Het verband tussen maandverband en mijn OV-chipkaart

Heus, ik ben reuzemodern en hip.
Flexibel ben ik ook en ik snap al die nieuwerwetse fratsen best.
Dacht ik.
Tot ik vrijdag m'n OV-chipgedoetje wel móest activeren, want ik móest met de tram en dat móet tegenwoordig met een chip betaald. We hadden een familiedag, waarover later misschien wel meer. En ik moest dus ergens in de Randstad zijn, waar het leven een stuk sneller en beter, haha, en chaotischer en hipper en OV-chipper is dan hier op de suffe Veluwe. Waar je in de trein op de kippenlijn nog niet eens mág reizen met het OV-chipgedoetje.

Donderdag had ik het gehele wereldwijde web al afgestruind op zoek naar Zoveel Mogelijk informatie over het OV-chipgedoe, want als ik het doe, wil ik het ook goed doen. Ik wist precies van de hoed en de rand. Dacht ik.

Tot ik vrijdagmorgen mijn chip activeerde en saldo laadde en wat al niet meer, maar vergat aan te geven of ik eerste of tweede klas wilde reizen. Nou ja. Eigenlijk vergat ik het niet, maar er stond een lange rij achter me en ik gunde me er de rust niet voor. Ik vond dat het nou wel klaar was. Ja maar neeeee. Want op het perron kon ik natuurlijk niet inchecken, ook niet nadat ik ongeveer tien keer hetzelfde had geprobeerd: die kaart voor een stom oog houden. Hielp niet.

Dus ik naar De Man achter Het Loket. Jahaa, zei die. Ik weet wel waar dat aan ligt, en hij wees op de kromming in mijn kromme kaart. Jamaar, jamaar, zei ik, hij doet het best, hoor. En dat was ook zo. Dat gezanik ook van die mannetjes als ze een kromme kaart zien. Hij leek sprekend op die mannelijke caissière bij Appie die ik nog altijd ontwijk. Vrouwen, of het nu caissières of conductrices zijn, die zeuren niet. Die snappen best dat kromme kaarten het ook best doen. Die zijn gewoon een stuk flexibeler. Echt. En dan denk ik weer met m'n elastische hersens aan die oude reclameslogan: 'Geen enkele vrouw is recht en hoekig.'

Soms word ik ook zooo moe van mezelf.

Maar goed. De Man achter Het Loket hielp me toch. Hij donderpreekte nog wel dat die kaart het niet lang meer zou doen, en ik dacht er het mijne van en stapte op de trein, nadat ik keurig ingecheckt had. De hele reis repeteerde ik: niet vergeten uit te checken, niet vergeten uit te checken. Man, wat zat ik toch ontspannen in die trein... En ja hoor, ik vergat niet uit te checken. Toen moest ik alleen nog even de tram vinden.

Die vond ik ook, uiteindelijk, ook al had het station er álles aan gedaan om dat te verhinderen, maar het was de verkeerde en ik was er bijna ingestapt. Dus zocht ik de goede tram en ook dat lukte. Toen ik in de goede was gestapt, had ingecheckt en op het goede moment op het knopje had gedrukt om uit te kunnen stappen, reed de bestuurder gewoon door. Heb ik weer. Terwijl ik al had uitgecheckt. Daar had het wereldwijde web me niet voor gewaarschuwd: bij de FAQ's nergens een kopje: 'Wat te doen als je al hebt uitgecheckt en de bestuurder rijdt de halte voorbij.'
Maar, beste mensen, het is goed gekomen. Ik heb bij de volgende halte gewoon een trammetje terug genomen, ontzettend slim, hè? En ja, ik heb weer netjes in- en uitgecheckt. Dat ik vervolgens gruwelijk verdwaalde in die verdwaalwijk waar mijn broer en schone zus zo nodig moeten wonen, daar praten we maar niet over.
De familiedag was erg leuk, toen ik was bekomen van mijn Enorme Avontuur. Een volgende keer een verslag van de terugreis, dat was ook al zo'n spannend OV-gedoetje.

O ja. En wie het verband tussen de titel en dit berichtje kan uitleggen, verdient eeuwige roem en bewijst dat hij/zij een goed geheugen heeft en bovendien inzicht in de psyche van uw enige echte Purperpolletje.