't zijn er maar een paar, echt niet zo heel veel.
Het klinkt zo vrolijk, maar het voelt zo rot
slikken kan ik niet - m'n keel zit op slot.
Uw Purperpolletje is geveld. Een flinke keelonsteking, waarbij zelfs tong, verhemelte en lippen meedoen, is dit keer de spelbreker. Het lijkt wel of er een droge prop papier in m'n keel is geduwd, waardoor slikken een uiterst pijnlijke en adembenemende taak wordt. Net nu er zo veel te slikken valt. Want.
Parapol is vanmorgen naar de introductiedag van zijn vervolgopleiding gegaan. Ik zie hem nog staan, met z'n Bert-en-Ernierugzak op zijn rug, voor het eerst naar de peuterspeelzaal. Zijn ogen straalden, hij had er zo'n zin in. En naar school, later, was ook geen probleem. Voor hem niet en ook voor mij niet. Ook de Middelbare leverde geen problemen op. Meneer ging wel en deed z'n ding en vond het allemaal maar stomvervelend, maar alles was te overzien.
Maar nu heb ik een brok in mijn keel, want pfff, een boel gemengde gevoelens. Hij gaat best ver weg studeren, vooralsnog blijft hij thuis wonen, maar de reis is flink. Collegegeld, reisgeld (want nog geen OV-studentenkaart in de kwartalen voor je achttien wordt), boekengeld, alles wordt van zijn rekening afgeplunderd, terwijl hij (en wij) anders altijd zo spaarzaam zijn. De studie lijkt mij superleuk en goed bij hem passen, maar Parapol moet het allemaal nog zien. Alles is zo nieuw en anders. Het lijkt een sprong in het diepe, voor hem, maar ook best wel een beetje voor mij. Ik laat hem gaan, maar weet dat hij me ook nog nodig heeft - al was het alleen maar om te vertellen hoe dat eigenlijk werkt, zo'n OV-chipkaart. Ik hoop dat hij gauw zelfstandig en volwassen wordt, maar ook dat dat nog lekker een tijdje duurt.
En ik probeer koortsachtig de brok weg te slikken, krampachtig de dagelijkse gang te vinden, maar dat lukt dus even helemaal niet...
16 opmerkingen:
Beterschap Purperpol en al het andere komt ook wel goed.
Succes met alles
Groetjes Ineke
Beterschap hoor! Heel vervelend, ik zit er steeds net tegenaan te hikken...nee...niet letterlijk...leuke woordspeling als het zo met je keel te maken heeft. Ik hoop dat je gauw weer beter bent, zodat je kunt genieten van studiebelevenissen!
Liefs,
Grace
Beterschap en toi, toi: mijn oudste is verder weg ....
Beterschap.....loslaten doet zeer, hè...
Van harte beterschap en Parapol, succs met je studie.
Ach arme..
beterschap en sterkte hoor,met al die brokken.
o, ik ken dat; vreselijk, dat niet-kunnen-slikken-gevoel. Ik wens je dat het snel weer overgaat (waarschijnlijk krijg je wel pillen) dan lukt dat meestal wel.
en succes voor het polletje in zwolletje!
Doei,
Jojo
Tja het blijft lastig he dat loslaten ... succes ermee ...
En beterschap met je keel ...
Groetsssssssss Gerd@
Wat een vreselijk lieve foto...!
Zou het toeval zijn van je keel?
In ieder geval beterschap, met alles!
Oh hoe herkenbaar dit.... een paar weken geleden bracht ik Mirte voor de intro van de uni in Utrecht naar het station, ik zag haar weglopen en kreeg ineens hetzelfde gevoel als toen ik haar voor het eerst naar groep 1 bracht. Vervolgens ging Jan voor de eerste keer met de trein naar school. Ook weer een mijlpaal!!
Beterschap! En ik wens Parapol een heel fijne studietijd: echt zo'n vormende fase in een mensenleven, en zo heerlijk als dat goed verloopt!
Als ik er aan denk dat dit over vier jaar ook al bij ons zo ver is ... Daar wil ik gewoon nog niet aan denken hoor.
beterschap!
Beterschap en veel sterkte met het (langzaam en voorzichtig, en natuurlijk niet helemaal) loslaten van je zoon!
En aan Parapol: veel succes met de studie!
jee hoe symbolisch eigenlijk he?
Mijn man wil soms wel eens wat therapeutisch uit de hoek komen (en soms let ik dan ook wel eens op...) Dat keelpijn te maken heeft met dingen niet zeggen en niet uitspreken. Dus misschien helpt het als je je gevoelens uitspreekt naar zoon? Mocht dit nou niet werken dan maar gewoon heel veel succes met je grote-mensen-zoon...
Wat een lieve foto zeg!! Het straalt er helemaal van af dat hij toen zin had in de peuterspeelzaal!
Ik wens je heel veel beterschap en sterkte met het hele loslaten..
Het went, maar als ze op kamers wonen begint het grote loslaten.... moeilijk hoor! Maar wel bijzonder om dan op bezoek te gaan bij je kind, of zelfs bij haar (in ons geval dan) te gaan logeren op een opblaasbedje en de volgende dag uitgebreid in Leiden rond te gaan lopen. Die van ons begint nu met haar derde jaar en het plezier dat ze in de studie heeft, maakt heel veel goed.
Een reactie posten