Dit jaar had ik maar twee weken zomervakantie, terwijl ik al zo lang gewend was aan de riante vijf, zes weken die een baan in het basisonderwijs garandeert.
Nou ja. Ik werk niet, dus eigenlijk heb ik wel langer 'vrij', maar het voelt wel heel anders. De afgelopen week voelde ik me ook nog 's niet erg lekker en dat maakt dat ik een wat ongemakkelijk gevoel heb. Ik zou moeten solliciteren, ik zou fijne plannen moeten maken voor de start van mijn eigen bureautje, maar ik kom er amper toe om de badkamer eens een sopje te geven. Een eindje fietsen is me ook al snel te veel. Van inspanning komt het niet, van ontspanning evenmin.
Maar het moet eens afgelopen zijn met dat gemiep. Volgende week begin ik met het schrijven van een Plan, waarbij ik al die losse gedachtenflarden aaneensmeed tot een geweldige pedagogische, didactische en economische visie op mijn eigen praktijk. (Voor de toevallige passanten van dit blog en de mensen met een minder goed geheugen: ik wil een eigen praktijkje beginnen om kinderen met milde leer- en wellicht ook gedragsproblemen te helpen.)
Wat me belemmert is dat ik natuurlijk De Beste Praktijk van Heel Gelderland en Omstreken wil opzetten. Oftewel: ik stel hoge eisen aan mezelf. Zo hoog, dat ze me verlammen. De lat mag wel wat lager.
Over 'De Beste' gesproken. Ik moet nog een belofte inlossen die Grote Pol in de vakantie deed aan De Beste Fietsenmaker van Den Haag. Een van de veren van mijn zadel was gebroken. Dat zadel was al zo'n twaalf, dertien jaar oud. Een echt Brookszadel dat mijn moeder bij haar sportfiets had aangeschaft. Die fiets heb ik gekregen, omdat zij helaas niet meer kan fietsen.
Ik werd helemaal gek van het gehobbel over de Haagse straten, want door die gebroken veer ving mijn rug de klappen op. Grote Pol en ik fietsten toevallig langs een fietsenmaker en we besloten eens naar binnen te gaan. Daar hingen dezelfde Brookszadels voor € 95,-. Ik vertelde de fietsenmaker wat er was gebeurd en hij keek eens even naar mijn zadel, rommelde wat in een blauw bakje met ditjes, een rood bakje met datjes, een kastje met een laatje met spulletjes en vond zowaar een nieuwe, precies passende veer! Voor € 6,50 zoef ik weer vrolijk verend rond op m'n fietsie! Ik was de man erg dankbaar en Grote Pol beloofde hem in heel onze Veluwse gemeente te vertellen dat hij de beste fietsenmaker van heel Den Haag was. Maar weet u, met deze blogactie maken we het nog bonter: heel het wereldwijde web kan er kennis van nemen!
5 opmerkingen:
Hoop dat je snel weer wat energie krijgt! Hier is de energie ook even ver te zoeken.
Gewoon beginnen bij het begin ... volgende week ... nu eerst nog even genieten van 't wiekent!
leg de lat wat lager, en doe er de eerste stap overheen; de rest volgt an wel!!
En tussendoor gewoon relaxen!!
..of fietsen.
Doei,
Jojo
nou ja het is dat het zover fietsen is naar Den Haag vanuit hier.......
Succes met je opzet. Het is een kwestie van beginnen toch! Zet hem op!!!!!
De anatomie van het fietszadel. Toen mijn fiets gestolen werd, al weer vele jaren terug, wist ik niet wat het ergste bwas; mijn gestolen fiets of dat ik dat lekker zittende Lepperzadel ook kwijt was. Uiteindelijk 'won' het zadel. De fiets kun je opnieuw kopen, maar voordat het zadel zich weer aangepast heeft aan je anatomie ben je vele kilometers en zadelpijn verder.
En voor wat betreft je eigen praktijk: leg de lat niet te hoog. Om in fietstermen te blijven; als je een (berg)helling oprijdt kies je onderaan de juiste versnelling en mijn ervaring is dat je onderweg beter kunt opschakelen dan terugschakelen.
Een reactie posten