Vanmiddag tegen zonsondergang banjerde ik dan door mijn bos. Nou ja. U begrijpt mij wel. Het stukje bos vlak bij huis, tien minuutjes lopen en ik ben in Het Paradijs, de volksmondbenaming voor die heerlijke vlakte die u in het filmpje ziet. En aan het eind van het filmpje ziet u heel eventjes mijn blozende wangen. Ik werkte bij die fantastische opname natuurlijk naar een hoogtepunt toe. Ik zie daar vooral dat ik mijn haar alwéér moet verven. En dat er nog een boel kilootjes af moeten. En dat ik prednisonwangen heb. (U ziet dat misschien ook wel, maar u ziet vast nog een hoop meer. Misschien denkt u wel: was ik daar maar! Zoiets kan ik me goed voorstellen. Ik denk dat namelijk ook wel eens. Maar misschien heeft u wel helemaal niets met bos. Dat kan ik me dan ook wel weer voorstellen. Tjonge. Wat loop ik weer over van empatisch vermogen...)
8 opmerkingen:
Nou ja, die blozende wangen heb ik echt niet gezien!! Volgende keer iets lager filmen graag!
Doe je wel voorzichtig daar in je uppie?? Anders ga ik wel eens met je mee voor de gezelligheid, goed?
oh ja! Ik had nog niet naar de onderste foto gekeken, daar zie ik ze!! Mooie wangetjes heb je trouwens.
Ja die onderste foto is leuk! En ik ben verbaasd dat op 10 minuten afstand van jouw huis zo'n bos is. Ik dacht dat jij middenin de stad woonde, in een flat, op drie-hoog...;-)
Vergeet die stralende ogen niet!
Je bedoelt je blozende voorhoofd met twee pretoogjes? Prachtig! Dat bos ook.
Heerlijk, en leuk zo'n filmpje, vond t hoogtepunt absoluut die fractie van n seconde waard :-D
Ha, heerlijk bos hé! Zooo jammer dat het nu te ver voor mij is, maar wij vonden dat ook altijd een paradijs!! Leuk hoor, om die foto's te zien!
Heerlijke wangen!
Heerlijk mens!
Een reactie posten