De tomaten praten

Aangenaam kennis te maken. Wij zijn de drie veelbelovende tomaten van Purperpolletje. Elke dag geeft ze onze stam water en wij zijn daar aardig van gegroeid, al zullen andere tomaten van andere planten hun neus voor ons ophalen. Voor Purperpol is dit al heel wat, want die meid is wel leuk en aardig, maar ze heeft dus absoluut geen groene vingers. Ze heeft absoluut talent voor het snel en efficiënt ombrengen van in wezen heel sterke planten.
We hopen binnenkort lekker te gaan verkleuren, zodat we opgegeten kunnen worden door onze aardige verzorgster. Dat is in onze ogen een natuurlijke dood en een mooier eind kunnen we ons niet wensen.

Ergens in deze struik hangt ook nog een achterneef van ons, van een heel andere tak van de familie. Da's niet veel, hoor. Klein en armetierig, met zo'n zielig half bloemetje er nog an. Zo'n zielig knikkertje. Net een ontluikend borstje van een meisje van een jaar of elf, twaalf...

Purperpol heeft ook hoop dat de andere laatbloeiers nog wat gaan doen, maar wij betwijfelen het. Onze tak is in bijzonder hoge mate superieur, namelijk.


Een maand of wat geleden las Purperpolletje in de krant dat tomatenplanten bemest kunnen worden met de inhoud van de stofzuigerzak. Iets met mineralen en sporenelementen die in huidschilfers en haren zitten, waar wij dus behoefte aan zouden hebben. Gelukkig is onze verzorgster bij tijd en wijlen tamelijk lui, zodat het er nog niet van gekomen is. We moeten er niet aan denken dat onze wortels en vaten resten van de Pollen opslurpen en die gorige sapstromen rechtstreeks naar ons toe transporteren. Stel je voor, dan krijgen we misschien net zo'n raar baardje als Grote Pol, de vieze nagels van Kunstpol groeien wellicht uit onze kroon en in plaats van onze sappige pitjes groeit in ons binnenste een smerige ophoping van talg. In principe zouden we echter wel willen beschikken over het perzikhuidje van Purperpol.

Trouwens, in diezelfde krant stond dat orchideeën erg goed gaan bloeien en groeien van vier keer per jaar een anticonceptiepil in de aarde. Nog een geluk dat ons baasje niet van orchideeën houdt, want we achten haar er wel toe in staat zo'n pil in de grond te priemen. Je moet er niet aan denken hoe die orchideeën er dan bij gaan staan in die vensterbank, volgestouwd met hormonen. Sjonge, ze zouden eruitzien als bodybuilders die anabole steroïden snoepen en dan gingen ze vast schunnige opmerkingen naar ons roepen, als de balkondeur openstond.

Volgend jaar wil Purperpol courgettes gaan verbouwen op dat minibalkon van haar. Pff, dat worden vast van die grote planten die veel te veel ruimte in zullen nemen. Blij toe dat wij er dan niet meer zijn.