7/272 Tegenzin en twijfel

Zes jaar geleden begon ik dit blog en gebruikte het als een manier om om te leren gaan met de ziekte die net bij mij was vastgesteld.
Nu, zes jaar later, sta ik er heel anders in. Ik hoef niet meer zo nodig alles met iedereen te delen. Niet dat ik ooit 'alles' deelde, maar een veel groter deel dan toen houd ik liever voor mezelf.
Daarbij: ik vind het niet fijn om ik-gericht bezig te zijn. En dat gevaar loop je toch heel snel met een blog. Het gaat over mij. Mijn belevenissen, mijn kijk op de zaak, mijn blijdschap, mijn twijfel. Dat anderen daaraan plezier beleven, of het leerzaam vinden, doet daar niets aan af.
Ik kan natuurlijk ook gaan schrijven over mijn vak, of recepten delen, of foto's plaatsen, of spoedcursussen 'hoe maak ik een cryptogram' geven, maar ook dan blijft er een randje 'mij' aan zitten.
Ik weet het dus even niet meer. Een week geleden beloofde ik u 272 dagen dagboek, maar van die belofte baal ik eigenlijk een beetje. Een beetje erg.

Weet u, ik denk er nog even een nachtje over. En dan ziet u vanzelf of ik morgen weer wat plaats. Wie weet? Want zo'n spoedcursusje schrijven lijkt me eigenlijk wel wat. Bijvoorbeeld: 'Hoe krijg ik het hele gezin op de kast? Door een gesprek te beginnen over a. vitamines in groente en fruit, b. het schuren en verven van de eettafel, c. het opruimen van de puinhoop op je kamer.'

Oeps, nu deed ik het weer...

Dit is dag 7 van 272 dagen dagboek-op-Purperpol.