartjes, mailtjes, gesprekjes. Het doet me zó goed, het helpt me echt en we genieten ervan! Ook hierdoor heerst rust en vrede in me.
Voor mij een reden voor weer eens een nieuw goed voornemen: attenter zijn bij belangrijke gebeurtenissen in het leven van anderen: ik wil ook echt zelf meer aan scaffolding doen, want het maakt het leven mooi!
Dank jullie wel!

Droomkeuken

Jammer dat we geen vóór-foto hebben gemaakt, anders had ik je een ware metamorfose van het tot-een-uur-of-12-vanmorgen-smerigste-plekje-in-ons-huis kunnen laten zien. Het werd tijd dat onze afzuigkap werd vervangen.

Het ziet er nu heel wat beter uit:

(Je ziet toch bijna niet dat ie een tikje scheef hangt?)


Helemaal zelf gekocht én gemonteerd, geen Pa die er aan te pas hoefde te komen.

Ik hoop alleen dat ie blijft hangen...

(enne, die bloemen kreeg ik van m'n liefste Pol.)

Moe is moe

Tja, dat dát nu de titel van mijn eerste blogje is...
De jongens zeggen het al heel lang en sinds kort weten we dat het legitiem is, dat het niet tussen m'n oren zat en gewoon mag bestaan. Dat lucht echt wel even lekker op!
Met alle medicijnen die ik nu slik, gaat het misschien wel snel over.
Tot nu toe merk ik van de Prednison alleen de Pred in bed... (= pet).
Vannacht om 4.00 uur lag ik, nadat ik geruime tijd naar het lichte gesnork van Silvester had geluisterd, de weekopening van maandag voor de bovenbouw tot in de puntjes in gedachten had voorbereid, de hele voorgaande dag had doorgenomen en een half boek met een minilampje had uitgelezen, nog klaarwakker te bedenken waar ik op dat moment eens over kon gaan mijmeren.

Vanmiddag vielen m'n ogen natuurlijk zó dicht. Elias op harde fluistertoon tegen Silvester: 'Volgens mij is er daar ééntje in slaap gevallen...'
Je raadt wel welk effect dat had op mij. Grmpf.
Ben benieuwd hoe het vannacht gaat.