Dat u dat laatste nooit ziet is misschien wel het jammerste voor u, want dat lijkt me best leuk om te zien. Ik ga dan als een gek tekeer en er komt eigenlijk maar heel zelden iets goeds uit voort. Behalve dan die lusjes op de thee- en handdoeken. Dat kan ik nog net zonder kleerscheuren.
Vroeger was alles beter. Toen floepte het een na het andere hippe kledingstuk eronder vandaan. De Polletjes liepen er vrolijk bij in mijn naaisels en zeurden nooit. Sterker nog: ze waren trots op hun naailustige moeder. Moet je nou eens om komen.
Laatst vertelde ik nog weemoedig aan een vriendin dat ik ooit een jas voor Polletje 1 had genaaid die hij eerbiedig De Koningsjas noemde. Iets met een prachtig warme ruit, een groen en een geel katoentje, zakken, ritsen en labels, de hele rataplan. Liepen we naar school, hij 5 jaar oud, worden we ingehaald door John uit groep 3 en z'n moeder. Zegt die moeder: 'Hé, John, die broek van dat jongetje, zullen we ook zoiets voor jou kopen?' Zegt John bang: 'Ja, als ik maar niet die jas hoef.'
Een week of wat geleden flanste ik een trui in elkaar. Heerlijk patroontje, zoefzoef, hopsa, klaar. Geen centje pijn, alleen wel een boel gepluis. Maar ik was toch niet helemaal tevreden over de onderrand. Die naaide ik er op d'een of d'andere manier op, maar anders dan moest. En dat werd toch niet zo mooi. Ik alles weer uithalen. Halve dag mee bezig geweest, vanwege die pluis: je ziet geen steek. Diverse gaten in de stof geknipt, maar vanwege de pluis zie je dat ook niet, denk ik- hoop ik. De rand er roetsjroetsj opnieuw opgejast, maar weer helemaal verkeerd. De stof krulde steeds aan de rechterkant omhoog, daardoor haakte óf het voetje van de machine muurvast in de stof, óf de naald van de machine in mijn vinger. Alles een paar keer losgeknipt, nog meer gaten in de stof en de rand is niet om aan te zien. Weer een avondje tornen, weer rand erop genaaid, maar nu spelden gebruikt, dat hielp. Ik ben in wezen een ongeduldig persoon - dat wist u ook al niet -, dus ik speld liever niet.
Lang verhaal kort: het is een pruttrui geworden. Maar wel heerlijk zacht.
Foto? Ok. Als u heel goed kijkt, ziet u de gaten. Daarzo, achter dat pluis.
Ik ga maar weer breien. Of door het bos banjeren. Want dat kan ik nog wel. Echt, ik zei het al: ik leid een heel spannend leven.
En weet u wat? Ik maak er ook nog een filmpje bij. Heel misschien komen mijn hoogrode konen erbij op, want die krijg ik ook van bosbanjeren. Krijgt u ook nog eens wat leuks te zien.
12 opmerkingen:
Hihi, herkenbaar! Reden dat ik niet brei of haak, dat wordt een gedoe van niets!
ik kan niet wachten :)
Toen ik paar jaar geleden een naaimachine kocht (die overigens veel stof staat te vangen....) Maar goed bij die machine zat ook een instructie dvd-tje. En dat filmpje was echt hilarisch! Ik heb nog heel lang zitten twijfelen of dit nu serieus was bedoeld of als grap. Maar waarschijnlijk toch echt serieus.... Een wat oudere en zeer gedateerde dame met een enorme grote en dikke bril die zeer uitgebreid vertelde en voordeed hoe je de stekker enzo er in moet doen.
Dus eh kom maar op met dat filmpje :)
Haha, maar dat is ook rotspul om mee te naaien, want het rekt en je kunt niet goed zien wat je doet... Ik vind het al knap dat je het probeert ;-)
Ha....afschuwelijke stof! Dat wil ook niet! Kies een ander stofje en een ander plan (planmatig handelen heet dat geloof ik!) b.v. een katoenen kussensloop maken, lukt vast beter!
En o ja.....ik ga een keer in de bosjes liggen, zie ik je ook een keer met je gebosbanjermetroodhoofd, lijkt me leuk!
groet Trijnie
Wat een lol had ik weer. En wat een geduld! Ik zou het al eerder hebben opgegeven.
Groeten Liesbeth
Geweldig, ik lig in een deuk :-D
Hahaha, wat een verhaal!! Ben heel benieuwd naar je filmpje. En die stof is idd erg vurschrikkuluk!! Hij zit in de winterjas van Jikke, eens maar nooit weer...
Hahhaha! Ik herken dat wel hoor, heb dat ook wel eens. Soms gaat het perfect, maar andere keren..brrr! Helaas meestal als er iets serieus genaaid moet worden (gordijnen voor een vriendin of zo..slik, kwam uiteindelijk nog goed gelukkig, ze heeft het nooit in de gaten gehad ;))
Eén advies; gooi de mislukte dingen gewoon weg. Stiekum...in de kledingcontainer. Vinden ze noooiitt!
Ik ken het helemaal!! Maar op een gegeven moment ben ik toch naalden gaan gebruiken; de ogen worden (nu al :( ) slechter, en tornen dus lastiger; dus....naalden, of dubbelzijdig plakband speciaal voor naaiwerkjes. Ideaal, echt een aanrader. Geen geprik, geen geschuif en kaarsrecht! (ook voor bandjes e.d.)
Doei,
Jojo
Wat knap dat je toch door werkte.
En het geeft in ieder geval een fijn verhaal voor ons. Want fijne verhalen: die kan je wel degelijk maken.
groetjes, Franca.
Hij ziet er echt heerlijk zacht uit! Hij lijkt een beetje op onze deken.
Ooooo, ik werd al kriegelig toen ik het alleen nog maar doorlas, ik had het allang opgegeven, heb tijdens mijn opleiding SPW een tijdlang iets van naailes gehad en ik werd helemaal zot van zo'n ding. Ik bekijk, bewonder en eerbiedig het werk van anderen.
En nu ga ik je filmpje kijken ;-)
Een reactie posten