Studiekeuze

Parapol is bijna klaar met z'n havo. Hopen we.
En dan? Ja. En dan.
Dat is lastig. Vooruitkijken is lastig. En helemaal als je iets in je kop hebt wat er niet weer uit wil.
Wat heeft hij dan in z'n kop? Het Leger.
Maar ja. Bezuinigingen bij defensie. Geen schijn van kans. Gelukkig maar, want ik zie dat allemaal helemaal niet zo zitten.
Dan maar wat anders kiezen. Als er íemand iets met geschiedenis moet gaan doen, is Parapol het, zei de decaan ook al. Hij is met zijn uitgebreide kennis dé Tweedewereldoorlogspecialist daar op school. Nog steeds actief in een oorlogsmuseum als vrijwilliger en bevlogen verzamelaar. Daar is hij trots op en daar zouden zijn ouders wel eens wat meer belangstelling voor mogen tonen, vindt hij. Het enige wat we doen is daar tegenover anderen over opscheppen. Bij dezen. Maar dit terzijde.
Dus ging hij zich oriënteren op de lerarenopleiding Geschiedenis, want iets anders met geschiedenis is er niet.
Die opleiding is overigens best heel interessant en leuk. Dat vindt ook Parapol. Hij ziet zichzelf wel voor de klas staan en weet al wel welke onderwijsstijl hem aanspreekt. Orde en discipline moet er zijn.

We gingen naar een open dag in een provinciehoofdstad verderop en ja. Interessant en leuk. Dat moest het maar worden. Temeer omdat de plaatselijke antiekhandelaar, die sprekend op Einstein lijkt, nog wel ergens een uniform, wat wapens en nog veel meer uit de Wijde Wereldoorlog voor Parapol in zijn opslag heeft liggen.
Het belang van een goed geoutilleerde antiekzaak en de aanwezigheid van wat kringloopwinkels is namelijk ook heel belangrijk voor het maken van een juiste studiekeuze. Dat moest gisteren dus uitgebreid gecheckt worden. Dat aspect bleek dik in orde. Ik zie Parapol daar wel snel op kamers gaan.
Hij blij, ik iets minder blij, want ik zal hem missen.

Maar toen we terugliepen naar de trein sprak Parapol opeens met vastberaden stem de onheilspellende woorden: 'Ik ga tóch het leger in.'

Zucht.