Ik-wil-ik-wil

Dit jaar had ik het al op 1 januari.
Een gevoel van 'jammer dat het nieuwe jaar zo begonnen is. Komt het nog wel goed?'
Zo'n nieuw, schoon jaar wil ik het liefst onbezoedeld houden. Geen fouten, geen mislukkingen. Maar het begon al met geen zin in werken. Ik wilde nog wat karweitjes doen voor Stap op, maar ik had er gewoon geen zin in. Of geen energie voor, laten we het daar maar op houden. En 's middags wilden Grote Pol en ik wel een flink stuk wandelen door het bos, iets verder fietsen dan de hei. Maar toen we nog niets eens ter hoogte van de hei waren, dacht ik al dat ik terug wilde. We stapten af en deden een rondje over de hei, maar het werd niets. Moe, slap, niet lekker.
Dat hadden we niet afgesproken voor 2014!
2014 zou toch het jaar worden van ongebreidelde energie, van frisse lucht en goede gewoonten? Van in een razend tempo de doelen halen die op mijn mentale voornemenslijstje staan? Van het eindelijk accuraat en efficiënt afwerken van het to-do-lijstje dat in de loop van de tijd langer-en-langer werd? Het jaar waarin ik to-taal niet gehinderd zou worden door wat dan ook, zelfs geen chronische ziekte, geen puberende Polletjes, geen tijdgebrek, geen pessimisme, geen verkeerd-been-uit-bed?

Ja.

Ik weet precies wat u nu zegt/denkt/wilt reageren.

Ik vraag wat veel van mezelf. Dat had ik ook wel door. Heus.

Dus op 2 januari dacht ik nog eens na. Stelde mijn ideeën bij. En op 3 januari begon ik gewoon opnieuw. Ik werkte lekker door voor Stap op, breide een eindje verder aan een trui die al een tijdje ligt en ook nog wel een tijdje zal blijven liggen omdat ik echt nog wel genoeg om aan te trekken heb, fietste en stepte wat.
Vandaag begon ik weer gewoon opnieuw met een schone lei, met wat minder energie dan gisteren, maar dat kon me niet schelen.
Helaas, helaas had ik een afspraak met een lieve vriendin. Een vriendin die zo ontzettend creatief en inspirerend is waardoor ik in een paar uur tijd weer een overvloed aan nieuwe ideeën had. Heel vervelend allemaal. Echt naar.

Maar niet heus.

Jahaa. Dat snapte u ook wel.

Dus vanavond brei ik weer eens wat verder. Begin ik aan fase 3 en ga ik genieten.

Goed hè?

Deze dag is een dag van dankbaarheid, van optimisme, van blijheid.

En ik hoop dat ik dat heel 2014 zal blijven voelen. Dat wil ik gewoon. Maar als het een keer een dagje niet lukt, dan niet.