Ik haak een babymutsje terwijl ik televisie kijk.
Ik observeer de hangkraaien voor het huis terwijl ik tandensteek/-stook. (Wist u dat kraaien heel efficiënte voedselzoekers zijn? Daardoor hebben ze tijd over en die kraaien bij ons gaan dan ongelooflijk klieren. Dat hebben ze vast afgekeken van bepaalde bewoners van dit huis...)
Ik oefen de tafel van 467,5 terwijl ik op de trein wacht.
Ik neem een voetbad terwijl ik een boek lees.
Ik zwem terwijl ik bijklets met een vriendin.
Ik douch terwijl ik een boodschappenlijstje maak.
En ik speel een spelletje op de computer terwijl ik naar een luisterboek luister. En over die luisterboeken wilde ik het eens hebben. Die leen ik uit de bieb en het eerste wat me opvalt is dat de lettertjes op de achterkant van het hoesje zo ontiegelijk klein zijn. Wie luistert er naar een luisterboek? Gekken als ik, maar ook mensen die moeite hebben met lezen. Omdat ze blind zijn. Blinden kunnen dat namelijk niet met hun ogen, da's knap lastig. Voor hen maakt het niet uit dat die letters zo klein zijn. Braille ontbreekt overigens al helemaal op die doosjes. Ik denk dat de bieb denkt dat blinden de bieb niet zien staan.
Slechtzienden en dyslectici willen ook wel eens een boek horen, denk ik En ik denk dat zij ook best een keuze willen maken uit dat aanbod van de bieb. Nou, ik denk dat ze met geen mogelijkheid die letters kunnen lezen. Want ik kan het ook al niet en u kunt veel van me zeggen, maar niet dat ik slechtziend of dyslect ben.
Van de week leende ik weer zo'n boek. Op goed geluk, want ik kon de tekst achterop niet ontcijferen, maar van de schrijfster had ik eerder wat gelezen en mwah, het kon er mee door. Zo groot is het aanbod niet bij ons. En alles beter dan weer een Agatha Christie die ik sowieso al 88 keer gelezen heb.
In het voorwoordje werd trots aangekondigd dat de Schrijver Zelf het boek zou voorlezen. Soms heeft dat meerwaarde. Ze weten waar de klemtonen bedoeld waren en de spanning opgebouwd moet worden. In dit geval, en in veel meer gevallen (Anna Enquist leest De verdovers - ik viel erbij in slaap!, Aaf Brandt Corstius leest Het jaar dat ik dertig werd - Saaaaaiiii), hadden ze het beter anders kunnen doen. De schrijfster lispelt en smispelt en heeft een ouderwets kleuterjuffentoontje waardoor ik me vijf voel als ik haar beluister. Bij elke /r/ laat ze haar tongpunt minimaal vijf keer te vaak trillen en iedere slot-n hoor ik nagalmen (overrrrmorrugunnnnvrrrrroeg).
6 opmerkingen:
Blinden en dyslectici lenen luisterboeken via Dedicon. Ze krijgen de cd's thuisgestuurd.
Ik luister ook graag naar luisterboeken. Ik heb nog nooit een boek gekocht dat de schrijver zelf voorleest. Het leek me geen goede combinatie. Mijn gedachten worden dus hier bevestigd door jou.
Dat blogje schrijven kan ook héél goed met prut tussen de toetsen. Mijn blog is daar het bewijs van :o
@ anoniem: dank je voor de aanvulling. Ik wist het wel hoor: mijn moeder maakte er vroeger ook gebruik van. Het fijne van de bieb vind ik echter dat je al die boeken in je hand kunt houden en helemaal zelf kunt kiezen wat je wilt meenemen. Trouwens, volgens leest maar een klein deel van de dyslectici een luisterboek. De drempel naar bijvoorbeeld Dedicon lijkt me nog steeds nogal hoog, vooral voor de wat oudere zwakke lezers.
en je bent ook nog een foto aan het maken van de hele gebeurtenis, als dat geen multi tasken is.....
Ik heb nog nooit grote mensen boeken als luisterboek gehoord, wel kinder toestanden. Het lijkt me overigens wel ideaal!
Luisterboeken zijn voor mij ideaal op lange autoritten hier in Zweden. Wij wonen drie uur van Stockholm en vier uur van Uppsala. Soms ga ik in mijn eentje naar een van die plaatsen. Ik zorg dan altijd dat ik een luisterboek heb, om niet in slaap te vallen tijdens de rit. Helaas verkopen ze in Zweden geen Nedelandse luisterboeken....... maar het is wel goed voor mijn Zweeds.
Een reactie posten