Losse eindjes, bijvoorbeeld over koeientunnels, taarten en zelfs een echte Give Away!!!!

Heel vaak vergeet ik de dingen netjes af te handelen hier op dit onvolprezen blog. Dan roep ik iets, krijg wat reacties en heel soms, als het u gebeurt mag u in uw handjes knijpen, reageer ik ook nog terug op reacties. Slordig, niet?
Er schijnt ergens ook nog een instelling te zijn waarbij ik per reactie kan reageren, maar die knop heb ik in Blogger nog niet gevonden. Iemand suggesties?

Maar goed. Losse eindjes. Laat ik het systematisch aanpakken.
Ik zou taarten bakken en met u door een koeientunnel gaan lopen. Nu weten sommigen onder u niet wat een koeientunnel is en hebben daar bijzonder angstwekkende denkbeelden bij. Deze mensen kan ik geruststellen. Een koeientunnel is alleen maar een Pollensteinse uitdrukking voor een doorgangetje onder de weg door waardoor de koeien van De Blauwe Kamer van het ene rustieke, bloemige weilandachtige gebiedje in het andere meer zompige, groensappige veldje kunnen komen. En wij, mensbaksels, kunnen daar ook doorheen lopen. Dat is handig, want de blauwepaaltjesroute door dit mooie uiterwaardgedoetje met echte bevers en Zeldzame Planten geeft aan dat je zo moet lopen. Maar het hóeft dus niet. Je kunt ook gewoon taart met mij eten op een kleedje in een schoon, groenbegrasd stukje grond, of op een grappig steigertje van authentiek .. uh.. steigerhout. De aanmeldingen voor dit evenement stromen intussen binnen, hier in huize Pollenstein. Laten we een datum prikken. Wat dacht u van zaterdagmiddag 29 september? U kunt nog mee, hoor. Ik bak wel door.

Zo. Dat is Een. En Twee, want het ging over taarten én koeientunnels.

Nu Drie. De barbecue. Inmiddels hebben we op onze geheel eigen wijze gethuisnepbarbecued. U kunt dus gerust zijn: de Polletjes zijn tevreden en hebben inmiddels hun klacht bij de Raad voor Kinderbescherming ingetrokken.

Vier. Roos, van Beer, krijgt de vrijkaarten voor dat geweldig leuke Centraal Museum waar op artistieke, intellectualistische en onnavolgbare wijze diverse zritterende kunstwerken tentoongesteld worden en waar je heerlijk biologische en fairtraderig zou kunnen lunchen als er ingewerkt personeel achter de bar staat.

Vijf. De fysiotherapeutische sessies bij Thijs verlopen goed. De oorspronkelijke klachten zijn bijna verdwenen, maar de hoofdpijn blijft deels wel bestaan omdat de oorzaak waarschijnlijk elders ligt. Vandaag maakte hij zelf mijn beha vast! Heel netjes, hoor. Heel netjes.

Zes. Ik kan het niet laten niet bescheiden te zijn. Ik maakte een cadeautje voor mijn Parel in de Polder en ze vond het leuk. Eigenlijk vind ik dat je een gegeven paard niet op internet moet zetten, maar ik vond stiekem dit sjaaltje te leuk om het niet te doen. Dus durf ik hier wel een fotootje te plaatsen.

Weet u wat? Ik maak er ook één voor een van de mensen die nu massaal gaan reageren omdat ze ook zo'n sjaaltje willen. Een weggevertje dus, van uw eigenste Purperpol.
Het gehaakte bloemetje maakte ik naar een beschrijving van Mevrouw Snoeshaan, waarvoor mijn hartelijke dank.

En? Ben ik nu nog losse eindjes vergeten, of ben ik weer helemaal bij?

Ik dank u voor uw aandacht en...
vergeet niet te reageren als u ook naar zo'n floddersjaaltje smacht!
Laten we zeggen dat u dat voor 25 september doet, dan trek ik hoogstpersoonlijk een gelukkige winnaar uit mijn hoge hoed.

Nou. Dag!